سازمان گزارشگران بدون مرز با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد پس از آغاز اعتراض‌ها به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ۲۲ خرداد در ایران، بیش از ۱۰۰ روزنامه‌نگار بازداشت و بیش از ۵۰ روزنامه‌گار نیز واردار به ترک کشور شده‌اند. همچنین ۱۲ نشریه نیز بر پایه اعلام این سازمان در این مدت توقیف شده‌اند.
در این بیانیه با اشاره به سرکوب‌های پس از انتخابات آمده است: «چند ساعت پس از اعلام انتخاب مجدد محمود احمدی‌نژاد به ریاست جمهوری، بازداشت روزنامه‌نگاران از سوی وزرات اطلاعات، سپاه پاسداران و اطلاعات نیروهای انتظامی اغاز شد، بازداشت‌شدگان به بندهای مختلف زندان اوین انتقال یافتند. همچون استادیوم ورزشی سانتیگو شیلی در بعد از کودتای ١٩٧٥، اوین نیز به زندانی خونین تبدیل شد که خودسری در آن حکومت می‌کند. بسیاری از روزنامه‌نگاران زندانی تحت فشارهای شدید روحی و مورد بدرفتاری قرار گرفته‌اند.»
این بیانیه می‌افزاید: «پس از ٢٢ خرداد، در ایران دست‌کم ١٠٠ روزنامه‌نگار و وب‌نگار بازداشت شده است، تعدادی از آنها با سپردن وثیقه‌های سنگین به شکل موقت آزاد و در انتظار محاکمه خود بسر می‌برند، برخی دیگر به احکامی از ٥ تا ٩ سال زندان محکوم شده‌اند.»
گزارشگران بدون مرز تاکید می‌کند در حالی که «احضار و بازجویی مدام روزنامه‌نگاران همچنان ادامه دارد. بسیاری از حرفه‌کاران رسانه‌ها در شهر مختلف ایران از جمله اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز از سوی دادگاه‌های انقلاب و یا وزارت اطلاعات احضار و مورد بازجویی و تهدید قرار گرفته‌اند.»
در این بیانیه آماده است پس از انتخابات «برای نخستین بار پس از انقلاب ١٣٥٧ ماموران قضایی-امنیتی در تحریره‌های روزنامه‌ها حضور یافتند و راسا اقدام به سانسور کردند. از انتشار چندین نشریه با مقالات مخالف با روایت رسمی جلوگیری شد. ده‌ها نشریه دیگر توقیف شدند: کلمه سبز در ٢٣ خرداد ، اعتماد ملی در ٢٧ مرداد و روزنامه اقتصادی سرمایه در تاریخ ١١ ابان توقیف شدند. سیاست توقیف مطبوعات همجنان ادامه دارد. روزنامه حیات نو در ١٧ آذر به دلیل انتشار گزارشاتی در باره تظاهرات مخالفان در ١٦ آذر روز دانشجو، توقیف شد».
گزارشگران بدون مرز می‌افزاید: «ده‌ها روزنامه‌نگار خارجی که شاهدان سرکوب بودند پس از تهدید و بدرفتاری و یا بازداشت، مجبور به ترک کشور شدند، آن عده نیز که در کشور مانده‌اند تحت کنترل و فشارهای دایمی برای انجام وظایف خود با محدویت‌های متعدد رو در روی هستند. در آستانه ١٦ آذر مجوز فعالیت بسیاری از آنها به مدت ٧٢ ساعت در تهران و برخی از شهرهای بزرگ لغو شد.»
این سازمان همچنین یادآور شده است که «از روز ٢١ خرداد بسیاری سایت‌هایی اطلاع‌رسانی متعلق به مخالفان مسدود شدند. و از روز بعد هر سایتی که ممکن بود به پیروزی محمود احمدی نژاد اعتراض کند، تعطیل شد.»
گزارشگران بدون مرز می‌افزاید: «پیشبرد این سیاست به ویژه در آستانه هر دعوت به تظاهرات مخالفان همچنان ادامه دارد. از جمله در روزهای ١٣ ابان و ١٦ آذر سرعت اتصال به اینترنت از جمله در تهران، اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز به شدت کاهش یافت و یا کاملا قطع شد. برای روز ١٦ آذر، این اقدامات باگستردگی بیشتر و از چند روز پیش آغاز مراسم روز دانشجو آغاز شد، که عملا مراجعه به سایت‌ها اطلاع رسانی و ارسال ای میل را با مشکل مواجه کرده بود.»
گزارشگران بدون مرز همچنین يادآور شده است که «ايران یکی از سرکوبگرترین کشورهای خاورمیانه در عرصه اينترنت است و درليست کشورهای دشمنان اينترنت در جهان قرار دارد.»
گزارشگران بدون مرز در ادامه بیانیه خود آورده است: «در تاریخ ٢٢ تیر ماه پیکر علیرضا افتخاری، ٢٩ ساله به خانواده‌اش تحویل داد شد. وی که از روزنامه‌نگاران ارشد روزنامه ابرار اقتصادی و به مدت ٥ سال با این روزنامه همکاری داشته است. در تاریخ ٢٥ خرداد، در اثر ضربات خونریزی مغزی کشته شد، اما چگونگی کشته شدن این روزنامه‌نگار تا به امروز مشخص نشده است. اینگونه نام وی نیز به لیست روزنامه‌نگاران به قتل رسیده اضافه شد.»
گزارشگران بدون مرز می‌گوید همزمان با یازدهمین سالگرد «قتل های زنجیره‌ای» این سازمان «برای روشن شدن چگونگی و دلایل به قتل رسیدن علیرضا افتخاری، روشن شدن همه حقیقت در باره مرگ وبلاگ‌نویس جوان امیدرضا میرصیافی، محاکمه و مجازات عاملان و آمران قتل مجید شریف، محمد مختاری، محمد جعفر پوینده، پیروز دوانی و زهرا کاظمی تلاش می‌کند».
گزارشگران بدون مرز در پایان این بیانیه از همگان درخواست کرده است برای کمک به روزنامه‌نگارانی که مجبور به ترک کشور شده و در شرایط نابسمان به سر می‌روند، همیاری کنند.
در این بیانیه امده است: «از تاریخ ٢٢ خرداد بیش از ٥٠ نفر از حرفه‌کاران رسانه‌ها از کشور خارج شده‌اند. گزارشگران بدون مرز، هر روز درخواست تازه ای برای همیاری با روزنامه‌نگارانی که از وحشت زندان و شکنجه مجبور به ترک کشور خود شده‌اند، دریافت می‌کند. این موج خروج از کشور از سال ١٣٥٧ بی‌سابقه است. گزارشگران بدون مرز همگان را دعوت به همیاری و همبستگی با روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران ایران می کند. بسیاری از شاهدان سرکوب و شکنجه امروز در انتظار انتقال به کشوری امن در شرایطی نابسامان بسر می‌برند.»
در این بیانیه با اشاره به سرکوب‌های پس از انتخابات آمده است: «چند ساعت پس از اعلام انتخاب مجدد محمود احمدی‌نژاد به ریاست جمهوری، بازداشت روزنامه‌نگاران از سوی وزرات اطلاعات، سپاه پاسداران و اطلاعات نیروهای انتظامی اغاز شد، بازداشت‌شدگان به بندهای مختلف زندان اوین انتقال یافتند. همچون استادیوم ورزشی سانتیگو شیلی در بعد از کودتای ١٩٧٥، اوین نیز به زندانی خونین تبدیل شد که خودسری در آن حکومت می‌کند. بسیاری از روزنامه‌نگاران زندانی تحت فشارهای شدید روحی و مورد بدرفتاری قرار گرفته‌اند.»
«از تاریخ ٢٢ خرداد بیش از ٥٠ نفر از حرفه‌کاران رسانه‌ها از کشور خارج شده‌اند. گزارشگران بدون مرز، هر روز درخواست تازه ای برای همیاری با روزنامه‌نگارانی که از وحشت زندان و شکنجه مجبور به ترک کشور خود شده‌اند، دریافت می‌کند. این موج خروج از کشور از سال ١٣٥٧ بی‌سابقه است. گزارشگران بدون مرز همگان را دعوت به همیاری و همبستگی با روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران ایران می کند. بسیاری از شاهدان سرکوب و شکنجه امروز در انتظار انتقال به کشوری امن در شرایطی نابسامان بسر می‌برند.»
گزارشگران بدون مرز تاکید می‌کند در حالی که «احضار و بازجویی مدام روزنامه‌نگاران همچنان ادامه دارد. بسیاری از حرفه‌کاران رسانه‌ها در شهر مختلف ایران از جمله اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز از سوی دادگاه‌های انقلاب و یا وزارت اطلاعات احضار و مورد بازجویی و تهدید قرار گرفته‌اند.»
در این بیانیه آماده است پس از انتخابات «برای نخستین بار پس از انقلاب ١٣٥٧ ماموران قضایی-امنیتی در تحریره‌های روزنامه‌ها حضور یافتند و راسا اقدام به سانسور کردند. از انتشار چندین نشریه با مقالات مخالف با روایت رسمی جلوگیری شد. ده‌ها نشریه دیگر توقیف شدند: کلمه سبز در ٢٣ خرداد ، اعتماد ملی در ٢٧ مرداد و روزنامه اقتصادی سرمایه در تاریخ ١١ ابان توقیف شدند. سیاست توقیف مطبوعات همجنان ادامه دارد. روزنامه حیات نو در ١٧ آذر به دلیل انتشار گزارشاتی در باره تظاهرات مخالفان در ١٦ آذر روز دانشجو، توقیف شد».
گزارشگران بدون مرز می‌افزاید: «ده‌ها روزنامه‌نگار خارجی که شاهدان سرکوب بودند پس از تهدید و بدرفتاری و یا بازداشت، مجبور به ترک کشور شدند، آن عده نیز که در کشور مانده‌اند تحت کنترل و فشارهای دایمی برای انجام وظایف خود با محدویت‌های متعدد رو در روی هستند. در آستانه ١٦ آذر مجوز فعالیت بسیاری از آنها به مدت ٧٢ ساعت در تهران و برخی از شهرهای بزرگ لغو شد.»
این سازمان همچنین یادآور شده است که «از روز ٢١ خرداد بسیاری سایت‌هایی اطلاع‌رسانی متعلق به مخالفان مسدود شدند. و از روز بعد هر سایتی که ممکن بود به پیروزی محمود احمدی نژاد اعتراض کند، تعطیل شد.»
گزارشگران بدون مرز می‌افزاید: «پیشبرد این سیاست به ویژه در آستانه هر دعوت به تظاهرات مخالفان همچنان ادامه دارد. از جمله در روزهای ١٣ ابان و ١٦ آذر سرعت اتصال به اینترنت از جمله در تهران، اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز به شدت کاهش یافت و یا کاملا قطع شد. برای روز ١٦ آذر، این اقدامات باگستردگی بیشتر و از چند روز پیش آغاز مراسم روز دانشجو آغاز شد، که عملا مراجعه به سایت‌ها اطلاع رسانی و ارسال ای میل را با مشکل مواجه کرده بود.»
گزارشگران بدون مرز همچنین يادآور شده است که «ايران یکی از سرکوبگرترین کشورهای خاورمیانه در عرصه اينترنت است و درليست کشورهای دشمنان اينترنت در جهان قرار دارد.»
گزارشگران بدون مرز در ادامه بیانیه خود آورده است: «در تاریخ ٢٢ تیر ماه پیکر علیرضا افتخاری، ٢٩ ساله به خانواده‌اش تحویل داد شد. وی که از روزنامه‌نگاران ارشد روزنامه ابرار اقتصادی و به مدت ٥ سال با این روزنامه همکاری داشته است. در تاریخ ٢٥ خرداد، در اثر ضربات خونریزی مغزی کشته شد، اما چگونگی کشته شدن این روزنامه‌نگار تا به امروز مشخص نشده است. اینگونه نام وی نیز به لیست روزنامه‌نگاران به قتل رسیده اضافه شد.»
گزارشگران بدون مرز می‌گوید همزمان با یازدهمین سالگرد «قتل های زنجیره‌ای» این سازمان «برای روشن شدن چگونگی و دلایل به قتل رسیدن علیرضا افتخاری، روشن شدن همه حقیقت در باره مرگ وبلاگ‌نویس جوان امیدرضا میرصیافی، محاکمه و مجازات عاملان و آمران قتل مجید شریف، محمد مختاری، محمد جعفر پوینده، پیروز دوانی و زهرا کاظمی تلاش می‌کند».
گزارشگران بدون مرز در پایان این بیانیه از همگان درخواست کرده است برای کمک به روزنامه‌نگارانی که مجبور به ترک کشور شده و در شرایط نابسمان به سر می‌روند، همیاری کنند.
در این بیانیه امده است: «از تاریخ ٢٢ خرداد بیش از ٥٠ نفر از حرفه‌کاران رسانه‌ها از کشور خارج شده‌اند. گزارشگران بدون مرز، هر روز درخواست تازه ای برای همیاری با روزنامه‌نگارانی که از وحشت زندان و شکنجه مجبور به ترک کشور خود شده‌اند، دریافت می‌کند. این موج خروج از کشور از سال ١٣٥٧ بی‌سابقه است. گزارشگران بدون مرز همگان را دعوت به همیاری و همبستگی با روزنامه‌نگاران و وب‌نگاران ایران می کند. بسیاری از شاهدان سرکوب و شکنجه امروز در انتظار انتقال به کشوری امن در شرایطی نابسامان بسر می‌برند.»
