ده‌ها تن از روزنامه‌نگاران، فعالان سیاسی، اجتماعی و حقوق بشر با صدور بیانیه‌ای، از وضعیت سلامت ابراهیم یزدی، دبیرکل نهضت آزادی ایران، در زندان ابراز نگرانی کرده و خواستار آزادی سریع و بی‌قید و شرط» وی شدند.
در این بیانیه که از جمله به امضای مسعود بهنود، حمید دباشی، شیرین عبادی، عبدالکریم سروش، ابراهیم نبوی، فاطمه حقیقت‌جو، فرشته قاضی، حسن یوسف اشکوری و جواد اکبرین رسیده، آمده است که «سالمندترین زندانی سیاسی ایران در شرایط نامساعد جسمی و بدون تفهیم اتهام در زندانی جمهوری اسلامی است».
ابراهیم یزدی که در تاریخ ۹ مهرماه زمانی که برای شرکت در مراسم ختم فرزند یکی از اعضای نهضت آزادی به همراه برخی از همفکرانش به اصفهان رفته بود، برای سومین بار پس از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸، بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
امضاکنندگان این بیانیه می‌نویسند: «مقام‌های رسمی علت بازداشت یزدی را «سفر بدون هماهنگی به اصفهان» ذکر کرده‌اند. دکتر یزدی را با وجود سرطان پروستات و بیماری قلبی به تهران منتقل و در بند ۲۰۹ زندان اوین به حبس کشیده‌اند. خانواده او تنها پس از ۴۰ روز بی‌خبری در اواسط آبان‌ماه توانستند برای اولین بار وی را ملاقات کنند.»
مهدی نوربخش، داماد ابراهیم یزدی و استاد دانشگاه در آمریکا پیش از این به رادیو فردا گفته بود که همسر آقای یزدی در اواسط آبان برای اولین بار موفق به دیدار «چند دقیقه‌ای» همسرش شده است که در این دیدار آقای یزدی به وی گفته است که از نظر جسمی وضعیت خوبی ندارد.
این در حالی است که به گفته آقای نوربخش مقامات زندان به پزشک معالج آقای یزدی اجازه ملاقات نداده و داروهایی را نیز که خانواده وی تهیه کرده‌بودند به دست وی نرسانده‌اند.
ابراهیم یزدی که ۸۰ سال سن دارد، اولین بار، پس از آغاز اعتراضات به نتایج انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ و در پی بازداشت گسترده معترضین در اواخر خرداد در حالی که در بیمارستان بستری بود توسط مأموران امنیتی بازداشت و روانه زندان شد. وی پس از چند روز آزاد شد.
آقای یزدی پس از آن در تاریخ هفت دی‌ماه و در پی تظاهرات عاشورا در سال گذشته برای بار دوم دستگیر و روانه زندان شد، اما پس از مدتی به دلیل بیماری، به قرار وثیقه از زندان آزاد و به بیمارستان منتقل شد.
امضاکنندگان این بیانیه اعلام کرده‌اند که «به شدت نگران سلامت، عدم دسترسی به امکانات دارویی و پزشکی» آقای یزدی هستند و خواستار «آزادی بی‌قید و شرط وی شده‌اند».
در پایان این بیانیه آمده است: «ما از همه مجامع و شخصیت‌های جهان می]واهیم که تلاش و فشار خود را افزایش دهند تا تضییق و سرکوب علیه دکتر یزدی، کنش گران مدنی و همه دگراندیشان پایان یابد و بر بازداشت‌ها، تهدید‌ها و پرونده سازی‌های جدید علیه آنان نقطه پایان گذاشته شود.»
در این بیانیه که از جمله به امضای مسعود بهنود، حمید دباشی، شیرین عبادی، عبدالکریم سروش، ابراهیم نبوی، فاطمه حقیقت‌جو، فرشته قاضی، حسن یوسف اشکوری و جواد اکبرین رسیده، آمده است که «سالمندترین زندانی سیاسی ایران در شرایط نامساعد جسمی و بدون تفهیم اتهام در زندانی جمهوری اسلامی است».
ابراهیم یزدی که در تاریخ ۹ مهرماه زمانی که برای شرکت در مراسم ختم فرزند یکی از اعضای نهضت آزادی به همراه برخی از همفکرانش به اصفهان رفته بود، برای سومین بار پس از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸، بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.
بیشتر بخوانید:
امضاکنندگان این بیانیه می‌نویسند: «مقام‌های رسمی علت بازداشت یزدی را «سفر بدون هماهنگی به اصفهان» ذکر کرده‌اند. دکتر یزدی را با وجود سرطان پروستات و بیماری قلبی به تهران منتقل و در بند ۲۰۹ زندان اوین به حبس کشیده‌اند. خانواده او تنها پس از ۴۰ روز بی‌خبری در اواسط آبان‌ماه توانستند برای اولین بار وی را ملاقات کنند.»
مهدی نوربخش، داماد ابراهیم یزدی و استاد دانشگاه در آمریکا پیش از این به رادیو فردا گفته بود که همسر آقای یزدی در اواسط آبان برای اولین بار موفق به دیدار «چند دقیقه‌ای» همسرش شده است که در این دیدار آقای یزدی به وی گفته است که از نظر جسمی وضعیت خوبی ندارد.
این در حالی است که به گفته آقای نوربخش مقامات زندان به پزشک معالج آقای یزدی اجازه ملاقات نداده و داروهایی را نیز که خانواده وی تهیه کرده‌بودند به دست وی نرسانده‌اند.
ابراهیم یزدی که ۸۰ سال سن دارد، اولین بار، پس از آغاز اعتراضات به نتایج انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ و در پی بازداشت گسترده معترضین در اواخر خرداد در حالی که در بیمارستان بستری بود توسط مأموران امنیتی بازداشت و روانه زندان شد. وی پس از چند روز آزاد شد.
آقای یزدی پس از آن در تاریخ هفت دی‌ماه و در پی تظاهرات عاشورا در سال گذشته برای بار دوم دستگیر و روانه زندان شد، اما پس از مدتی به دلیل بیماری، به قرار وثیقه از زندان آزاد و به بیمارستان منتقل شد.
امضاکنندگان این بیانیه اعلام کرده‌اند که «به شدت نگران سلامت، عدم دسترسی به امکانات دارویی و پزشکی» آقای یزدی هستند و خواستار «آزادی بی‌قید و شرط وی شده‌اند».
در پایان این بیانیه آمده است: «ما از همه مجامع و شخصیت‌های جهان می]واهیم که تلاش و فشار خود را افزایش دهند تا تضییق و سرکوب علیه دکتر یزدی، کنش گران مدنی و همه دگراندیشان پایان یابد و بر بازداشت‌ها، تهدید‌ها و پرونده سازی‌های جدید علیه آنان نقطه پایان گذاشته شود.»
