نسرين ستوده، وکيل دادگستری، که از ۲۶ ماه پيش در زندان اوين به سر می برد، از روز چهارشنبه دست به اعتصاب غذای نامحدود زده است.
آن طور که همسر او می گويد اعتصاب غذای خانم ستوده در اعتراض به محروميت او از ملاقات حضوری با فرزندانش از سه ماه پيش، تغيير روز ملاقات و قطع تلفن های بند است.
در گفت و گو با رضا خندان همسر اين وکيل زندانی ابتدا درباره علت اعتصاب غذای نسرين ستوده پرسيدم.
رضا خندان: از قبل هم اعلام کرده بود که تا روز چهارشنبه اگر مشکلاتی که در رابطه با ملاقات ها و بچه ها درست شده برطرف نشود و با تغيير روز ملاقات يا امکان ايجاد ملاقات حضوری و امکان برقراری تماس تلفنی موافقت نشود، دست به اعتصاب غذا خواهند زد.
من هفته گذشته خيلی تلاش کردم که از اين کار منصرفش کنم ولی قبول نکرد و زير بار نرفت. فقط توانستم شروع اعتصابش را تا اين هفته عقب بياندازم که در اين فاصله به دادستانی نامه بدهيم و از مسئولين دادستانی بخواهيم که شرايط ما را مثل بقيه زندانيان سياسی کنند که لااقل شبيه آنان بتوانيم در روز خودمان ملاقات داشته باشيم. يا اينکه به ما ملاقات حضوری بدهند.
دادستانی به نامه شما چه پاسخی داده است؟
متاسفانه من به دادستانی مراجعه کرده ام ولی در اين مورد هيچ اقدامی نشده و هيچ کاری انجام نشده است. نه ملاقات حضوری داده اند و نه با تغيير روز ملاقاتمان موافقت کرده اند و هيچ کاری هم در اين مورد نشده است.
از سوی ديگر پرونده من و دخترم را به دادگاه انقلاب فرستاده اند و از شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب چند مدت پيش تماس گرفتند و اين هم به گوش همسرم رسيده و از اين موضوع هم به شدت ناراحت بود. از همين امروز که ما به ملاقات رفتيم از صبح اعتصاب غذايش را شروع کرده بود و به دفتر زندان به طور رسمی اعلام کرده بود که اعتصاب غذايش را آغاز کرده است.
شما چند هفته پيش در مصاحبه با نهادهای حقوق بشری گفته بوديد که خانم ستوده از سه ماه پيش از ملاقات حضوری با فرزندانشان محروم شده اند. آيا وضعيت به همان منوال است؟
بله. وضعيت به همان منوال هست منتها مشکل ديگری که اضافه شده اين است که روزهای ملاقات بند خانم ها روزهای يکشنبه است و نه روز چهارشنبه. اما به خاطر اينکه ما را بيش از حد تحت فشار و انزوا قرار بدهند و کنترل های بيشتری روی ملاقات ها انجام شود، به طور غير قانونی و خلاف مقررات زندان که هر بندی روز خاصی برای ملاقات دارد، روز ملاقات ما را تغيير داده اند.
دختر من به هيچ وجه نمی تواند روزهای چهارشنبه به ملاقات مادرش بيايد. در نتيجه ملاقات های حضوری روز چهارشنبه دخترم از چند هفته پيش تا به حال نتوانسته است شرکت کند و مادرش را ببيند.
از چندی قبل گزارش هايی مبنی بر افزايش فشارها بر خانم ستوده در زندان منتشر شده است. ممکن است در اين باره بيشتر توضيح دهيد؟
اين فشارها بيشتر بر قطع ارتباط ايشان با خانواده متمرکز است. تلفن ها نزديک به ۱۷ ماه است که قطع شده است، تهديد خانواده به بازداشت و احضار و پرونده سازی برای من و دخترم.
همسر من حاضر است هر فشاری را تحمل کند ولی روی خانواده اين فشارها برداشته شود و اين موضوع خيلی ايشان را ناراحت می کند و آنها به خوبی می دانند که فشار بر روی خانواده به خصوص بر يک نوجوان حدود ۱۲ ساله و ايجاد اين همه حاشيه می تواند مادر را تحت فشار مضاعف قرار دهد.
چندی پيش شما در مصاحبه با کمپين بين المللی حقوق بشر گفته بوديد که خانم ستوده از نظر جسمی بسيار ضعيف و لاغر شده اند. وضعيت فعلی ايشان چطور است؟
قبل از شروع اعتصاب شان گفته بودم که وضعيت خيلی خوبی ندارد. به شدت لاغر شده و به شدت ضعيف شده به شکلی که در حالت عادی هم من خيلی نگران وضعيت شان بودم.
به مسئول سالن ملاقات گفتم که ايشان شرايط خيلی خطرناک و شکننده ای دارد ولی شما می دانيد که کسی که دست به اعتصاب غذا می زند به مرحله ای می رسد که واقعا از جان خودش می گذرد، فکر می کند که هيچ کاری از دستش برنمی آيد و ديگر به اين فکر نمی کند که به خواسته هايش عمل خواهند کرد يا خير؟
بلکه به جايی می رسد که ديگر می خواهد فرياد بکشد. اين گفته های من عين گفته هايی است که همسرم داشت می گفت.
آخرين سوال من درباره پرونده اخير خانم ستوده در دادگاه انتظامی وکلا درباره لغو پروانه وکالت ايشان است.آن پرونده به نتيجه رسيده است يا خير؟
فعلا خير. به اين دليل که آنها او را به دادگاه اعزام نمی کنند آن پرونده هم به همين شکل بلاتکليف مانده است.
آن طور که همسر او می گويد اعتصاب غذای خانم ستوده در اعتراض به محروميت او از ملاقات حضوری با فرزندانش از سه ماه پيش، تغيير روز ملاقات و قطع تلفن های بند است.
در گفت و گو با رضا خندان همسر اين وکيل زندانی ابتدا درباره علت اعتصاب غذای نسرين ستوده پرسيدم.
رضا خندان: از قبل هم اعلام کرده بود که تا روز چهارشنبه اگر مشکلاتی که در رابطه با ملاقات ها و بچه ها درست شده برطرف نشود و با تغيير روز ملاقات يا امکان ايجاد ملاقات حضوری و امکان برقراری تماس تلفنی موافقت نشود، دست به اعتصاب غذا خواهند زد.
من هفته گذشته خيلی تلاش کردم که از اين کار منصرفش کنم ولی قبول نکرد و زير بار نرفت. فقط توانستم شروع اعتصابش را تا اين هفته عقب بياندازم که در اين فاصله به دادستانی نامه بدهيم و از مسئولين دادستانی بخواهيم که شرايط ما را مثل بقيه زندانيان سياسی کنند که لااقل شبيه آنان بتوانيم در روز خودمان ملاقات داشته باشيم. يا اينکه به ما ملاقات حضوری بدهند.
دادستانی به نامه شما چه پاسخی داده است؟
متاسفانه من به دادستانی مراجعه کرده ام ولی در اين مورد هيچ اقدامی نشده و هيچ کاری انجام نشده است. نه ملاقات حضوری داده اند و نه با تغيير روز ملاقاتمان موافقت کرده اند و هيچ کاری هم در اين مورد نشده است.
از سوی ديگر پرونده من و دخترم را به دادگاه انقلاب فرستاده اند و از شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب چند مدت پيش تماس گرفتند و اين هم به گوش همسرم رسيده و از اين موضوع هم به شدت ناراحت بود. از همين امروز که ما به ملاقات رفتيم از صبح اعتصاب غذايش را شروع کرده بود و به دفتر زندان به طور رسمی اعلام کرده بود که اعتصاب غذايش را آغاز کرده است.
شما چند هفته پيش در مصاحبه با نهادهای حقوق بشری گفته بوديد که خانم ستوده از سه ماه پيش از ملاقات حضوری با فرزندانشان محروم شده اند. آيا وضعيت به همان منوال است؟
بله. وضعيت به همان منوال هست منتها مشکل ديگری که اضافه شده اين است که روزهای ملاقات بند خانم ها روزهای يکشنبه است و نه روز چهارشنبه. اما به خاطر اينکه ما را بيش از حد تحت فشار و انزوا قرار بدهند و کنترل های بيشتری روی ملاقات ها انجام شود، به طور غير قانونی و خلاف مقررات زندان که هر بندی روز خاصی برای ملاقات دارد، روز ملاقات ما را تغيير داده اند.
دختر من به هيچ وجه نمی تواند روزهای چهارشنبه به ملاقات مادرش بيايد. در نتيجه ملاقات های حضوری روز چهارشنبه دخترم از چند هفته پيش تا به حال نتوانسته است شرکت کند و مادرش را ببيند.
از چندی قبل گزارش هايی مبنی بر افزايش فشارها بر خانم ستوده در زندان منتشر شده است. ممکن است در اين باره بيشتر توضيح دهيد؟
اين فشارها بيشتر بر قطع ارتباط ايشان با خانواده متمرکز است. تلفن ها نزديک به ۱۷ ماه است که قطع شده است، تهديد خانواده به بازداشت و احضار و پرونده سازی برای من و دخترم.
همسر من حاضر است هر فشاری را تحمل کند ولی روی خانواده اين فشارها برداشته شود و اين موضوع خيلی ايشان را ناراحت می کند و آنها به خوبی می دانند که فشار بر روی خانواده به خصوص بر يک نوجوان حدود ۱۲ ساله و ايجاد اين همه حاشيه می تواند مادر را تحت فشار مضاعف قرار دهد.
چندی پيش شما در مصاحبه با کمپين بين المللی حقوق بشر گفته بوديد که خانم ستوده از نظر جسمی بسيار ضعيف و لاغر شده اند. وضعيت فعلی ايشان چطور است؟
قبل از شروع اعتصاب شان گفته بودم که وضعيت خيلی خوبی ندارد. به شدت لاغر شده و به شدت ضعيف شده به شکلی که در حالت عادی هم من خيلی نگران وضعيت شان بودم.
به مسئول سالن ملاقات گفتم که ايشان شرايط خيلی خطرناک و شکننده ای دارد ولی شما می دانيد که کسی که دست به اعتصاب غذا می زند به مرحله ای می رسد که واقعا از جان خودش می گذرد، فکر می کند که هيچ کاری از دستش برنمی آيد و ديگر به اين فکر نمی کند که به خواسته هايش عمل خواهند کرد يا خير؟
بلکه به جايی می رسد که ديگر می خواهد فرياد بکشد. اين گفته های من عين گفته هايی است که همسرم داشت می گفت.
آخرين سوال من درباره پرونده اخير خانم ستوده در دادگاه انتظامی وکلا درباره لغو پروانه وکالت ايشان است.آن پرونده به نتيجه رسيده است يا خير؟
فعلا خير. به اين دليل که آنها او را به دادگاه اعزام نمی کنند آن پرونده هم به همين شکل بلاتکليف مانده است.
