شیرین ابوالقاسمی، مدیر پروژه حفاظت از جنگل‌های زاگرسی ایران، به خبرگزاری ایسنا گفته است طی تنها ۳ سال، بیش از ۲۰ درصد از مساحت جنگل‌های زاگرسی ایران «به‌کلی از بین رفته است» و اگر این روند ادامه پیدا کند این منطقه به «بیابان» تبدیل می‌شود.
هشدار به روند نابودی جنگل‌های زاگرسی در ایران تازگی ندارد و شیرین ابوالقاسمی پیشتر نیز در مورد این موضوع واکنش نشان داده بود.
مدیر طرح ملی حفاظت از زاگرس در آذر ماه گفته بود یک میلیون هکتار از مساحت جنگل‌های زاگرس از بین رفته است، که این رقم در ۲۲ دی‌ماه بیش از ۱۳۰ هزار هکتار افزایش یافته است. در آن زمان این روند در «چهار سال» و کل مساحت جنگل‌های زاگرسی «۱۰ میلیون هکتار» عنوان شده بود. در حالی که اینک این مساحت ۶ میلیون هکتار عنوان شده است.
در سال ۱۳۹۰ نیز اعلام شده بود که مواردی مانند افزایش زمین‌های کشاورزی و کشیده شدن آنها به زیر درختان جنگلی، فرسایش خاک، خشکسالی و تخریب‌های انسانی در حال از بین بردن جنگل‌های زاگرسی هستند.
هومان خاکپور، دیدبان محیط زیست زاگرس، در مرداد ماه ۱۳۹۰ به روزنامه همشهری، چاپ تهران گفته بود به‌دلیل فقر صنعتی در استان چهارمحال‌وبختیاری و دیگر استان‌هایی که در حیطه جنگل‌های زاگرسی قرار دارند «بیش از ۶۰ درصد» از مردم این مناطق زندگی خود را از راه این جنگل‌ها می‌گذرانند توان تولید بالای آنها «موجب تخریب بیشتر پوشش گیاهی شده است».
دلایل گوناگونی در روند تخریب جنگل‌های زاگرسی دخیل عنوان شده‌اند؛ از جمله بهره‌برداری فزاینده از چوب درخت بلوط
نابودی زاگرس با واکنش نمایندگان مجلس ایران نیز روبه‌رو شده است، هر چند برخی از آنها دلیل دیگری را نیز در فرسایش این منطقه دخیل دانسته‌اند؛ بهرام بیراوند، عضو کمیسیون کشاورزی مجلس ایران در آبان ماه به خبرگزاری ایسنا گفته بود «با تأثیرات ریزگردهایی که در منطقه حادث می‌شود صدها هکتار از اراضی این گونه با ارزش در معرض تهدید زوال و خشکیدگی قرار گرفتهاند».
شیرین ابوالقاسمی نیز یک ماه بعد در آذر ماه هشدار داده بود که باید قوانین مدونی در سطح ملی تدوین و برای اجرا به بخش‌های گوناگون ابلاغ شود.
او در تازه‌ترین سخنان خود از یکی دیگر از دلایل روند روبه‌رشد نابودی جنگل‌های زاگرسی سخن گفته است و آن «بیماری زغالی بلوط» است.
به گفته این مقام محیط زیست ایران، بیش از یک میلیون هکتار از جنگل‌های زاگرسی آلوده به آفت زغالیِ بلوط شده است. او در عین حال می‌گوید این مناطق «غیرقابل احیا» هستند و ۱۸ میلیون اصله درخت بلوط در آینده نزدیک در آنها قطع خواهند شد.
بلوط پوشش اصلی جنگل‌های زاگرسی‌ست که رشد کامل آن بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ سال زمان نیاز دارد.
سازمان حفاظت از محیط زیست ایران برای نجات جنگل‌های زاگرسی از کمک‌های فنی و مالی برخی سازمان‌های بین‌المللی نیز بهره می‌برد.
برای این موضوع سندی برای اجرای یک طرح ملی بین ایران و سازمان ملل متحد نیز در سال ۱۳۸۴ امضا شد.
ناحیه جنگلی زاگرسی که از نواحی نیمه‌خشک ایران است بیش از ۶ میلیون هکتار مساحت دارد و جنگل‌های آن در ده استان از پیرانشهر در آذربایجان غربی تا فیروزآباد در فارس، پراکنده است.
