در ادامه تنش میان ایران و امارات بر سر سه جزیره کوچک خلیج فارس، ایران در نامهای به شورای امنیت سازمان ملل تأکید کرد که تنب‌های بزرگ و کوچک و ابوموسی، بخش «لاینفک» ایران هستند. در این نامه همچنین به استفاده اخیر عربستان از عنوان «خلیج عربی» اعتراض شده است.
واحد مرکزی خبر ایران اول اردیبهشت‌ماه گزارش کرد که نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد در نامهای به رئیس دوره‌ای شورای امنیت آورده است: «جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب کوچک و تنب بزرگ، همواره جزء لاینفک سرزمین ایران بوده و سفر اخیر رئیس جمهور به ابوموسی نیز بر اساس حق حاکمیت و تمامیت ارضی کشورمان صورت گرفته است.»
این نامه که رونوشت آن به دبیرکل سازمان ملل ارسال شده، در پاسخ به نامه اعتراضی اخیر نمایندگان عربستان و امارات به شورای امنیت نوشته شده است.
به دنبال سفر ۲۳ فروردین‌ماه محمود احمدی‌نژاد به جزیر ابوموسی، تنش لفظی میان امارات و ایران آغاز شد که به دنبال آن شورای همکاری خلیج فارس نیز سفر رئیس جمهور ایران به این جزیره را محکوم کرد و آن را «تحریک‌آمیز» خواند.
جمهوری اسلامی معتقد است سفر آقای احمدی‌نژاد به ابوموسی بر پایه حق حاکمیت و اصول تمامیت ارضی صورت گرفته است، امری که نمایندگی ایران در سازمان ملل نیز در نامه خود به آن تأکید کرده است.
وزارت خارجه ايران اخیرا در بیانیه‌ای اعلام کرد که تعلق جزاير سه‌گانه به ايران امری غيرقابل مذاکره است و فرمانده نيروی زمينی ارتش هم از اقدام نظامی برای حل اين مسئله در صورت شکست ديپلماسی خبر داده است.
از دیگر سو نیز گزارش‌ها حاکی است که امارات و عربستان سعودی در اعتراض به سفر محمود احمدی‌نژاد به ابوموسی به شورای امنیت نامه نوشته‌اند و آسوشیتدپرس می‌گوید که عربستان سعودی در این نامه از عنوان «خلیج عربی» استفاده کرده است.
نمایندگی ایران در سازمان ملل در جوابیه خود به این نامه آورده است: «تنها نام صحیح و تاریخی که در سطح جهان برای حوزه آبی میان سرزمین ایران و شبه جزیره عربستان به رسمیت شناخته شده و سازمان ملل متحد نیز بر آن تأکید دارد، نام «خلیج فارس» است.»
این نامه افزوده است: «هر گونه استفاده از نامهای جعلی برای این منطقه آبی، از جمله نام مجعولی که در نامه نماینده عربستان آمده، کاملا بی‌اساس، غیر قابل قبول و از نظر حقوقی یا سیاسی فاقد وجاهت است.»
جزاير تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی که از اهميت فوق‌العاده استراتژيک برخوردارند سال ۱۳۵۰ و پس از ۸۰ سال اشغال آن توسط بريتانيا به کنترل نيروهای نظامی ايران درآمد.
ابوموسی که تنها جزيره دارای جمعيت در ميان اين سه جزيره است، بر اساس توافقی ميان ايران و شيخ‌نشين شارجه که اکنون بخشی از امارات متحده عربی است در کنترل و حاکميت کامل ايران خواهد بود، ولی سکنه بومی آن که در بخشی از جزيره ساکن هستند از نظر اداری به شارجه وابسته هستند.
از سال ۱۹۹۲ تاکنون، امارات متحده عربی بارها از مالکيت خود بر اين جزاير سخن به ميان آورده و خواستار ارجاع موضوع به محاکم بين‌المللی شده است، ولی ايران گفته که مالکيتش بر جزاير ياد شده غير قابل گفت‌وگو است، ولی «سوء تفاهم» ميان دو کشور درباره ابوموسی قابل حل و فصل است.
واحد مرکزی خبر ایران اول اردیبهشت‌ماه گزارش کرد که نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد در نامهای به رئیس دوره‌ای شورای امنیت آورده است: «جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب کوچک و تنب بزرگ، همواره جزء لاینفک سرزمین ایران بوده و سفر اخیر رئیس جمهور به ابوموسی نیز بر اساس حق حاکمیت و تمامیت ارضی کشورمان صورت گرفته است.»
این نامه که رونوشت آن به دبیرکل سازمان ملل ارسال شده، در پاسخ به نامه اعتراضی اخیر نمایندگان عربستان و امارات به شورای امنیت نوشته شده است.
به دنبال سفر ۲۳ فروردین‌ماه محمود احمدی‌نژاد به جزیر ابوموسی، تنش لفظی میان امارات و ایران آغاز شد که به دنبال آن شورای همکاری خلیج فارس نیز سفر رئیس جمهور ایران به این جزیره را محکوم کرد و آن را «تحریک‌آمیز» خواند.
جمهوری اسلامی معتقد است سفر آقای احمدی‌نژاد به ابوموسی بر پایه حق حاکمیت و اصول تمامیت ارضی صورت گرفته است، امری که نمایندگی ایران در سازمان ملل نیز در نامه خود به آن تأکید کرده است.
وزارت خارجه ايران اخیرا در بیانیه‌ای اعلام کرد که تعلق جزاير سه‌گانه به ايران امری غيرقابل مذاکره است و فرمانده نيروی زمينی ارتش هم از اقدام نظامی برای حل اين مسئله در صورت شکست ديپلماسی خبر داده است.
از دیگر سو نیز گزارش‌ها حاکی است که امارات و عربستان سعودی در اعتراض به سفر محمود احمدی‌نژاد به ابوموسی به شورای امنیت نامه نوشته‌اند و آسوشیتدپرس می‌گوید که عربستان سعودی در این نامه از عنوان «خلیج عربی» استفاده کرده است.
نمایندگی ایران در سازمان ملل در جوابیه خود به این نامه آورده است: «تنها نام صحیح و تاریخی که در سطح جهان برای حوزه آبی میان سرزمین ایران و شبه جزیره عربستان به رسمیت شناخته شده و سازمان ملل متحد نیز بر آن تأکید دارد، نام «خلیج فارس» است.»
این نامه افزوده است: «هر گونه استفاده از نامهای جعلی برای این منطقه آبی، از جمله نام مجعولی که در نامه نماینده عربستان آمده، کاملا بی‌اساس، غیر قابل قبول و از نظر حقوقی یا سیاسی فاقد وجاهت است.»
جزاير تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی که از اهميت فوق‌العاده استراتژيک برخوردارند سال ۱۳۵۰ و پس از ۸۰ سال اشغال آن توسط بريتانيا به کنترل نيروهای نظامی ايران درآمد.
ابوموسی که تنها جزيره دارای جمعيت در ميان اين سه جزيره است، بر اساس توافقی ميان ايران و شيخ‌نشين شارجه که اکنون بخشی از امارات متحده عربی است در کنترل و حاکميت کامل ايران خواهد بود، ولی سکنه بومی آن که در بخشی از جزيره ساکن هستند از نظر اداری به شارجه وابسته هستند.
از سال ۱۹۹۲ تاکنون، امارات متحده عربی بارها از مالکيت خود بر اين جزاير سخن به ميان آورده و خواستار ارجاع موضوع به محاکم بين‌المللی شده است، ولی ايران گفته که مالکيتش بر جزاير ياد شده غير قابل گفت‌وگو است، ولی «سوء تفاهم» ميان دو کشور درباره ابوموسی قابل حل و فصل است.
