محمود احمدینژاد متولد ۶ آبان ۱۳۳۵ خورشيدی در ارادان از توابع گرمسار در استان سمنان و چهارمين فرزند خانواده‌ای هفت نفره است. پدرش احمد، آهنگر بود و مادرش فاطمه‌بيگم خانه‌دار است.
محمود احمدی نژاد از کودکی به همراه خانواده‌اش به تهران مهاجرت کرد و با پايان تحصيل متوسطه در سال ۱۳۵۴ برای تحصيلات عالی در رشته مهندسی عمران به دانشگاه علم و صنعت تهران راه يافت.
آقای احمدی نژاد در سال ۱۳۶۵ در رشته کارشناسی عمران فارغ‌التحصيل شد. در سال ۱۳۶۷ کارشناسی ارشد و در سال ۱۳۷۶ دکترای مهندسی و برنامه‌ريزی حمل و نقل را از همين دانشگاه دريافت کرد و از سال ۱۳۶۸ به عضويت هيئت علمی در آمده است.
فعاليت سياسی محموداحمدی‌نژاد تا پيش از پيروزی انقلاب سال ۱۳۵۷ در حد «شرکت در مجالس مذهبی و سياسی» و «شرکت در سخنرانی های ياران آيت الله خمينی» بود.
در جريان انقلاب بنا بر گفته خودش از طريق «مشارکت در تهيه و توزيع اعلاميه» نقش داشت، اما در سال‌های پس از انقلاب در شمار «پايه‌گذاران انجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه علم و صنعت» قرار گرفت و از مرداد سال ۱۳۵۸ به عنوان نماينده دانشگاه علم و صنعت به همراه ساير دانشجويان چندبار با آيت الله خمينی ديدار کرد.
فعاليت در انجمن اسلامی دانشگاه علم و صنعت منجر به آشنايی وی با حجت الاسلام علی خامنه‌ای رئيس جمهور وقت شد و پس از آن به عضويت دفتر تحکيم وحدت آن سال‌ها در آمد.
محمود احمدینژاد در سال‌های جنگ عراق و ايران به عنوان عضو بسيج به مناطق جنگی غرب کشور و از جمله کردستان و آذربايجان غربی اعزام شد؛ محمود احمدینژاد در فاصله سال ۱۳۵۹ تا سال ۱۳۶۴ در فعاليت‌های پشتيبانی جنگ بود و به ترتيب معاون فرماندار ماکو، فرماندار ماکوو فرماندار خوی بود.
در سال ۱۳۶۵ داوطلب عضويت در «تيپ ويژه سپاه پاسداران» شد و با گذراندن دوره‌هايی در «قرارگاه رمضان» مستقر در استان کردستان به عضويت تيپ ۵۵ ويژه سپاه پاسداران در آمد.
آقای احمدینژاد در زمان عضويت در سپاه در چند عمليات نظامی برون مرزی از جمله عمليات برون مرزی فتح و کرکوک شرکت داشت و پس از آن مسئول مهندسی رزمی لشکر ۶ ويژه سپاه پاسداران شد و مسئوليت ستاد جنگ استان‌های غربی کشور را نيز بر عهده گرفت.
از سال ۱۳۷۲ و در دوره دوم رياست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی به عنوان اولين استاندار اردبيل منصوب شد و تا سال ۱۳۷۶ در اين سمت باقی ماند.
آقای احمدی نژاد از سال ۷۶ تا ۸۲ به فعاليت‌های سياسی در احزاب و گروه‌های مخالف اصلاحات مشغول بود که از آن جمله می‌توان انجام سخنرانی در جلسات انصار حزب‌الله و شکايت وی به همراه حميدرضا ترقی، کامران دانشجو از روزنامه سلام اشاره کرد.
کانديداتوری در انتخابات اولين دوره شورای اسلامی شهر تهران و ششمين دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی بخشی ديگر از گذشته محمود احمدینژاد در سال های ۷۷ و ۷۸ باست که در هر دو مورد با شکست و عدم کسب آراء مورد نياز مواجه شد.
با پيروزی آبادگران ايران اسلامی، ائتلافی از راستگرايان مخالف دولت محمد خاتمی در انتخابات دومين دوره شورای اسلامی، شورای دوم شهر تهران در ۱۳ ارديبهشت سال ۱۳۸۲ آقای احمدینژاد را به عنوان شهردار تهران برگزيد و وی تا زمان پيروزی در انتخابات رياست جمهوری در ۳ تير ۸۴ همچنان شهردار تهران باقی ماند.
در سال ۸۴ يکی از ۸ کانديدای انتخابات رياست جمهوری بود که به تائيد شورای نگهبان رسيد و در دور اول انتخابات پس از اکبر هاشمی رفسنجانی در رتبه دوم قرار گرفت.
محمود احمدی نژاد در دوم دوم انتخابات با اختلاف ۷ ميليون رای رقيب خود هاشمی رفسنجانی را شکست داد و از نيمه مرداد ۱۳۸۴ به طور رسمی رئيس جمهور اسلامی ايران شد.
آقای احمدینژاد و همسرش اعظم السادات فراحی، دو پسر و يک دختر دارند.از اعضای خانواده احمدی نژاد، برادرش داوود احمدی نژاد در سه سال گذشته رياست بازرسی ويژه رئيس‌جمهوری را بر عهده داشت و در حال حاضر دبير شورای عالی پدافند غيرعامل است.
خواهر وی، پروين احمدینژاد در حال حاضر عضو شورای سوم شهر تهران است.
محمود احمدی نژاد از کودکی به همراه خانواده‌اش به تهران مهاجرت کرد و با پايان تحصيل متوسطه در سال ۱۳۵۴ برای تحصيلات عالی در رشته مهندسی عمران به دانشگاه علم و صنعت تهران راه يافت.
آقای احمدی نژاد در سال ۱۳۶۵ در رشته کارشناسی عمران فارغ‌التحصيل شد. در سال ۱۳۶۷ کارشناسی ارشد و در سال ۱۳۷۶ دکترای مهندسی و برنامه‌ريزی حمل و نقل را از همين دانشگاه دريافت کرد و از سال ۱۳۶۸ به عضويت هيئت علمی در آمده است.
فعاليت سياسی محموداحمدی‌نژاد تا پيش از پيروزی انقلاب سال ۱۳۵۷ در حد «شرکت در مجالس مذهبی و سياسی» و «شرکت در سخنرانی های ياران آيت الله خمينی» بود.
در جريان انقلاب بنا بر گفته خودش از طريق «مشارکت در تهيه و توزيع اعلاميه» نقش داشت، اما در سال‌های پس از انقلاب در شمار «پايه‌گذاران انجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه علم و صنعت» قرار گرفت و از مرداد سال ۱۳۵۸ به عنوان نماينده دانشگاه علم و صنعت به همراه ساير دانشجويان چندبار با آيت الله خمينی ديدار کرد.
فعاليت در انجمن اسلامی دانشگاه علم و صنعت منجر به آشنايی وی با حجت الاسلام علی خامنه‌ای رئيس جمهور وقت شد و پس از آن به عضويت دفتر تحکيم وحدت آن سال‌ها در آمد.
محمود احمدینژاد در سال‌های جنگ عراق و ايران به عنوان عضو بسيج به مناطق جنگی غرب کشور و از جمله کردستان و آذربايجان غربی اعزام شد؛ محمود احمدینژاد در فاصله سال ۱۳۵۹ تا سال ۱۳۶۴ در فعاليت‌های پشتيبانی جنگ بود و به ترتيب معاون فرماندار ماکو، فرماندار ماکوو فرماندار خوی بود.
در سال ۱۳۶۵ داوطلب عضويت در «تيپ ويژه سپاه پاسداران» شد و با گذراندن دوره‌هايی در «قرارگاه رمضان» مستقر در استان کردستان به عضويت تيپ ۵۵ ويژه سپاه پاسداران در آمد.
آقای احمدینژاد در زمان عضويت در سپاه در چند عمليات نظامی برون مرزی از جمله عمليات برون مرزی فتح و کرکوک شرکت داشت و پس از آن مسئول مهندسی رزمی لشکر ۶ ويژه سپاه پاسداران شد و مسئوليت ستاد جنگ استان‌های غربی کشور را نيز بر عهده گرفت.
از سال ۱۳۷۲ و در دوره دوم رياست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی به عنوان اولين استاندار اردبيل منصوب شد و تا سال ۱۳۷۶ در اين سمت باقی ماند.
آقای احمدی نژاد از سال ۷۶ تا ۸۲ به فعاليت‌های سياسی در احزاب و گروه‌های مخالف اصلاحات مشغول بود که از آن جمله می‌توان انجام سخنرانی در جلسات انصار حزب‌الله و شکايت وی به همراه حميدرضا ترقی، کامران دانشجو از روزنامه سلام اشاره کرد.
کانديداتوری در انتخابات اولين دوره شورای اسلامی شهر تهران و ششمين دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی بخشی ديگر از گذشته محمود احمدینژاد در سال های ۷۷ و ۷۸ باست که در هر دو مورد با شکست و عدم کسب آراء مورد نياز مواجه شد.
با پيروزی آبادگران ايران اسلامی، ائتلافی از راستگرايان مخالف دولت محمد خاتمی در انتخابات دومين دوره شورای اسلامی، شورای دوم شهر تهران در ۱۳ ارديبهشت سال ۱۳۸۲ آقای احمدینژاد را به عنوان شهردار تهران برگزيد و وی تا زمان پيروزی در انتخابات رياست جمهوری در ۳ تير ۸۴ همچنان شهردار تهران باقی ماند.
در سال ۸۴ يکی از ۸ کانديدای انتخابات رياست جمهوری بود که به تائيد شورای نگهبان رسيد و در دور اول انتخابات پس از اکبر هاشمی رفسنجانی در رتبه دوم قرار گرفت.
محمود احمدی نژاد در دوم دوم انتخابات با اختلاف ۷ ميليون رای رقيب خود هاشمی رفسنجانی را شکست داد و از نيمه مرداد ۱۳۸۴ به طور رسمی رئيس جمهور اسلامی ايران شد.
آقای احمدینژاد و همسرش اعظم السادات فراحی، دو پسر و يک دختر دارند.از اعضای خانواده احمدی نژاد، برادرش داوود احمدی نژاد در سه سال گذشته رياست بازرسی ويژه رئيس‌جمهوری را بر عهده داشت و در حال حاضر دبير شورای عالی پدافند غيرعامل است.
خواهر وی، پروين احمدینژاد در حال حاضر عضو شورای سوم شهر تهران است.
مقام‌ها و فعاليت‌های محمود احمدینژاد پس از انقلاب
- فهرست مناصب و فعاليت‌های محمود احمدی نژاد در سال های پس از انقلاب
- فرماندار ماکو از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۱
- فرماندار خوی از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۳
- مشاور همرانی استاندار کردستان از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۵
- فارغ التحصيلی در کارشناسی مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت در سال ۱۳۶۵
- عضويت در تيپ ۵۵ ويژه سپاه پاسداران در سال ۱۳۶۵
- مسئول مهندسی رزمی لشکر ۶ ويژه سپاه پاسداران از سال ۱۳۶۶ تا سال ۱۳۶۷
- فارغ التحصيلی در کارشناسی ارشد مهندسی عمران سال ۱۳۶۷
- عضويت در هيات علمی گروه حمل و نقل دانشگاه علم و صنعت از سال ۱۳۶۸
- مشاور فرهنگی وزير فرهنگ و آموزش عالی در سال ۱۳۷۲
- اولين استاندار اردبيل از سال ۱۳۷۲ تا سال ۱۳۷۶
- فارغ التحصيلی در دکترای مهندسی و برنامه ريزی حمل و نقل از دانشگاه علم و صنعت در سال۱۳۷۶
- شهردار تهران از سال ۱۳۸۲ تا سال ۱۳۸۴
- مدير مسئول موسسه مطبوعاتی همشهری ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴
- رئيس جمهوری اسلامی ايران از سال ۱۳۸۴ تاکنون
- عضو موسس انجمن تونل ايران
- عضو انجمن مهندسين عمران ايران
- عضو حزب جامعه اسلامی مهندسين
- عضو شورای مرکزی جمعيت ایثارگران انقلاب اسلامی