ژوزه مورينيو، مربی تيم اينترميلان ايتاليا می گويد پيکار بزرگ شنبه شب بر سر قهرمانی فوتبال اروپا برای آينده دوران فوتبال لوييس فان خال، مربی تيم بايرن مونيخ آلمان بسيار سرنوشت ساز است.
ساعت هشت شنبه شب به وقت اروپای مرکزی دو تيم اينترميلان و بايرن مونيخ در حالی برای بردن جام قهرمانان فوتبال اروپا در ورزشگاه سانتياگو برنابوی رئال مادريد رو در روی هم قرار می گيرند که علاوه بر مادريد و بارسلونای مدافع عنوان قهرمانی و رکورددار جام در يک فصل (شش جام در فصل ۲۰۰۹-۲۰۰۸)، تيم های انگليسی نيز حضور ندارند.
اما دو تيم «فيناليست» هم با پيشينه ای درخشان در قهرمانی اروپا و در فصل اخير در کشورشان دارند. هر دو با بردهای حماسی به مرحله پايانی رسيده اند که قهرمانی در نمايش بزرگ مادريد ترسيم کننده يک فصل فراموش نشدنی برايشان خواهد بود.
اعتماد به نفس از ويژگی های ترديدناپذير ژوزه مورينيو است، اما اگر يک مرد بيش از همه به مربی ميلان کمک کرده تا خود را باور داشته باشد، اين می تواند همان مردی باشد که می خواهد مانع دومين قهرمانی او در اروپا شود: لوييس فان خال، مربی بايرن مونيخ.
سايت يوافا می نويسد که وقتی فان گال به سال ۱۹۹۷ جانشين سربابی رابسن فقيد در تيم بارسلونا شد، خيلی سريع فهميد که دسيار رابسن مرد ويژه ای است.
مورينيو نخستين گام خود در کار مربيگری را به عنوان مترجم رابسن در تيم اسپورتينگ کلاب پرتغال برداشت و سپس به همراه او به پورتو و بارسلونا رفت. در بارسلونا فان خال اين پرتغالی بلند پرواز را زير بال خود گرفت.
مورينيو سودای ديگری داشت اما مرد هلندی با چند کلمه ساده او را متقاعد ساخت که آينده اش در کامپ نو (ورزشگاه اختصاصی بارسلونا) است.
مورينيو می گويد: «وقتی در مورد بازگشت به پرتغال برای کمک مربيگری در بنفيکا با فان خال صحبت کردم او گفت: « نه، نرو. به بنفيکا بگو اگر آنان مربی تيم اول را می خواهند تو می روی؛ اگر آنان يک کمک مربی می خواهند تو در بارسلونا خواهی ماند.»
مورينيو از ماندن در اسپانيا هيچگاه پشيمان نشد. او می گويد: «فان گال يک مرد بسيار بااعتماد به نفس است و در زمانی که من به عنوان يک مربی هنوز جوان بودم، خيلی مهم بود که در کنار او قرار گرفتم. او برای مربيگری يک تيم از روی نيمکت، به من اعتماد به نفس داد و در مسابقه های دوستانه و در پيکارهای کوپا کاتالونيا (جام حذفی منطقه کاتالونيا) مسووليت مربيگری تيم را به من سپرد. او به من گفت که بر روی سکوهای تماشاگران می نشيند و مسووليت تيم با من است. بنابراين فان خال نقشی بسيار مهمی در پيشرفت من داشت.»
فان خال در مورد مورينيو می گويد: « او در آن زمان زمينه بسيار فروتنی داشت. برايم جالب بود که شاهد پيشرفت او بودم و می ديدم که او به چنين شخصيتی دست يافته است. می دانستم او به من کمک خواهد کرد زيرا او بسيار باهوش بود. او خيلی سريع متوجه شد که من او را به جلو می برم. فکر می کنم من او را کمی با دانش کردم. می توانستم خيلی زود ببينم که او بازی را درک می کند.»
به عنوان يک هلندی او اشاره به اين دارد که او برای پيروزی تيم را تمرين می دهد. اما من تيم را برای يک بازی زيبا و بردن آن بازی تمرين می دهم. کار من خيلی سخت تر است.
اين زوج روزهای دور در اسپانيا هرگز تصور نمی کردند که يک روز در قلب همين کشور برای مسابقه پايانی ليگ قهرمانان اروپا رو در روی هم قرار بگيرند. شاگرد ديروز برای پيروزی بر استاد می آيد. مورينيو می گويد: «آخرين باری که ما با هم بوديم در سال ۲۰۰۰ بود. حالا ما در مورد ده سال گذشته خود در زمين صحبت می کنيم. بی ترديد او هم يک شخص متفاوتی است. اما او يک مربی بزرگ و يک شخصت خوب است. اين ها تغيير نکرده است.»
اینتر میلان، بيش از يک تيم پرستاره
فان خال تا کنون با آژاکس برنده ليگ قهرمانان سال ۱۹۹۵ شده است – همان سالی که او و مورينيو سپس در بارسلونا به هم پيوستند. حالا آنان در حالی با يکديگر رو به رو می شوند که پيشينه يکسانی در فوتبال را سپری کرده اند.
مورينيو در سال ۲۰۰۴ با پورتو به قهرمانی ليگ بزرگ اروپا رسيد. جدا از اين که چهارشنبه شب کدام يک جام را بالای سر خواهند برد، هر کدام پس از اوتمار هيتزفلد و ارنست هاپل فقيد، سومين مربی است که با دو تيم متفاوت به جام قهرمانان اروپا دست می يابد.
مورينيو با ۴۷ سال سن می گويد: «دير يا زود من در چنين موقعيتی قرار خواهم گرفت. اميدوارم ۲۰ سال ديگر هم مربی باشم. بنا بر اين دير يا زود من به اين موقعيت می رسم. اما ترجيج می دهم اين در کمترين روزها باشد تا سال ها. به واقع نه به دليل اين که می خواهم در گروه بزرگان قرار گيرم، بل به اين دليل که می خواهم با اين بازيکنان، اين تيم و هواخواهانش به آن برسم. عاشقانه می خواهم اين کار را همين چهارشنبه شب انجام دهم، زيرا اينتر سالهاست اين جام را نبرده است.»
فان خال تنها کسی نيست که برای رويارويی با مورينيو می داند او چه انديشه ای دارد و چه بايد بکند. آرين روبن، مهاجم هلندی بايرن تحت رهبری مورينيو با چلسی در سالهای ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ قهرمان انگليس شده است و می تواند انتظار همان نوع توجه از سوی اينتر را به ليونل مسی در مسابقه نيمه پايانی با بارسلونای مدافع عنوان قهرمانی داشته باشد.
مورينيو می گويد: « مسی مسی است، اما وقتی آرين می توان چهار، پنج، شش ماه پياپی بازی کند، او يک بازيکن باور نکردنی می شود. او بازيکنی است که شما بايد نگرانش باشيد. اما من روش خود را تغيير نمی دهم حتی اگر او نظير مسی و کريستيانو رونالدو، بازيکن پرتحرکی باشد. بنابراين دفاع ما منطقه ای «پرس» خواهد کرد. ما کار خود را تغيير نمی دهيم اگر چه آرين نياز به توجهی دو چندان دارد و او يک بازيکن برتر است.»
برخلاف بعضی استعدادهای درخشانی که اينتر در راه رسيدن به فينال با آنان رودررو بوده، مورينيو معتقد است اين تيمی برگرفته از مکتب فوتبال و بازيکنانی با تعصب برای فداکاری در رسيدن به اين مرحله است.
او معتقد است: « اين تيم بيش از يک تيم پرستاره است. ساموئل اتوئو يک نمونه بارز است. او بازيکنی با موقعيتی عالی است و يک بازيکن مهاجم. اما وقتی تيم به زحمت می افتد و به کار فوق العاده او نياز دارد، او نخستين کسی است که چنين می کند. وقتی شما چنين بازيکنانی داريد و آنان می توانند چنين فداکاری کنند، ديگر آسان است که يک رهبر شويد.»
مورنيو با اعتماد به نفس بالا منتظر مادريد است.
ساعت هشت شنبه شب به وقت اروپای مرکزی دو تيم اينترميلان و بايرن مونيخ در حالی برای بردن جام قهرمانان فوتبال اروپا در ورزشگاه سانتياگو برنابوی رئال مادريد رو در روی هم قرار می گيرند که علاوه بر مادريد و بارسلونای مدافع عنوان قهرمانی و رکورددار جام در يک فصل (شش جام در فصل ۲۰۰۹-۲۰۰۸)، تيم های انگليسی نيز حضور ندارند.
اما دو تيم «فيناليست» هم با پيشينه ای درخشان در قهرمانی اروپا و در فصل اخير در کشورشان دارند. هر دو با بردهای حماسی به مرحله پايانی رسيده اند که قهرمانی در نمايش بزرگ مادريد ترسيم کننده يک فصل فراموش نشدنی برايشان خواهد بود.
اعتماد به نفس از ويژگی های ترديدناپذير ژوزه مورينيو است، اما اگر يک مرد بيش از همه به مربی ميلان کمک کرده تا خود را باور داشته باشد، اين می تواند همان مردی باشد که می خواهد مانع دومين قهرمانی او در اروپا شود: لوييس فان خال، مربی بايرن مونيخ.
سايت يوافا می نويسد که وقتی فان گال به سال ۱۹۹۷ جانشين سربابی رابسن فقيد در تيم بارسلونا شد، خيلی سريع فهميد که دسيار رابسن مرد ويژه ای است.
مورينيو نخستين گام خود در کار مربيگری را به عنوان مترجم رابسن در تيم اسپورتينگ کلاب پرتغال برداشت و سپس به همراه او به پورتو و بارسلونا رفت. در بارسلونا فان خال اين پرتغالی بلند پرواز را زير بال خود گرفت.
مورينيو سودای ديگری داشت اما مرد هلندی با چند کلمه ساده او را متقاعد ساخت که آينده اش در کامپ نو (ورزشگاه اختصاصی بارسلونا) است.
مورينيو می گويد: «وقتی در مورد بازگشت به پرتغال برای کمک مربيگری در بنفيکا با فان خال صحبت کردم او گفت: « نه، نرو. به بنفيکا بگو اگر آنان مربی تيم اول را می خواهند تو می روی؛ اگر آنان يک کمک مربی می خواهند تو در بارسلونا خواهی ماند.»
مورينيو از ماندن در اسپانيا هيچگاه پشيمان نشد. او می گويد: «فان گال يک مرد بسيار بااعتماد به نفس است و در زمانی که من به عنوان يک مربی هنوز جوان بودم، خيلی مهم بود که در کنار او قرار گرفتم. او برای مربيگری يک تيم از روی نيمکت، به من اعتماد به نفس داد و در مسابقه های دوستانه و در پيکارهای کوپا کاتالونيا (جام حذفی منطقه کاتالونيا) مسووليت مربيگری تيم را به من سپرد. او به من گفت که بر روی سکوهای تماشاگران می نشيند و مسووليت تيم با من است. بنابراين فان خال نقشی بسيار مهمی در پيشرفت من داشت.»
فان خال در مورد مورينيو می گويد: « او در آن زمان زمينه بسيار فروتنی داشت. برايم جالب بود که شاهد پيشرفت او بودم و می ديدم که او به چنين شخصيتی دست يافته است. می دانستم او به من کمک خواهد کرد زيرا او بسيار باهوش بود. او خيلی سريع متوجه شد که من او را به جلو می برم. فکر می کنم من او را کمی با دانش کردم. می توانستم خيلی زود ببينم که او بازی را درک می کند.»
به عنوان يک هلندی او اشاره به اين دارد که او برای پيروزی تيم را تمرين می دهد. اما من تيم را برای يک بازی زيبا و بردن آن بازی تمرين می دهم. کار من خيلی سخت تر است.
اين زوج روزهای دور در اسپانيا هرگز تصور نمی کردند که يک روز در قلب همين کشور برای مسابقه پايانی ليگ قهرمانان اروپا رو در روی هم قرار بگيرند. شاگرد ديروز برای پيروزی بر استاد می آيد. مورينيو می گويد: «آخرين باری که ما با هم بوديم در سال ۲۰۰۰ بود. حالا ما در مورد ده سال گذشته خود در زمين صحبت می کنيم. بی ترديد او هم يک شخص متفاوتی است. اما او يک مربی بزرگ و يک شخصت خوب است. اين ها تغيير نکرده است.»
اینتر میلان، بيش از يک تيم پرستاره
فان خال تا کنون با آژاکس برنده ليگ قهرمانان سال ۱۹۹۵ شده است – همان سالی که او و مورينيو سپس در بارسلونا به هم پيوستند. حالا آنان در حالی با يکديگر رو به رو می شوند که پيشينه يکسانی در فوتبال را سپری کرده اند.
مورينيو در سال ۲۰۰۴ با پورتو به قهرمانی ليگ بزرگ اروپا رسيد. جدا از اين که چهارشنبه شب کدام يک جام را بالای سر خواهند برد، هر کدام پس از اوتمار هيتزفلد و ارنست هاپل فقيد، سومين مربی است که با دو تيم متفاوت به جام قهرمانان اروپا دست می يابد.
مورينيو با ۴۷ سال سن می گويد: «دير يا زود من در چنين موقعيتی قرار خواهم گرفت. اميدوارم ۲۰ سال ديگر هم مربی باشم. بنا بر اين دير يا زود من به اين موقعيت می رسم. اما ترجيج می دهم اين در کمترين روزها باشد تا سال ها. به واقع نه به دليل اين که می خواهم در گروه بزرگان قرار گيرم، بل به اين دليل که می خواهم با اين بازيکنان، اين تيم و هواخواهانش به آن برسم. عاشقانه می خواهم اين کار را همين چهارشنبه شب انجام دهم، زيرا اينتر سالهاست اين جام را نبرده است.»
فان خال تنها کسی نيست که برای رويارويی با مورينيو می داند او چه انديشه ای دارد و چه بايد بکند. آرين روبن، مهاجم هلندی بايرن تحت رهبری مورينيو با چلسی در سالهای ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ قهرمان انگليس شده است و می تواند انتظار همان نوع توجه از سوی اينتر را به ليونل مسی در مسابقه نيمه پايانی با بارسلونای مدافع عنوان قهرمانی داشته باشد.
مورينيو می گويد: « مسی مسی است، اما وقتی آرين می توان چهار، پنج، شش ماه پياپی بازی کند، او يک بازيکن باور نکردنی می شود. او بازيکنی است که شما بايد نگرانش باشيد. اما من روش خود را تغيير نمی دهم حتی اگر او نظير مسی و کريستيانو رونالدو، بازيکن پرتحرکی باشد. بنابراين دفاع ما منطقه ای «پرس» خواهد کرد. ما کار خود را تغيير نمی دهيم اگر چه آرين نياز به توجهی دو چندان دارد و او يک بازيکن برتر است.»
برخلاف بعضی استعدادهای درخشانی که اينتر در راه رسيدن به فينال با آنان رودررو بوده، مورينيو معتقد است اين تيمی برگرفته از مکتب فوتبال و بازيکنانی با تعصب برای فداکاری در رسيدن به اين مرحله است.
او معتقد است: « اين تيم بيش از يک تيم پرستاره است. ساموئل اتوئو يک نمونه بارز است. او بازيکنی با موقعيتی عالی است و يک بازيکن مهاجم. اما وقتی تيم به زحمت می افتد و به کار فوق العاده او نياز دارد، او نخستين کسی است که چنين می کند. وقتی شما چنين بازيکنانی داريد و آنان می توانند چنين فداکاری کنند، ديگر آسان است که يک رهبر شويد.»
مورنيو با اعتماد به نفس بالا منتظر مادريد است.
