حسن روحانی، مسعود سلطاني فر را به عنوان گزينه پيشنهادی خود برای وزارت ورزش و جوانان به مجلس شورای اسلامی معرفی کرده است.
سلطاني فر پيش از انتخابات، نماينده آقای روحانی در مناظره های ورزشی صداوسيما بود. او سال ۱۳۷۴ هنگام رياست هاشمي طبا بر سازمان تربيت بدنی، قائم مقام اين ارگان شد که سمتی تشريفاتی بود. همزمان معاونت اداری و مالی اين سازمان را هم بر عهده گرفت که اين مسئوليت نيازی به تخصص ورزشی نداشت.
مسعود سلطاني فر پيشينه ای در ورزش نداشت و به عنوان استاندار، حضورش در اين عرصه کاملاً تصادفی بود. او هنگام سفر استانی هاشمي طبا با شخص اول ورزش ايران آشنا شد که خود نيز به تازگی بی هيچ پيشينه ای در ورزش، توسط هاشمی رفسنجانی، رييس جمهور وقت، عهده دار اين سمت شده بود.
پس از آقايان رفسنجانی، محمد خاتمی و محمود احمدي نژاد، حسن روحانی نيز فردی را برای مديريت ورزش کشور برگزيده که تخصصی در اين حوزه ندارد. سلطاني فر در مصاحبه با خبرآنلاين، برای انتقاد از عدم کسب مدال در رشته هايی مانند تيراندازی و با بيان اين که ايده های تازه ای دارد و نوآوری خواهد کرد، گفته است: «تيراندازی ۱۱۴ مدال در المپيک دارد. ما يک برنزش را تا حالا گرفته ايم؟ اين همه نيروی بسيج و سپاه و ارتش داريم. چرا از آنها استفاده نمي کنيم؟»
اما صرف نظامی بودن تيراندازها برای کسب مدال در المپيک کافی است؟ آيا بسيجي ها دارای مهارت ورزشی کشف نشدهای هستند که خود نمي دانستند و فقط وزير پيشنهادی آقای روحانی آن را دريافته؟
واقعيت اين است که در همان نخستين المپيک هم نظامي ها به لندن اعزام شدند. سروان ملازال در تفنگ خفيف بين ۷۱ نفر آخر شد. در ۳۰۰ متر آزاد هم سه تيرانداز ايرانی يعنی سروان محمود سخايی، سوان فرهنگ خسروپناه و سروان ملازال بين ۳۶ نفر به ترتيب سی و چهارم، سی و پنجم و سی و ششم شدند!
گزينه پيشنهادی برای وزارت ورزش در توضيح نگرش خود به مقوله ورزش گفته روزی که ايران در جام جهانی ۱۹۹۸ بر آمريکا غلبه کرد، او استاندار زنجان بود: «دو تا گروه از تبريز آورديم و گفتيم اگر ايران برد، در دو تا ميدان شهر بزنند و تا صبح شادی کنند. بعد هم همين اتفاق افتاد و مردم تا صبح در خيابانها بودند و بعد رفتند خانه هايشان.»
در مصاحبه سلطاني فر اثری از معضلات اصلی ورزش ايران ديده نمي شود و با جملاتی از اين دست، نگاه خوشبينانه ای نسبت به فضای کلی ورزش ايران وجود دارد: «الان من در نياوران مي بينم که يکی دو زمين فوتبال هست و خوشبختانه ساعت ۱۱ شب هم نور انداخته اند و بچه ها بازی مي کنند.»
او اشاره ای نکرده به نابسامانی در تخصيص بودجه دولتی بين رشته های مختلف، سلطه نظاميان و چهره های سياسی در فدراسيون ها و باشگاه ها، به کارگماری مديران غيرمتخصص در سمت های کليدی، معضلات ورزش بانوان، ماجرای عدم مبارزه با ورزشکاران اسرائيلی و بحران تعليق فدراسيونهای ورزشی.
اما آنچه مشخص است، موضوعاتی چون تمايل رو به فزونی ورزشکاران ايرانی برای خروج از کشور، نارضايتی ستارگان ورزش ايران در المپيک لندن، ماجراهای بيسابقه ای مانند اخراج ورزشکاران ايرانی از هتل به خاطر بی پولی و ضبط گذرنامه های آنها مسائلی هستند که وزير ورزش آينده اگر امروز هم نخواهد درباره شان صحبت کند، به زودی ناگزير خواهد شد سکوت را بکشند.
آقای سلطاني فر به جای اين موضوعات، در بخشی طولانی از مصاحبه اش گفته: «بايد ورزش را در سبد خانوار تعريف کنيم و به اين باور برسيم که اگر هر کسی روزی ۲۰ دقيقه ورزش کند ممکن است هزينه درمان نداشته باشد. ما الان چند ميليون ديابتی داريم؟ علت اينها بی تحرکی است. فشار خون، بيماری کليه و کبد، بيماريهای جوامع صنعتی و بي تحرک است. اگر ورزش را مثل لباس خريدن و غذا خوردن بدانيم مشکلات حل ميشود. حالا هر چقدر که دلار گران شود، شما غذا که ميخوريد. لباس که ميپوشيد. ممکن است توان خريد شما بيايد پايين اما به هر حال به جای سه نوع ميوه، يک نوع ميخوری. به جای گوشت، سويا ميخوری. به هر حال غذا مي خوريد. ورزش هم بايد همينطوری باشد.»
در حالی که کميته بين المللی المپيک با صراحت، دولت ها را از دخالت در امور کميته های ملی المپيک منع کرده، وزير ورزش احتمالی در دولت آقای روحانی معتقد است غير از دورهای که هاشمي طبا همزمان رييس کميته ملی المپيک و رييس سازمان تربيت بدنی بود، ورزش ايران در بقيه دوره ها با مشکل مواجه بوده است.
اين ديدگاه سلطاني فر در آستانه انتخابات کميته ملی المپيک، مي تواند حاوی پيام روشنی از جانب دولت يازدهم به مجمع انتخاباتی کميته ملی المپيک باشد.
سلطاني فر پيش از انتخابات، نماينده آقای روحانی در مناظره های ورزشی صداوسيما بود. او سال ۱۳۷۴ هنگام رياست هاشمي طبا بر سازمان تربيت بدنی، قائم مقام اين ارگان شد که سمتی تشريفاتی بود. همزمان معاونت اداری و مالی اين سازمان را هم بر عهده گرفت که اين مسئوليت نيازی به تخصص ورزشی نداشت.
مسعود سلطاني فر پيشينه ای در ورزش نداشت و به عنوان استاندار، حضورش در اين عرصه کاملاً تصادفی بود. او هنگام سفر استانی هاشمي طبا با شخص اول ورزش ايران آشنا شد که خود نيز به تازگی بی هيچ پيشينه ای در ورزش، توسط هاشمی رفسنجانی، رييس جمهور وقت، عهده دار اين سمت شده بود.
پس از آقايان رفسنجانی، محمد خاتمی و محمود احمدي نژاد، حسن روحانی نيز فردی را برای مديريت ورزش کشور برگزيده که تخصصی در اين حوزه ندارد. سلطاني فر در مصاحبه با خبرآنلاين، برای انتقاد از عدم کسب مدال در رشته هايی مانند تيراندازی و با بيان اين که ايده های تازه ای دارد و نوآوری خواهد کرد، گفته است: «تيراندازی ۱۱۴ مدال در المپيک دارد. ما يک برنزش را تا حالا گرفته ايم؟ اين همه نيروی بسيج و سپاه و ارتش داريم. چرا از آنها استفاده نمي کنيم؟»
اما صرف نظامی بودن تيراندازها برای کسب مدال در المپيک کافی است؟ آيا بسيجي ها دارای مهارت ورزشی کشف نشدهای هستند که خود نمي دانستند و فقط وزير پيشنهادی آقای روحانی آن را دريافته؟
واقعيت اين است که در همان نخستين المپيک هم نظامي ها به لندن اعزام شدند. سروان ملازال در تفنگ خفيف بين ۷۱ نفر آخر شد. در ۳۰۰ متر آزاد هم سه تيرانداز ايرانی يعنی سروان محمود سخايی، سوان فرهنگ خسروپناه و سروان ملازال بين ۳۶ نفر به ترتيب سی و چهارم، سی و پنجم و سی و ششم شدند!
گزينه پيشنهادی برای وزارت ورزش در توضيح نگرش خود به مقوله ورزش گفته روزی که ايران در جام جهانی ۱۹۹۸ بر آمريکا غلبه کرد، او استاندار زنجان بود: «دو تا گروه از تبريز آورديم و گفتيم اگر ايران برد، در دو تا ميدان شهر بزنند و تا صبح شادی کنند. بعد هم همين اتفاق افتاد و مردم تا صبح در خيابانها بودند و بعد رفتند خانه هايشان.»
در مصاحبه سلطاني فر اثری از معضلات اصلی ورزش ايران ديده نمي شود و با جملاتی از اين دست، نگاه خوشبينانه ای نسبت به فضای کلی ورزش ايران وجود دارد: «الان من در نياوران مي بينم که يکی دو زمين فوتبال هست و خوشبختانه ساعت ۱۱ شب هم نور انداخته اند و بچه ها بازی مي کنند.»
او اشاره ای نکرده به نابسامانی در تخصيص بودجه دولتی بين رشته های مختلف، سلطه نظاميان و چهره های سياسی در فدراسيون ها و باشگاه ها، به کارگماری مديران غيرمتخصص در سمت های کليدی، معضلات ورزش بانوان، ماجرای عدم مبارزه با ورزشکاران اسرائيلی و بحران تعليق فدراسيونهای ورزشی.
اما آنچه مشخص است، موضوعاتی چون تمايل رو به فزونی ورزشکاران ايرانی برای خروج از کشور، نارضايتی ستارگان ورزش ايران در المپيک لندن، ماجراهای بيسابقه ای مانند اخراج ورزشکاران ايرانی از هتل به خاطر بی پولی و ضبط گذرنامه های آنها مسائلی هستند که وزير ورزش آينده اگر امروز هم نخواهد درباره شان صحبت کند، به زودی ناگزير خواهد شد سکوت را بکشند.
آقای سلطاني فر به جای اين موضوعات، در بخشی طولانی از مصاحبه اش گفته: «بايد ورزش را در سبد خانوار تعريف کنيم و به اين باور برسيم که اگر هر کسی روزی ۲۰ دقيقه ورزش کند ممکن است هزينه درمان نداشته باشد. ما الان چند ميليون ديابتی داريم؟ علت اينها بی تحرکی است. فشار خون، بيماری کليه و کبد، بيماريهای جوامع صنعتی و بي تحرک است. اگر ورزش را مثل لباس خريدن و غذا خوردن بدانيم مشکلات حل ميشود. حالا هر چقدر که دلار گران شود، شما غذا که ميخوريد. لباس که ميپوشيد. ممکن است توان خريد شما بيايد پايين اما به هر حال به جای سه نوع ميوه، يک نوع ميخوری. به جای گوشت، سويا ميخوری. به هر حال غذا مي خوريد. ورزش هم بايد همينطوری باشد.»
در حالی که کميته بين المللی المپيک با صراحت، دولت ها را از دخالت در امور کميته های ملی المپيک منع کرده، وزير ورزش احتمالی در دولت آقای روحانی معتقد است غير از دورهای که هاشمي طبا همزمان رييس کميته ملی المپيک و رييس سازمان تربيت بدنی بود، ورزش ايران در بقيه دوره ها با مشکل مواجه بوده است.
اين ديدگاه سلطاني فر در آستانه انتخابات کميته ملی المپيک، مي تواند حاوی پيام روشنی از جانب دولت يازدهم به مجمع انتخاباتی کميته ملی المپيک باشد.
