جزوه ای ۶۴ صفحه ای با عنوان زمزمه های رنگی بر روی سايت های اينترنتی منتشر شده که انديشکده راهبردی امنيت نرم آن را گردآوری کرده است.
جستجوی روی سايت های اينترنتی نشان می دهد که اين انديشکده توسط بسيج دانشجويی دانشگاه خواجه نصير اداره می شود. گروهی تحقيقاتی مانند گروه های مختلف ديگری چون افسران جنگ نرم دانشگاه تربيت معلم تهران و انديشکده يقين.
البته آن طور که در وب سايت انديشکده راهبردی امنيت نرم آمده است، جزوه زمزمه های رنگی در تاريخ ۲۱ تيرماه منتشر شده بوده است اما تا امروز مورد توجه قرار نگرفته بوده است.
در اين جزوه قرمز رنگ که می گويد زمينه براندازی نرم در حوزه نشر را واکاوی می کند، نام ناشرانی چون نی، چشمه، کوير، عطايی، روشنگران، ققنوس و اختران به چشم می خورد.
ناشرانی که در اين جزوه فعاليت های آنان براندازی خوانده شده است. در اين جزوه نام هر کدام از اين ناشران آمده سپس مختصری درباره رئيس انتشارات و سپس نمونه ايی از کتاب هايی که توسط آن انتشارات منتشر شده، آمده است.
پس از آن بخش هايی از آن کتاب ها به عنوان نمونه ارائه شده و آنها را مصاديق براندازی و هدايت جامعه به سوی جنگ نرم قلمداد کرده است.
کتاب هايی که از تاريخ و سياست در آنها پيدا می شود تا ادبيات داستانی ايران و جهان. از «جامعه مدنی و مبارزه ميدانی»جين شارپ تا«نگران نباش» مهسا محبی.
درباره مبنای کنار گذاشتن نام اين کتاب ها، عباس معروفی- نويسنده ايرانی که در گذشته در ايران و امروز در آلمان در حوزه کار نشر فعاليت می کند- می گويد:
«هيچ مبنايی برای اين انتخاب وجود ندارد. اينکه آيا مبنا، يک دين يا يک ايدئولوژی يا يک شخصيت سازی يا باندبازی است؟ هيچکدام از اينها نيست. به نظر من خيلی سليقه ای عمل کرده اند.
يک گروه نشسته اند دور هم و هر کدام با سليقه خاص خودشان يکسری کتاب را خوانده اند و گفته اند که از اينها خوششان نمی آيد. زيرش را خط کشيده اند و آمده اند و يکباره همه ی ناشران و نويسندگان و کسانی را که دلسوز فرهنگ کشور و فرهنگ جامعه هستند را به عنوان دشمن فرهنگ معرفی کرده اند.
بايد از اين آدمها پرسيد شما خودتان که هستيد؟ چه توليد کرده ايد؟ چه فرهنگی را تا به حال ايجاد کرده ايد؟
اما اين نويسنده ايرانی که نامش در کنار نام دهها نويسنده ديگر در جزوه زمزمه های رنگی منتشر شده، هدف از زير ذره بين بردن صنعت نشر و نويسندگان در ارتباط با جنگ نرم را اين گونه توضيح می دهد.
«من فکر می کنم دليل همه اينها واهمه است. يعنی ترس است . نظام جمهوری اسلامی به شدت وحشت زده است به خاطر اينکه دست به کشتار و جنايت زده است. کارهايی کرده که اکنون برای اينکه بتواند آنها را بپوشاند با بحران سازی جديد، چنين جريان هايی را راه اندازی می کند. وگرنه يک نويسنده که اصلا زندگی شخصی خودش را هم به سختی اداره می کند چه خطری برای جامعه دارد؟»
اگر چه عباس معروفی معتقد است که تعداد ناشرانی که در ايران می توانند در کنار نام اين چند انتشارات قرار بگيرند، بسيار بيشتر از اينهاست، وی درباره فعاليت ناشرانی از اين دست به راديو فردا می گويد «اين قبيل ناشران تنها هفت يا هشت نام ليست شده در اينجا نيستند. اينها نمونه هايی هستند که حدود ۶۰ يا ۷۰ ناشر ديگر را هم شامل می شوند که جمعا تعدادشان به حدود ۱۰۰ انتشاراتی می رسد.
اينها ناشران شريف مملکت ما هستند که عمرشان را پای نشر کتاب گذاشته اند. اينها کسانی هستند که جستجوگرند. به دنبال آثار خلاقه و کارهای ترجمه شده ايی هستند که قابل عرضه در عرصه فرهنگ و ادبيات و تاريخ ايران باشد.
من وقتی وارد کشور آلمان شدم با واقعيتی مواجه شدم که بسيار تکان دهنده بود. در اينجا ناشری را ديدم که ۱۳۰ سال و اندی عمر داشت و حرفه اش از چهار نسل پيش از آن از پدران به پسران به ارث رسيده بود او همچنان داشت دارد در شهر کلن آلمان فعاليت می کند.
دو جنگ جهانی در اين کشور رخ داده است . کشور آلمان يکبار بوسيله بمباران در اين مدت به کلی نابود شده و کاملا از بين رفته است. ولی اين ناشر کماکان به کارش ادامه داده و شخصيت ماندگار و ثابتی داشته است.
تصور کنيد در کشور ما بعد از انقلاب چندين هزار نشريه نابود شده، چندين هزار روزنامه نگار، نويسنده و ناشر آواره شده اند. به خاطر چه ؟ به خاطر همين واهمه ای که رژيم از تفکر دارد.»
حال؛ واکاوی در حوزه نشر، آن طور که انديشکده راهبردی امنيت نرم می گويد برای بررسی زمينه براندازی در حالی صورت می گيرد که وب سايت فرانسوی ....... روز هشتم ژانويه در مقاله يی می گويد: «برخی از ناشران در ايران در سال، تنها اجازه چاپ پنج کتاب را می گيرند و اين وضعيت با انتخاب محمود احمدی نژاد در سال ۲۰۰۵ بدتر هم شده است.
يکی از اولين حرکت های دولت وی اين بود که تمامی کتاب هايی را که در دولت قبل از او تاييد شده بود مورد بازبينی قرار داد.»
موضوعی که به قول نويسنده اين مقاله باعث انبار شدن ميليونها کتاب در ايران شده است.
جستجوی روی سايت های اينترنتی نشان می دهد که اين انديشکده توسط بسيج دانشجويی دانشگاه خواجه نصير اداره می شود. گروهی تحقيقاتی مانند گروه های مختلف ديگری چون افسران جنگ نرم دانشگاه تربيت معلم تهران و انديشکده يقين.
البته آن طور که در وب سايت انديشکده راهبردی امنيت نرم آمده است، جزوه زمزمه های رنگی در تاريخ ۲۱ تيرماه منتشر شده بوده است اما تا امروز مورد توجه قرار نگرفته بوده است.
در اين جزوه قرمز رنگ که می گويد زمينه براندازی نرم در حوزه نشر را واکاوی می کند، نام ناشرانی چون نی، چشمه، کوير، عطايی، روشنگران، ققنوس و اختران به چشم می خورد.
ناشرانی که در اين جزوه فعاليت های آنان براندازی خوانده شده است. در اين جزوه نام هر کدام از اين ناشران آمده سپس مختصری درباره رئيس انتشارات و سپس نمونه ايی از کتاب هايی که توسط آن انتشارات منتشر شده، آمده است.
پس از آن بخش هايی از آن کتاب ها به عنوان نمونه ارائه شده و آنها را مصاديق براندازی و هدايت جامعه به سوی جنگ نرم قلمداد کرده است.
کتاب هايی که از تاريخ و سياست در آنها پيدا می شود تا ادبيات داستانی ايران و جهان. از «جامعه مدنی و مبارزه ميدانی»جين شارپ تا«نگران نباش» مهسا محبی.
درباره مبنای کنار گذاشتن نام اين کتاب ها، عباس معروفی- نويسنده ايرانی که در گذشته در ايران و امروز در آلمان در حوزه کار نشر فعاليت می کند- می گويد:
«هيچ مبنايی برای اين انتخاب وجود ندارد. اينکه آيا مبنا، يک دين يا يک ايدئولوژی يا يک شخصيت سازی يا باندبازی است؟ هيچکدام از اينها نيست. به نظر من خيلی سليقه ای عمل کرده اند.
يک گروه نشسته اند دور هم و هر کدام با سليقه خاص خودشان يکسری کتاب را خوانده اند و گفته اند که از اينها خوششان نمی آيد. زيرش را خط کشيده اند و آمده اند و يکباره همه ی ناشران و نويسندگان و کسانی را که دلسوز فرهنگ کشور و فرهنگ جامعه هستند را به عنوان دشمن فرهنگ معرفی کرده اند.
بايد از اين آدمها پرسيد شما خودتان که هستيد؟ چه توليد کرده ايد؟ چه فرهنگی را تا به حال ايجاد کرده ايد؟
اما اين نويسنده ايرانی که نامش در کنار نام دهها نويسنده ديگر در جزوه زمزمه های رنگی منتشر شده، هدف از زير ذره بين بردن صنعت نشر و نويسندگان در ارتباط با جنگ نرم را اين گونه توضيح می دهد.
«من فکر می کنم دليل همه اينها واهمه است. يعنی ترس است . نظام جمهوری اسلامی به شدت وحشت زده است به خاطر اينکه دست به کشتار و جنايت زده است. کارهايی کرده که اکنون برای اينکه بتواند آنها را بپوشاند با بحران سازی جديد، چنين جريان هايی را راه اندازی می کند. وگرنه يک نويسنده که اصلا زندگی شخصی خودش را هم به سختی اداره می کند چه خطری برای جامعه دارد؟»
اگر چه عباس معروفی معتقد است که تعداد ناشرانی که در ايران می توانند در کنار نام اين چند انتشارات قرار بگيرند، بسيار بيشتر از اينهاست، وی درباره فعاليت ناشرانی از اين دست به راديو فردا می گويد «اين قبيل ناشران تنها هفت يا هشت نام ليست شده در اينجا نيستند. اينها نمونه هايی هستند که حدود ۶۰ يا ۷۰ ناشر ديگر را هم شامل می شوند که جمعا تعدادشان به حدود ۱۰۰ انتشاراتی می رسد.
اينها ناشران شريف مملکت ما هستند که عمرشان را پای نشر کتاب گذاشته اند. اينها کسانی هستند که جستجوگرند. به دنبال آثار خلاقه و کارهای ترجمه شده ايی هستند که قابل عرضه در عرصه فرهنگ و ادبيات و تاريخ ايران باشد.
من وقتی وارد کشور آلمان شدم با واقعيتی مواجه شدم که بسيار تکان دهنده بود. در اينجا ناشری را ديدم که ۱۳۰ سال و اندی عمر داشت و حرفه اش از چهار نسل پيش از آن از پدران به پسران به ارث رسيده بود او همچنان داشت دارد در شهر کلن آلمان فعاليت می کند.
دو جنگ جهانی در اين کشور رخ داده است . کشور آلمان يکبار بوسيله بمباران در اين مدت به کلی نابود شده و کاملا از بين رفته است. ولی اين ناشر کماکان به کارش ادامه داده و شخصيت ماندگار و ثابتی داشته است.
تصور کنيد در کشور ما بعد از انقلاب چندين هزار نشريه نابود شده، چندين هزار روزنامه نگار، نويسنده و ناشر آواره شده اند. به خاطر چه ؟ به خاطر همين واهمه ای که رژيم از تفکر دارد.»
حال؛ واکاوی در حوزه نشر، آن طور که انديشکده راهبردی امنيت نرم می گويد برای بررسی زمينه براندازی در حالی صورت می گيرد که وب سايت فرانسوی ....... روز هشتم ژانويه در مقاله يی می گويد: «برخی از ناشران در ايران در سال، تنها اجازه چاپ پنج کتاب را می گيرند و اين وضعيت با انتخاب محمود احمدی نژاد در سال ۲۰۰۵ بدتر هم شده است.
يکی از اولين حرکت های دولت وی اين بود که تمامی کتاب هايی را که در دولت قبل از او تاييد شده بود مورد بازبينی قرار داد.»
موضوعی که به قول نويسنده اين مقاله باعث انبار شدن ميليونها کتاب در ايران شده است.
