۶۵۰ تن از فعالان اجتماعی، فرهنگی و سیاسی و شخصیت‌های دانشگاهی روز دوشنبه هشتم تیر در بیانیه‌ای خواهان آزادی نرگس محمدی فعال حقوق بشر از زندان، پیش از برگزاری دادگاه وی شدند. دادگاه نرگس محمدی، ۱۵ تیرماه برگزار می‌شود.
رادیو فردا از آخرین وضعیت این زندانی سیاسی با همسرش تقی رحمانی، فعال سیاسی ملی-مذهبی در فرانسه، پرسیده است:
تقی رحمانی: مسئله نداشتن تلفن در بند زنان بود که قاعدتا‌ً مطابق قوانین زندان مادران می‌توانند با بچه‌های زیر ده سال خودشان در هفته تماس تلفنی داشته باشند. در بند زنان اوین متاسفانه این حق از آنها ضایع شده است. مسئله مهمتر این بود که یکی از پزشکان زندان برای آمبولی ریه نرگس که خطرناک است دو داروی متضاد تجویز کرده. که جالب است پزشک دیگر زندان گفته نباید به این شکل مصرف شود و خوردن این داروها خوب نیست. در صورتی که حق نرگس این است که پزشک متخصص خودش داروهای مناسب آمبولی ریه تجویز کند چون نرگس دچار آمبولی ریه شده و این داروها را مرتب باید بخورد. از یک طرف دیگر آنچه که الان مسئله است همان دادگاهی است که قرار است ۱۵ تیرماه برای نرگس برگزار شود. چون قرار شده دادگاه برگزار شود، ولی ظاهرا‌ً وکیل‌ها نتوانسته‌اند درست پرونده را بخوانند.
به دلیل اینکه ایشان در زندان بودند و بر اساس حکم تازه این دادگاه برگزار خواهد ایشان دسترسی به وکیل و تدارک دفاع را نداشتند. درست است؟
هم وکلا نتوانستند درست پرونده را بخوانند و ایشان هم دسترسی به وکیل نداشته. ضمن اینکه یک سری اتهامات تکراری تکرار شده و قاضی دادگاه هم آقای صلواتی است و اعلام کردند که ۱۵ تیرماه ایشان باید برای محاکمه حاضر شود. احتمالا‌ً از زندان باید ببرندش برای دادگاه. آن آزادی عمل که در بیرون باشد برای بررسی پرونده‌اش وجود ندارد.
ملاقات قبلی هفته گذشته فرزندان شما با خانم نرگس محمدی چطور انجام شد؟ توی صفحه فیسبوک‌تان درباره شرایط سخت ملاقات فرزندان تان با همسرتان خانم نرگس محمدی نوشته بودید.
من این را در صفحه فیسبوکم به دو علت مطرح کردم. یکی اینکه فعالان کودک می‌گویند نباید کودکان را وارد مسائل سیاسی کرد. ولی از یک طرف هم کودکان خانواده‌های سیاسی وارد مسائل سیاسی می‌شوند. وقتی کودکی زیر ده سال یا زیر پانزده سال ناچار است از کابین با مادر خودش تماس بگیرد، نمی‌تواند بغلش کند ببوسد یا حالت عاطفی از خودش داشته باشد، این ملاقات‌ها سخت و دردآور است. من این را به این عنوان مطرح کردم که نه فقط مسئله نرگس است. مسئله بچه‌های زیادی است و برای این می‌شود راه حل تدارک دید. اول نهادهای مدنی، چهره‌های آموزشی به عنوان مسئله مطرح کنند تا باعث تغییر قانون شود و زندانبان تن بدهد که فضای مناسب‌تری، نه برای علی و کیانا بلکه کودکان دیگر زیادتری که حتی محکوم‌تر و گمنام‌تر از نرگس و شناخته شده نیستند، چنین فضایی فراهم شود. به این نیت این مسئله را مطرح کردم.
آقای رحمانی، نامه‌ای که ۶۵۰ نفر از شخصیت‌های دانشگاهی، فعالان اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نوشته‌اند، نامه‌ای است که خواستار آزادی نرگس محمدی شده‌اند. به چه دلیل پیش از برگزاری دادگاه خانم محمدی این نامه منتشر شده؟
۶۵۰ نفر از طیف‌های متفاوت از احمد منتظری تا حسن شریعتمداری، طیف‌های دانشگاهی، طیف‌های محقق از داخل و خارج کشور که طیف گسترده‌ای هستند این نامه را امضا کردند. در حقیقت نشان می‌دهد که نرگس یک فعال حقوق بشری بوده و گرایش‌های سیاسی‌اش را در فعالیت‌های حقوق بشری‌اش انعکاس نمی‌داده و در جهت بهبود حقوق بشر در ایران تلاش کرده. نرگس نامه به مجتبی خامنه‌ای یا خامنه‌ای ننوشته. نرگس تلاش کرده قوانین کشور را به نفع حقوق بشر تغییرات ایجاد کرد. خواستار اجرای درست قوانین شده. حتی قوانین ناقص. تا یک قدم بیشتری به سوی جامعه رفت. این فعالان به درستی تاکید می‌کنند چنین برخوردی با یک فعال حقوق بشر کار درستی نیست. و یک فعال حقوق بشر کار و وظیفه‌اش این است که تا آنجا که می‌تواند قوانین را به نفع آزادی و عدالت و تساوی انسان‌های یک کشور تغییر دهد.
