گروهی از وبلاگنویسان و فعالان سایبری با نوشتن نامه‌ای* سرگشاده در جهان مجازی، از حسن روحانی، رئیس‌جمهوری منتخب ایران درخواست کرده‌اند که به وضع اینترنت در این کشور رسیدگی کند.
سانسور و فیلترینگ اینترنت که طی سال‌های گذشته انتقادات بسیاری را از سوی گروه‌های مدافع آزادی بیان نصیب تهران کرده است، همچنان از داغ‌ترین موضوعات مربوط به این کشور است.
حتی طی روزهای گذشته در پیام‌هایی که مقام‌های آمریکایی در پی پیروزی آقای روحانی فرستاند نیز به آن پرداخته شده است. برای نمونه در بیانیه ۲۵ خرداد وزارت خارجه آمریکا از «شهامت» ایرانیان ستایش و همچنان نگرانی‌هایی ازجمله در مورد «سانسور اینترنت» بیان شده است.
در نامه سرگشاده مجازی به رئیس‌جمهوری منتخب ایران، با اشاره به شادمانی در خیابان‌های شهرهای مختلف ایران به مناسبت انتخاب آقای روحانی آمده است «که ایرانیان زیادی به شما امید بسته‌اند که زندگی بهتری برای آنها فراهم کنید».
پس از آن آمده است «ما کاربران شبکه‌های اجتماعی اینترنتی و وبلاگنویسان از حضور خود در فضای مجازی برای تشویق دیگران به شرکت در انتخابات و رای دادن به شما استفاده کردیم. برخی از ما ساکن شهرهای مختلف ایران هستیم و برخی دیگر ساکن کشورهایی جز ایران. مستقل از موقعیت جغرافیایی، ما از اینترنت استفاده کردیم تا با دیگر ایرانیانی که به هر دلیل تمایلی به شرکت در این انتخابات نداشتند، نشان دهیم که امید به آینده‌ای بهتر تنها از طریق مشارکت در فرایندهای سیاسی حاصل می‌شود.
هواداران رای دادن به حسن روحانی به طور گسترده‌ای از اینترنت برای تبلیغ نظر خود استفاده کردند؛ هرچند اینترنت در ایران با فیلترینگ وسیعی روبه‌روست
امضا کنندگان این نامه که شمار آنها رو به فزونی‌ست می‌گویند «وضعیت اینترنت در ایران به هیچ وجه مناسب نیست. اینترنت در ایران کند است و نظام فیلترینگ افراد را از دسترسی به اطلاعات منع می‌کند. فعالیت اقتصادی مبتنی بر اینترنت در ایران بسیار پرخطر است. اطمینان داریم که مشاورین شما به خوبی این نکات را برای شما توضیح داده‌اند».
آنها از رئیس‌جمهوری متنخب ایران می‌خواهند تا با «ایجاد سازوکار مناسبی برای مدیریت اینترنت» آن را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهد. از نگاه کسانی که این درخواست مجازی را ایجاد کرده‌اند «مدیریت اینترنت» باید به دست نهادهایی انجام شود که با رای مردم انتخاب شده‌اند و «سازوکار این ساختار باید شفاف بوده و در دسترس شهروندان باشد».
در پایان این نامه سرگشاده آمده است «ما با استفاده از شبکه‌های اجتماعی‌ای که حضور در آنها منع شده است، ایرانیان را به شرکت در حیات سیاسی خود ترغیب کردیم. ما از شما می‌خواهیم که شرایطی را فراهم آورید که در سال ۱۳۹۶ قادر باشیم و انگیزه‌ای برای دعوت دوباره‌ی ایرانیان به ریختن رای خود به نام شما در صندوق‌های رای داشته باشیم».
کسانی که این نامه سرگشاده را امضا می‌کنند، می‌توانند نظر خود را در مورد «اینترنت بهتر» نیز در آن بیاورند.
عمده امضاءکنندگان از حسن روحانی خواسته‌اند تا «سرعت» اینتنرت را بهبود بخشد و راهی برای رفع «فیلترینگ» و «سانسور» آن بیابد. برخی نیز خواسته‌اند تا علاوه بر اینها بهای آن نیز کاهش یابد.
ایران از نظر کیفیت و سرعت خدمات اینترنتی در رتبه‌بندی‌های جهان -برای نمونه در فهرست موسسه آکامای- در میان آخرین کشورها قرار دارد. علاوه بر آن، بهای اینترنت پرسرعت در ایران نیز در مقایسه‌ای نمونه‌ای با کشورهای قاره آسیا بیشتر از میانگین است. درضمن اندکی از کاربران می‌توانند به اینترنتی با سرعت بین ۵۷۶ تا ۲ مگابیت در ثانیه دسترسی داشته باشند.
سانسور و فیلترینگ گسترده اینترنت در ایران نیز با انتقادهای سازوکارهای ناظر بر آزادی بیان روبه‌روست.
سازمان گزارشگران بدون مرز طی سال‌های گذشته نام ایران را چندین بار در فهرست «دشمنان اینترنت» قرار داده است.
شبکه‌های اجتماعی نیز، به ویژه پس از اعتراضات سال ۱۳۸۸ به نتیجه انتخابات با فیلترینگ وسیع و ردیابی دولتی روبه‌رو هستند. اما در میان سیاستمداران ایرانی کسانی نیز از آنها دفاع کرده‌اند. برای نمونه اکبر هاشمی رفسنجانی که از مهم‌ترین حامیان حسن روحانی به شمار می‌رود در خرداد ماه سال گذشته گفته بود ابزارهای ارتباطی، از جمله فیس‌بوک، برای دنیا «امری مبارک» هستند.
انتخاب حسن روحانی، رئیس‌جمهوری منتخب ایران، که صاحب اکثریت مطلق آرای رای‌دهندگان است، به طور گسترده‌ای هم در زمان تبلیغات و هم پس از پیروزی او در اینترنت و به ویژه شبکه‌های اجتماعی بازتاب داشته است.
کسانی که از فرایند رای دادن حمایت می‌کردند از شبکه‌های اجتمای و اینترنت برای ابراز عقاید خود و نیز گفت‌وگو با مخالفان استفاده کرده‌اند. برای نمونه در شبکه اجتماعی فیس‌بوک کمپین تبلیغاتی برای شرکت در انتخابات و رای دادن به حسن روحانی به راه افتاد، که گروهی از کاربران را با خود همراه کرد. این در حالی‌ست که سازوکارهای دولتی و حکومتی استفاده از فیس‌بوک را در ایران ممنوع کرده‌اند.
