زهرا رهنورد، همسر میرحسین موسوی از مسئولان جمهوری اسلامی خواسته است به مناسبت فصل بهار بازداشت‌شدگان رویدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری و زندانیان سیاسی را آزاد کنند، تا از این طریق رابطه میان ملت و حاکمیت «تا حدودی» بهبود یابد.
زهرا رهنورد در نوشتاری که در پایگاه اینترنتی « کلمه» منتشر شده است، با بیان این که آزادی خواهی، دموکراسی طلبی و ترتیبات قانونی از مهم‌ترین مطالبات جامعه ایران در صد سال گذشته بوده است، خواستار آزادی زندانیان سیاسی در فصل بهار شده است.
به نوشته رییس پیشین دانشگاه الزهرا مقام‌های جمهوری اسلامی در سال گذشته می‌توانستند با آزاد کردن بازداشت‌شدگان رویدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری «در مناسبت‌هایی چون ماه رمضان، عید فطر، عید قربان، ایام محرم، دهه فجر و ۲۲ بهمن، روز ملی شدن نفت، عید نوروز، ۱۲ فروردین و سیزده بدر رابطه میان ملت و حاکمیت را تا حدودی بهبود بخشند.»
وی با بیان این که «آزادی و شکوفایی، سر فصل تیتر بهار در طبیعت است»، افزوده است: « حاکمیت موجود ایران که مدعی اسلام‌گرایی است، می‌توانست و همچنان می‌تواند این نظام هماهنگ را در هستی قرائت کند و آزادی‌های بهارانه را به جامعه و ملت تقدیم کند.»
به دنبال آغاز اعتراض‌ها به نتایج انتخابات ریاست جمهورى خرداد ماه شمار زیادى از فعالان سیاسى و رسانه‌اى و مردم عادی بازداشت شدند که عده زیادى همچنان در زندان به سر مى‌برند.
در حالى که بازداشت چهره‌هاى سیاسى و نیز روزنامهنگاران و فعالان مدنى بازتاب گسترده‌اى در رسانه‌هاى خبرى و سایت‌هاى اینترنتى داشته است، اطلاعات چندانى در باره هویت و سرنوشت افراد عادى که به اتهام حضور در راهپیمایى‌ها دستگیر شده‌اند، در دست نیست.
زهرا رهنورد از این گروه از بازداشت‌شدگان رویدادهای پس از انتخابات با عنوان «زندانیان گمنام و بی‌نام و نشان» نام برده و نوشته است: «آنها بدنه ملتند. آنها نه خاکریز اولند و نه سنگری که فتح آن موجب خوشحالی شده باشد و نه سنگری است که سیاسیون پشت آن پنهان شده باشند .»
زهرا رهنورد افزوده است: «خواسته آنان تنها مشتی از خروارها مطالبات مردم است. آزادگانی که همچون ملت ایران خود بی کس و کارند و فقط خدا و آرزوهایشان را دارند ... به همین دلیل در زندان نگه داشتن آنها نمادی از زشت‌ترین ظلم‌ها ورنجی است که می‌توان بر یک ملت روا داشت. آنها مادر دارند، فرزند دارند، همسر دارند، پدر دارند و خویشانی خوب که بی‌تاب رنج‌هایشان هستند.»
در آستانه آغاز سال جدید خورشیدی نیز مهدى کروبى، یکی از رهبران جنبش سبز در ایران نسبت به سرنوشت بازداشت‌شدگان گمنام رویدادهاى پس از انتخابات ابراز نگرانى کرده بود.
مقام‌های جمهوری اسلامی تاکنون از اعلام شمار دقیق افراد عادی بازداشت شده و نیز مشخصات آنها خودداری کرده‌اند، هر چند گفته می‌شود، در جریان اعتراض‌ها به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران هزاران نفر توسط نیروهای امنیتی، شبه‌نظامیان بسیج و سپاه پاسداران بازداشت شدند که عده‌ای از آنها همچنان در زندان به سر می‌برند.
در حالی که در هفته‌ها و روزهای پایانی سال گذشته خورشیدی شماری از چهر‌ه‌های سیاسی و فعالان مدنی بازداشت‌شده با سپردن وثیقه از زندان مرخص شده بودند، تاکنون خبری در باره آزادی بازداشت‌شدگان عادی منتشر نشده است.
زهرا رهنورد در بخش دیگری از نوشتار خود از «زنان زندانی» به عنوان گروه دیگری از بازداشت‌شدگان رویدادهای پس از انتخابات نام برده و و با اشاره به جایگاه زنان در ایران باستان نوشته است: « زنان زندانی جنبش سبز ایران نمونه‌ای از سلحشوری و استقامت زنان ایرانند. آیا حاکمیت می‌خواهد با این همه بدعت در ستم و سرکوب و بی‌احترامی به زنان ، تمامی رهنمودهای قرانی و سرافرازی‌های تاریخی ملت ایران را نادیده بگیرد .»
وی همچنین در باره بازداشت گسترده طرفداران وفعالان حقوق بشر در جریان رویدادهای پس از انتخابات نوشته است: «آیا این وهن ملی و ملت ایران نیست که حاکمیت حقوق بشر را دارای خاستگاهی غیر ایرانی قلمداد می‌کند ، تا به بهانه آن فعالان حقوق بشر را نوکر و وابسته به بیگانگان و مخل امنیت کشور معرفی کند و آنها را دچار میخ دخمه‌ها و پستوهای زندان رنج دهد .»
همسر میرحسین موسوی همچنین از اقوام و اقلیت‌ها، روزنامهنگاران و هنرمندان به عنوان گروه دیگری از افراد بازداشت شده در رویدادهای پس از انتخابات نام برده و افزوده است: « نمی‌دانم چگونه کسانی از موضع قدرت، در ذهن خود گروه‌هایی من در آوردی تولید می‌کنند و انسان‌های بی گناه را در خیال خود در آن گروه‌ها جاسازی و سپس دستگیر می‌کنند و با برچسب‌های عجیب و غریب و انواع تهمت‌ها در زندان نگه می‌دارند و یا اعدام می‌کنند. این از بدترین نوع مجازات، بلکه نوعی انتقام کشی نخ نما شده برای ایجاد محیط ارعاب و وحشت است.»
وی با اشاره به تاریخ مبارزه مردم ایران برای نیل به آزادی نوشته است: « آزادی‌خواهی، دموکراسی طلبی و ترتیبات قانونی، سه شاخصه اصلی جامعه ایران است که در صد سال گذشته و همچنان بر تارک مطالبات ایرانیان می درخشد. اگر کاوه آهنگر شاهنامه فردوسی و آزادیخواهان ایرانی در سال‌های سلطه اعراب بر ایران را هم بر آن بیافزائیم، می‌توانیم این سه خاصه را «کهن الگوی» ذهن مردم ایران تلقی کنیم.»
زهرا رهنورد با بیان این که انقلاب مشروطه و انقلاب سال ۵۷ هر دو در تامین مطالبات مردم ایران، «پروژه‌هایی ناتمام» بوده‌اند، افزوده است: «در شرایط فعلی و در این مرحله تاریخی – سیاسی کشورمان ، حاکمیت و ملت می‌توانستند دست در دست یکدیگر این پروژه‌های ناتمام را تکمیل کنند و با آزادی زندانیان در بند ملت ایران این پروسه تکمیل شود.»
زهرا رهنورد در نوشتاری که در پایگاه اینترنتی « کلمه» منتشر شده است، با بیان این که آزادی خواهی، دموکراسی طلبی و ترتیبات قانونی از مهم‌ترین مطالبات جامعه ایران در صد سال گذشته بوده است، خواستار آزادی زندانیان سیاسی در فصل بهار شده است.
به نوشته رییس پیشین دانشگاه الزهرا مقام‌های جمهوری اسلامی در سال گذشته می‌توانستند با آزاد کردن بازداشت‌شدگان رویدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری «در مناسبت‌هایی چون ماه رمضان، عید فطر، عید قربان، ایام محرم، دهه فجر و ۲۲ بهمن، روز ملی شدن نفت، عید نوروز، ۱۲ فروردین و سیزده بدر رابطه میان ملت و حاکمیت را تا حدودی بهبود بخشند.»
بیشتر بخوانید:
وی با بیان این که «آزادی و شکوفایی، سر فصل تیتر بهار در طبیعت است»، افزوده است: « حاکمیت موجود ایران که مدعی اسلام‌گرایی است، می‌توانست و همچنان می‌تواند این نظام هماهنگ را در هستی قرائت کند و آزادی‌های بهارانه را به جامعه و ملت تقدیم کند.»
به دنبال آغاز اعتراض‌ها به نتایج انتخابات ریاست جمهورى خرداد ماه شمار زیادى از فعالان سیاسى و رسانه‌اى و مردم عادی بازداشت شدند که عده زیادى همچنان در زندان به سر مى‌برند.
در حالى که بازداشت چهره‌هاى سیاسى و نیز روزنامهنگاران و فعالان مدنى بازتاب گسترده‌اى در رسانه‌هاى خبرى و سایت‌هاى اینترنتى داشته است، اطلاعات چندانى در باره هویت و سرنوشت افراد عادى که به اتهام حضور در راهپیمایى‌ها دستگیر شده‌اند، در دست نیست.
زهرا رهنورد از این گروه از بازداشت‌شدگان رویدادهای پس از انتخابات با عنوان «زندانیان گمنام و بی‌نام و نشان» نام برده و نوشته است: «آنها بدنه ملتند. آنها نه خاکریز اولند و نه سنگری که فتح آن موجب خوشحالی شده باشد و نه سنگری است که سیاسیون پشت آن پنهان شده باشند .»
زهرا رهنورد افزوده است: «خواسته آنان تنها مشتی از خروارها مطالبات مردم است. آزادگانی که همچون ملت ایران خود بی کس و کارند و فقط خدا و آرزوهایشان را دارند ... به همین دلیل در زندان نگه داشتن آنها نمادی از زشت‌ترین ظلم‌ها ورنجی است که می‌توان بر یک ملت روا داشت. آنها مادر دارند، فرزند دارند، همسر دارند، پدر دارند و خویشانی خوب که بی‌تاب رنج‌هایشان هستند.»
در آستانه آغاز سال جدید خورشیدی نیز مهدى کروبى، یکی از رهبران جنبش سبز در ایران نسبت به سرنوشت بازداشت‌شدگان گمنام رویدادهاى پس از انتخابات ابراز نگرانى کرده بود.
مقام‌های جمهوری اسلامی تاکنون از اعلام شمار دقیق افراد عادی بازداشت شده و نیز مشخصات آنها خودداری کرده‌اند، هر چند گفته می‌شود، در جریان اعتراض‌ها به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران هزاران نفر توسط نیروهای امنیتی، شبه‌نظامیان بسیج و سپاه پاسداران بازداشت شدند که عده‌ای از آنها همچنان در زندان به سر می‌برند.
در حالی که در هفته‌ها و روزهای پایانی سال گذشته خورشیدی شماری از چهر‌ه‌های سیاسی و فعالان مدنی بازداشت‌شده با سپردن وثیقه از زندان مرخص شده بودند، تاکنون خبری در باره آزادی بازداشت‌شدگان عادی منتشر نشده است.
زهرا رهنورد در بخش دیگری از نوشتار خود از «زنان زندانی» به عنوان گروه دیگری از بازداشت‌شدگان رویدادهای پس از انتخابات نام برده و و با اشاره به جایگاه زنان در ایران باستان نوشته است: « زنان زندانی جنبش سبز ایران نمونه‌ای از سلحشوری و استقامت زنان ایرانند. آیا حاکمیت می‌خواهد با این همه بدعت در ستم و سرکوب و بی‌احترامی به زنان ، تمامی رهنمودهای قرانی و سرافرازی‌های تاریخی ملت ایران را نادیده بگیرد .»
وی همچنین در باره بازداشت گسترده طرفداران وفعالان حقوق بشر در جریان رویدادهای پس از انتخابات نوشته است: «آیا این وهن ملی و ملت ایران نیست که حاکمیت حقوق بشر را دارای خاستگاهی غیر ایرانی قلمداد می‌کند ، تا به بهانه آن فعالان حقوق بشر را نوکر و وابسته به بیگانگان و مخل امنیت کشور معرفی کند و آنها را دچار میخ دخمه‌ها و پستوهای زندان رنج دهد .»
همسر میرحسین موسوی همچنین از اقوام و اقلیت‌ها، روزنامهنگاران و هنرمندان به عنوان گروه دیگری از افراد بازداشت شده در رویدادهای پس از انتخابات نام برده و افزوده است: « نمی‌دانم چگونه کسانی از موضع قدرت، در ذهن خود گروه‌هایی من در آوردی تولید می‌کنند و انسان‌های بی گناه را در خیال خود در آن گروه‌ها جاسازی و سپس دستگیر می‌کنند و با برچسب‌های عجیب و غریب و انواع تهمت‌ها در زندان نگه می‌دارند و یا اعدام می‌کنند. این از بدترین نوع مجازات، بلکه نوعی انتقام کشی نخ نما شده برای ایجاد محیط ارعاب و وحشت است.»
وی با اشاره به تاریخ مبارزه مردم ایران برای نیل به آزادی نوشته است: « آزادی‌خواهی، دموکراسی طلبی و ترتیبات قانونی، سه شاخصه اصلی جامعه ایران است که در صد سال گذشته و همچنان بر تارک مطالبات ایرانیان می درخشد. اگر کاوه آهنگر شاهنامه فردوسی و آزادیخواهان ایرانی در سال‌های سلطه اعراب بر ایران را هم بر آن بیافزائیم، می‌توانیم این سه خاصه را «کهن الگوی» ذهن مردم ایران تلقی کنیم.»
زهرا رهنورد با بیان این که انقلاب مشروطه و انقلاب سال ۵۷ هر دو در تامین مطالبات مردم ایران، «پروژه‌هایی ناتمام» بوده‌اند، افزوده است: «در شرایط فعلی و در این مرحله تاریخی – سیاسی کشورمان ، حاکمیت و ملت می‌توانستند دست در دست یکدیگر این پروژه‌های ناتمام را تکمیل کنند و با آزادی زندانیان در بند ملت ایران این پروسه تکمیل شود.»
