۱۵۰ حکم سنگسار در ۳۰ سال
سایت روزنامه فرانسوی فیگارو بار دیگر در مورد اعتراض برخی از شخصیت های فرهنگی، ادبی و برندگان جایزه نوبل به حکم سنگسار و اعدام سکینه محمدی آشتیانی نوشته و می افزاید در ۳۰ سال گذشته ۱۵۰ حکم سنگسار در ایران به اجرا در آمده است. فیگارو می افزاید سه مرد و هشت زن در حال حاضر در ایران محکوم به سنگسار شد ه اند.
«چرا شانس اقدام اوباما علیه ایران بالا است»
الیوت اَبرمز، از سیاستمداران پیشین ایالات متحده در شماره ۱۷ اوت نشریه آمریکایی «اَتلانتیک» نظر خود را در مورد مقاله تازه جفری گولدبرگ با عنوان«نقطه بی‌بازگشت» که در همین نشریه منتشر شده‌بود ارائه داده‌است.
جفری گولدبرگ در آخرین مقاله خود موضوع احتمالات یک حمله نظامی توسط اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای ایران را بررسی کرده‌بود.
ابرمز در مورد این مقاله می‌نویسد: «جفری گولدبرگ می‌گوید که پیش از این فکر نمی‌کرد که باراک اوباما اهل حمله به ایران باشد اما اکنون فکر می‌کند که چنین احتمالی هست. من به خاطر دلایلی سیاسی و فلسفی با او موافقم.»
ابرمز ادامه می‌دهد: «اگر ایران در دوره تصدی اوباما به جنگ‌افزار هسته‌ای دست بیابد او با چشم خود شاهد مضحکه شدن قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل خواهد بود. در چنین حالتی، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تبدیل به یک جوک می‌شود، کار پیمان عدم گسترش سلاح هسته‌ای ساخته است و چندجانبه‌گرایی به سبک اوباما به پایان راه می‌رسد. پدید آمدن یک ایران هسته‌ای ثابت خواهد کرد که چیزی به نام «جامعه بین‌الملل» بی‌اثر است و اصلاً وجود ندارد.»
بنابر این اگر رئیس جمهور ایالات متحده در مورد آن‌چه که در مورد امور جهان و میراثی که می‌خواهد به‌جا بگذارد جدی است در این مورد اقدام خواهد کرد.»
«جای خالی سپاه پاسداران در میان کمک‌کنندگان به مسلمانان سیل‌زده پاکستان»
روزنامه هلندی «دپـِرس» در مقاله‌ای در شماره تازه خود می‌نویسد: سه و نیم میلیون یورو از سوی کویت و ۳۰۰ هزار یورو از سوی سازمان اپک؛ این کل مبلغی است که جهان اسلام پس از فاجعه سیل، برای کمک به کشور مسلمان پاکستان فرستاده‌است.
اگر چند صد تُن پتو و کمک‌های اولیه که جمهوری آذربایجان، مصر، ترکیه و ایران قولش را به پاکستان داده‌اند را هم به این مبلغ اضافه کنیم باز هم سهم جهان اسلام در کمک به پاکستان ناچیز است.
این‌ها همه، با وجودی که ماه رمضان است و بهترین موقع برای زکات، یا همان اهدای سخاوتمندانه به محتاجان در ازای امتیازی خوب در نزد الله.
رئیس جمهور ایران که هیچگاه از فراخوان جهان اسلام برای اقدام به کمک به برادران مسلمان که زیر پای «شیاطین غربی» افتاده‌اند خسته نمی‌شود اکنون کجاست؟
چرا اکنون که لحظه اثبات وفاداری و حمایت او از همکیشان خود است او ساکت مانده‌است؟ چرا صفوفی از سپاه پاسداران خود را به پاکستان نمی‌فرستد تا قربانیان را از گل و لای به بیرون بکشند؟
دو هفته پس از فاجعه پاکستان، این دولت‌های (مسیحی) غربی هستند که بیشترین کمک‌ها را به مردم این کشور کرده‌اند. جلودار آن‌ها هم ایالات متحده است که در چشم بسیاری از مسلمانان دشمن شماره یک آنان است. واشینگتن برای این منظور ۵۰ میلیون یورو اختصاص داده و ارتش آمریکا مقادیر بسیاری غذا و کمک را با بالگردهای خود به منطقه حادثه رسانده‌است.
نگاهی به فهرست کمک‌کنندگان «دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل» نشان می‌دهد که کشورهای مسلمان به طور کلی از این فهرست غایبند و کسی که به فهرست اهداکنندگان به زلزله‌زدگان ماه ژانویه هائیتی نگاهی بیندازد متوجه می‌شود که این کشورها در آن موقع هم کمکی نکردند.
سایت روزنامه فرانسوی فیگارو بار دیگر در مورد اعتراض برخی از شخصیت های فرهنگی، ادبی و برندگان جایزه نوبل به حکم سنگسار و اعدام سکینه محمدی آشتیانی نوشته و می افزاید در ۳۰ سال گذشته ۱۵۰ حکم سنگسار در ایران به اجرا در آمده است. فیگارو می افزاید سه مرد و هشت زن در حال حاضر در ایران محکوم به سنگسار شد ه اند.
«چرا شانس اقدام اوباما علیه ایران بالا است»
الیوت اَبرمز، از سیاستمداران پیشین ایالات متحده در شماره ۱۷ اوت نشریه آمریکایی «اَتلانتیک» نظر خود را در مورد مقاله تازه جفری گولدبرگ با عنوان«نقطه بی‌بازگشت» که در همین نشریه منتشر شده‌بود ارائه داده‌است.
جفری گولدبرگ در آخرین مقاله خود موضوع احتمالات یک حمله نظامی توسط اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای ایران را بررسی کرده‌بود.
ابرمز در مورد این مقاله می‌نویسد: «جفری گولدبرگ می‌گوید که پیش از این فکر نمی‌کرد که باراک اوباما اهل حمله به ایران باشد اما اکنون فکر می‌کند که چنین احتمالی هست. من به خاطر دلایلی سیاسی و فلسفی با او موافقم.»
ابرمز ادامه می‌دهد: «اگر ایران در دوره تصدی اوباما به جنگ‌افزار هسته‌ای دست بیابد او با چشم خود شاهد مضحکه شدن قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل خواهد بود. در چنین حالتی، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تبدیل به یک جوک می‌شود، کار پیمان عدم گسترش سلاح هسته‌ای ساخته است و چندجانبه‌گرایی به سبک اوباما به پایان راه می‌رسد. پدید آمدن یک ایران هسته‌ای ثابت خواهد کرد که چیزی به نام «جامعه بین‌الملل» بی‌اثر است و اصلاً وجود ندارد.»
بنابر این اگر رئیس جمهور ایالات متحده در مورد آن‌چه که در مورد امور جهان و میراثی که می‌خواهد به‌جا بگذارد جدی است در این مورد اقدام خواهد کرد.»
«جای خالی سپاه پاسداران در میان کمک‌کنندگان به مسلمانان سیل‌زده پاکستان»
روزنامه هلندی «دپـِرس» در مقاله‌ای در شماره تازه خود می‌نویسد: سه و نیم میلیون یورو از سوی کویت و ۳۰۰ هزار یورو از سوی سازمان اپک؛ این کل مبلغی است که جهان اسلام پس از فاجعه سیل، برای کمک به کشور مسلمان پاکستان فرستاده‌است.
اگر چند صد تُن پتو و کمک‌های اولیه که جمهوری آذربایجان، مصر، ترکیه و ایران قولش را به پاکستان داده‌اند را هم به این مبلغ اضافه کنیم باز هم سهم جهان اسلام در کمک به پاکستان ناچیز است.
این‌ها همه، با وجودی که ماه رمضان است و بهترین موقع برای زکات، یا همان اهدای سخاوتمندانه به محتاجان در ازای امتیازی خوب در نزد الله.
رئیس جمهور ایران که هیچگاه از فراخوان جهان اسلام برای اقدام به کمک به برادران مسلمان که زیر پای «شیاطین غربی» افتاده‌اند خسته نمی‌شود اکنون کجاست؟
چرا اکنون که لحظه اثبات وفاداری و حمایت او از همکیشان خود است او ساکت مانده‌است؟ چرا صفوفی از سپاه پاسداران خود را به پاکستان نمی‌فرستد تا قربانیان را از گل و لای به بیرون بکشند؟
دو هفته پس از فاجعه پاکستان، این دولت‌های (مسیحی) غربی هستند که بیشترین کمک‌ها را به مردم این کشور کرده‌اند. جلودار آن‌ها هم ایالات متحده است که در چشم بسیاری از مسلمانان دشمن شماره یک آنان است. واشینگتن برای این منظور ۵۰ میلیون یورو اختصاص داده و ارتش آمریکا مقادیر بسیاری غذا و کمک را با بالگردهای خود به منطقه حادثه رسانده‌است.
نگاهی به فهرست کمک‌کنندگان «دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل» نشان می‌دهد که کشورهای مسلمان به طور کلی از این فهرست غایبند و کسی که به فهرست اهداکنندگان به زلزله‌زدگان ماه ژانویه هائیتی نگاهی بیندازد متوجه می‌شود که این کشورها در آن موقع هم کمکی نکردند.