پریسا حافظی، روزنامه‌نگار ایرانی که در جریان رخدادهای اعتراضی پس از انتخابات ۸۸ در ایران به دلیل فعالیت خبرنگاری، مورد آزار قرار گرفته بود، به همراه دو روزنامه‌نگار دیگر از کشورهای مکزیک و تایلند، جایزه «شجاعت در روزنامه‌نگاری» را از آن خود کردند.
به گزارش آسوشیتدپرس، پریسا حافظی، رئیس دفتر خبرگزاری رویترز در ایران، آدِلا ناوارو بِلو، مدیرکل مجله خبری «زِتا» در مکزیک و چیرانوچ پرِمچایپورن تایلندی، مدیر روزنامه آنلاین «پراچاتای» که پیشتر از سوی بنیاد رسانه‌های بین‌المللی زنان به عنوان برندگان جایزه «شجاعت در روزنامه‌نگاری» سال ۲۰۱۱ معرفی شده بودند، جوایز خود را دریافت کردند.
این افراد روز دوشنبه، ۲ آبان‌ماه در لوس آنجلس و روز پنجشنبه نیز در نیویورک ضمن دریافت جوایز، مورد تقدیر قرار گرفتند.
در جریان این مراسم، کِیت اِیدی، روزنامه‌نگار و گزارشگر بی‌بی‌سی نیز جایزه «یک عمر دستاورد» را از آن خود کرد.
پریسا حافظی ۴۱ ساله، در جریان تظاهرات معترضان به نتایج انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸، مسئولیت پوشش خبری این رخداد را برای خبرگزاری رویترز بر عهده داشت.
او در آن زمان حین تهیه گزارش، از سوی پلیس ضد شورش مورد ضرب و شتم قرار گرفت و پس از آن نیز سپاه پاسداران بارها وی را تهدید به بازداشت کرد.
گذشته از این تهدیدها و فشارها، در آن مدت افراد لباس شخصی نیز با حمله به دفتر رویترز در تهران و همچنین منزل خانم حافظی، او را مورد بازجویی و ضرب و شتم قرار دادند.
مدتی پس از حمله به دفتر رویترز نیز پریسا حافظی پس از ترک محل کار خود، توسط سه فرد لباس شخصی دستگیر، به ساختمانی نامعلوم منتقل شد و ساعت‌ها مورد بازجویی و ضرب و شتم قرار گرفت.
خانم حافظی پس از دریافت این جایزه در گفت‌و‌گو با روزنامه لوس‌آنجلس تایمز گفت: «بسیاری از همکاران و دوستانم پس از انتخابات بحث برانگیز کشور را ترک کردند... من باید می‌ماندم. باید خبرها را پوشش می‌دادم. باید کارم را انجام می‌دادم و به جهان می‌گفتم که چه اتفاقی در حال رخ دادن است.»
پریسا حافظی همچنین هنگام دریافت این جایزه اظهار کرد: «بسیاری از من می‌پرسند چگونه می‌توانم این شغل را بر عهده بگیرم. این شغل من نیست، زندگی من است.»
آدِلا ناوارو بِلو که پوشش خبری مربوط به کارتل‌های مواد مخدر در مکزیک از جمله فعالیت‌های اوست نیز روز پنجشنبه در نیویورک گفت: «در کشور من، می‌توانی یک گزارشگر را از پای در بیاوری، بدون این‌که اتفاقی برایت رخ دهد.»
چیرانوچ پرمچایپورن، دیگر برنده این جایزه سال ۲۰۰۹ پس از انتقاد از سلطنت تایلند به دادگاه فراخوانده شد. بر اساس قانون تایلند، انتقاد از سلطنت این کشور، جرم شناخته می‌شود و می‌تواند حکم ۲۰ سال حبس را به همراه داشته باشد.
خانم پرمچایپورن هفته گذشته در حالی برای دریافت جایزه خود به آمریکا سفر کرد که تا زمان محاکمه‌اش در فوریه ۲۰۱۲، به قید وثیقه آزاد است.
جایزه «شجاعت در روزنامه‌نگاری» هر سال فرد یا افرادی را به عنوان برنده می‌شناسد.
سال ۲۰۰۹، ژیلا بنی‌یعقوب، این جایزه را از آن خود کرد و سال ۲۰۰۵ نیز این جایزه به شهلا شرکت، تعلق گرفت.
«بنیاد بین المللی رسانه های زنان» در سال ۱۹۹۰ میلادی در واشینگتن، پایتخت آمریکا، توسط گروهی از زنان خبرنگار، بنیادگذاری شد و هدف اصلی آن نهاد تقویت حضور زنان خبرنگار در رسانه های خبری جهان است.
به گزارش آسوشیتدپرس، پریسا حافظی، رئیس دفتر خبرگزاری رویترز در ایران، آدِلا ناوارو بِلو، مدیرکل مجله خبری «زِتا» در مکزیک و چیرانوچ پرِمچایپورن تایلندی، مدیر روزنامه آنلاین «پراچاتای» که پیشتر از سوی بنیاد رسانه‌های بین‌المللی زنان به عنوان برندگان جایزه «شجاعت در روزنامه‌نگاری» سال ۲۰۱۱ معرفی شده بودند، جوایز خود را دریافت کردند.
این افراد روز دوشنبه، ۲ آبان‌ماه در لوس آنجلس و روز پنجشنبه نیز در نیویورک ضمن دریافت جوایز، مورد تقدیر قرار گرفتند.
در جریان این مراسم، کِیت اِیدی، روزنامه‌نگار و گزارشگر بی‌بی‌سی نیز جایزه «یک عمر دستاورد» را از آن خود کرد.
پریسا حافظی ۴۱ ساله، در جریان تظاهرات معترضان به نتایج انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸، مسئولیت پوشش خبری این رخداد را برای خبرگزاری رویترز بر عهده داشت.
او در آن زمان حین تهیه گزارش، از سوی پلیس ضد شورش مورد ضرب و شتم قرار گرفت و پس از آن نیز سپاه پاسداران بارها وی را تهدید به بازداشت کرد.
گذشته از این تهدیدها و فشارها، در آن مدت افراد لباس شخصی نیز با حمله به دفتر رویترز در تهران و همچنین منزل خانم حافظی، او را مورد بازجویی و ضرب و شتم قرار دادند.
مدتی پس از حمله به دفتر رویترز نیز پریسا حافظی پس از ترک محل کار خود، توسط سه فرد لباس شخصی دستگیر، به ساختمانی نامعلوم منتقل شد و ساعت‌ها مورد بازجویی و ضرب و شتم قرار گرفت.
خانم حافظی پس از دریافت این جایزه در گفت‌و‌گو با روزنامه لوس‌آنجلس تایمز گفت: «بسیاری از همکاران و دوستانم پس از انتخابات بحث برانگیز کشور را ترک کردند... من باید می‌ماندم. باید خبرها را پوشش می‌دادم. باید کارم را انجام می‌دادم و به جهان می‌گفتم که چه اتفاقی در حال رخ دادن است.»
پریسا حافظی همچنین هنگام دریافت این جایزه اظهار کرد: «بسیاری از من می‌پرسند چگونه می‌توانم این شغل را بر عهده بگیرم. این شغل من نیست، زندگی من است.»
آدِلا ناوارو بِلو که پوشش خبری مربوط به کارتل‌های مواد مخدر در مکزیک از جمله فعالیت‌های اوست نیز روز پنجشنبه در نیویورک گفت: «در کشور من، می‌توانی یک گزارشگر را از پای در بیاوری، بدون این‌که اتفاقی برایت رخ دهد.»
چیرانوچ پرمچایپورن، دیگر برنده این جایزه سال ۲۰۰۹ پس از انتقاد از سلطنت تایلند به دادگاه فراخوانده شد. بر اساس قانون تایلند، انتقاد از سلطنت این کشور، جرم شناخته می‌شود و می‌تواند حکم ۲۰ سال حبس را به همراه داشته باشد.
خانم پرمچایپورن هفته گذشته در حالی برای دریافت جایزه خود به آمریکا سفر کرد که تا زمان محاکمه‌اش در فوریه ۲۰۱۲، به قید وثیقه آزاد است.
جایزه «شجاعت در روزنامه‌نگاری» هر سال فرد یا افرادی را به عنوان برنده می‌شناسد.
سال ۲۰۰۹، ژیلا بنی‌یعقوب، این جایزه را از آن خود کرد و سال ۲۰۰۵ نیز این جایزه به شهلا شرکت، تعلق گرفت.
«بنیاد بین المللی رسانه های زنان» در سال ۱۹۹۰ میلادی در واشینگتن، پایتخت آمریکا، توسط گروهی از زنان خبرنگار، بنیادگذاری شد و هدف اصلی آن نهاد تقویت حضور زنان خبرنگار در رسانه های خبری جهان است.
