مصطفی تاجزاده، عضو سازمان مجاهدین انقلاب و جبهه مشارکت با انتقاد از اظهارات حسن روحانی در مورد «کم‌سواد» خواندن برخی مخالفان توافق ژنو، گفته است مخالفان این روند کم‌سواد نیستند اما به دنبال امنیتی کردن فضای کشورند.
به گزارش سایت کلمه، تاجزاده که از یک روز پس از انتخابات ۸۸ در زندان بسر می‌برد در نامه‌ای سرگشاده به رئیس جمهور با استقبال از بخشی از سخنان روحانی در دانشگاه بهشتی گفته است که این بار هم صدا و سیما «دعوت شما به آشتی ملی، دفاع از حقوق شهروندی و نقد و نفی فضای امنیتی را کاملا سانسور کرد».
معاون سیاسی وزارت کشور خاتمی در ادامه «کم سواد» خواندن مخالفان توافق ژنو را زیبنده روحانی ندانسته و نوشت: «این ادبیات در شأن رئیس جمهور ملت با فرهنگ ایران و شخص شما نیست و رفتار و گفتار آقای احمدی‌نژاد را تداعی می‌کند که فهم مخالفان عقیده‌اش را کمتر از بزغاله می‌خواند.»
تاجزاده پیشنهاد داده که روحانی با احیای شعار «زنده باد مخالف من» محمد خاتمی، «هرگز هیچ منتقدی را، حتی اگر فرق ان‌پی‌تی و ام‌پی تی را نداند، به صفتی ناپسند متصف» نکند و «خواهان تعقیب قضایی هیچ روزنامه‌ای» نشود، حتی اگر «اقدام بزرگ دولت» را در دستیابی به توافق ژنو «وطن فروشی» بنامد.
اشاره تاجزاده به یکی از نمایندگان جبهه پایداری است که در طرح پیشنهادی خود برای مذاکرات هسته‌ای عنوان «پیمان منع گسترش» را اشتباه نوشته بود.
این عضو جبهه مشارکت در ادامه نوشته است که «مخالفت گروه معدود و سازمان‌یافته» با توافق ژنو از روی «کم‌سوادی» نیست بلکه به عقیده او این گروه «عقاید و منافعشان» اقتضا می‌کند که بکوشند ایران و ۱+۵ به توافق نرسند.
در جریان مذاکرات ایران و گروه ۱+۵ گروه‌هایی منتسب به برخی نهادهای حکومتی با نصب بیلبورد در خیابان‌های تهران، مذاکره‌کنندکان ایرانی را سازشکار می‌خواندند.
صدا و سیما نیز یخش قابل توجهی از برنامه‌های خود را به نقد مذاکرات و توافق ژنو اختصاص داد.
صدا و سیما از جمله برخلاف رویه سابق خود، به برجسته کردن اظهار نظرهای مقام‌های آمریکایی درباره توافق هسته‌ای می‌پردازد. شماری از رسانه‌ها در ایران این حرکت صدا و سیما را در جهت تضعیف تیم مذاکره‌کننده و نامطلوب نشان دادن توافق موقت هسته‌ای تعبیر می‌کنند.
تاجزاده در بخش دیگری از نامه خود مدعی شده که این گروه معدود می‌دانند در صورت حل پرونده هسته‌ای «دیگر قادر نخواهند بود به نام مقابله با تحریم‌ها و تهدیدها فضای امنیتی را تداوم بخشند، با حقوق و آزادی‌های اساسی شهروندان بجنگند و برای ویژه‌خواران نفتی و ارزی چتر حمایتی بوجود آورند و جمهوری اسلامی را به جمهوری نظامیان تبدیل کنند».
معاون سیاسی وزارت کشور دولت خاتمی در ادامه نوشته است، وقتی تحریم‌ها به نفت و بانک مرکزی می‌رسد، یعنی «بازی به دقیقه نود» نزدیک شده و اگر دو طرف به توافق دست نیابند باید خود را آماده «رودرویی مخاطره‌آمیز» کنند که به زیان هر دو طرف خواهد بود. وی نوشته است فرض بازی «برد-باخت» در این روند «توهمی» بیش نیست.
وی تاکید کرده که «جنگ‌طلبان ایرانی» با دستاویز قرار دادن سخنان روحانی می‌خواهند از «پاسخگویی فرصت‌سوزی‌های هشت ساله خود طفره روند» و «همسویی» خود را با «جنگ‌طلبان» خارجی برای به شکست کشاندن توافق ژنو پنهان کنند.
طیف‌های مخالف توافق ژنو، این توافق را به ضرر ایران و برنامه هسته‌ای عنوان کرده و می‌گویند ایران در ازای امتیازاتی که داده، چیزی دریافت نکرده است.
چنین دیدگاهی از همان هنگام که روحانی مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای در دولت خاتمی بود در ایران وجود داشت. این گروه‌ها و اشخاص به شدت با بیانیه سعدآباد و توافق پاریس مخالفت می‌کردند که به مبارزه‌های انتخاباتی آن دوره نیز کشیده شد. با روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد و به نتیجه نرسیدن گفت‌وگوهای ایران و سه کشور اروپایی(بریتانیا، آلمان و فرانسه)، پرونده ایران از شورای حکام آژانس به شورای امنیت ارجاع شد که حاصل آن اجماع بین‌المللی و تصویب چندین قطعنامه در مورد برنامه هسته‌ای ایران بود.
به گزارش سایت کلمه، تاجزاده که از یک روز پس از انتخابات ۸۸ در زندان بسر می‌برد در نامه‌ای سرگشاده به رئیس جمهور با استقبال از بخشی از سخنان روحانی در دانشگاه بهشتی گفته است که این بار هم صدا و سیما «دعوت شما به آشتی ملی، دفاع از حقوق شهروندی و نقد و نفی فضای امنیتی را کاملا سانسور کرد».
معاون سیاسی وزارت کشور خاتمی در ادامه «کم سواد» خواندن مخالفان توافق ژنو را زیبنده روحانی ندانسته و نوشت: «این ادبیات در شأن رئیس جمهور ملت با فرهنگ ایران و شخص شما نیست و رفتار و گفتار آقای احمدی‌نژاد را تداعی می‌کند که فهم مخالفان عقیده‌اش را کمتر از بزغاله می‌خواند.»
تاجزاده پیشنهاد داده که روحانی با احیای شعار «زنده باد مخالف من» محمد خاتمی، «هرگز هیچ منتقدی را، حتی اگر فرق ان‌پی‌تی و ام‌پی تی را نداند، به صفتی ناپسند متصف» نکند و «خواهان تعقیب قضایی هیچ روزنامه‌ای» نشود، حتی اگر «اقدام بزرگ دولت» را در دستیابی به توافق ژنو «وطن فروشی» بنامد.
اشاره تاجزاده به یکی از نمایندگان جبهه پایداری است که در طرح پیشنهادی خود برای مذاکرات هسته‌ای عنوان «پیمان منع گسترش» را اشتباه نوشته بود.
این عضو جبهه مشارکت در ادامه نوشته است که «مخالفت گروه معدود و سازمان‌یافته» با توافق ژنو از روی «کم‌سوادی» نیست بلکه به عقیده او این گروه «عقاید و منافعشان» اقتضا می‌کند که بکوشند ایران و ۱+۵ به توافق نرسند.
در جریان مذاکرات ایران و گروه ۱+۵ گروه‌هایی منتسب به برخی نهادهای حکومتی با نصب بیلبورد در خیابان‌های تهران، مذاکره‌کنندکان ایرانی را سازشکار می‌خواندند.
صدا و سیما نیز یخش قابل توجهی از برنامه‌های خود را به نقد مذاکرات و توافق ژنو اختصاص داد.
صدا و سیما از جمله برخلاف رویه سابق خود، به برجسته کردن اظهار نظرهای مقام‌های آمریکایی درباره توافق هسته‌ای می‌پردازد. شماری از رسانه‌ها در ایران این حرکت صدا و سیما را در جهت تضعیف تیم مذاکره‌کننده و نامطلوب نشان دادن توافق موقت هسته‌ای تعبیر می‌کنند.
تاجزاده در بخش دیگری از نامه خود مدعی شده که این گروه معدود می‌دانند در صورت حل پرونده هسته‌ای «دیگر قادر نخواهند بود به نام مقابله با تحریم‌ها و تهدیدها فضای امنیتی را تداوم بخشند، با حقوق و آزادی‌های اساسی شهروندان بجنگند و برای ویژه‌خواران نفتی و ارزی چتر حمایتی بوجود آورند و جمهوری اسلامی را به جمهوری نظامیان تبدیل کنند».
معاون سیاسی وزارت کشور دولت خاتمی در ادامه نوشته است، وقتی تحریم‌ها به نفت و بانک مرکزی می‌رسد، یعنی «بازی به دقیقه نود» نزدیک شده و اگر دو طرف به توافق دست نیابند باید خود را آماده «رودرویی مخاطره‌آمیز» کنند که به زیان هر دو طرف خواهد بود. وی نوشته است فرض بازی «برد-باخت» در این روند «توهمی» بیش نیست.
وی تاکید کرده که «جنگ‌طلبان ایرانی» با دستاویز قرار دادن سخنان روحانی می‌خواهند از «پاسخگویی فرصت‌سوزی‌های هشت ساله خود طفره روند» و «همسویی» خود را با «جنگ‌طلبان» خارجی برای به شکست کشاندن توافق ژنو پنهان کنند.
طیف‌های مخالف توافق ژنو، این توافق را به ضرر ایران و برنامه هسته‌ای عنوان کرده و می‌گویند ایران در ازای امتیازاتی که داده، چیزی دریافت نکرده است.
چنین دیدگاهی از همان هنگام که روحانی مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای در دولت خاتمی بود در ایران وجود داشت. این گروه‌ها و اشخاص به شدت با بیانیه سعدآباد و توافق پاریس مخالفت می‌کردند که به مبارزه‌های انتخاباتی آن دوره نیز کشیده شد. با روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد و به نتیجه نرسیدن گفت‌وگوهای ایران و سه کشور اروپایی(بریتانیا، آلمان و فرانسه)، پرونده ایران از شورای حکام آژانس به شورای امنیت ارجاع شد که حاصل آن اجماع بین‌المللی و تصویب چندین قطعنامه در مورد برنامه هسته‌ای ایران بود.
