نوبل ادبیات این بار به شرق اروپا رسید، نویسنده و روزنامه‌نگاری به نام سِوتلانا آلکسیویچ، از کشور بلاروس.
آکادمی نوبل روز پنج‌شنبه، ۱۶ مهر، در بیانیه‌ای اعلام کرد که خانم آلکسیویچ را به خاطر انعکاس صداهای مختلف در آثارش مستحق این جایزه دانسته است، آثاری که «تجسم رنج و شهامت در عصر ماست».
این بیانیه به دیدگاه‌های سیاسی و اجتماعی سِوتلانا آلکسیویچ اشاره دارد و از او به عنوان یکی از منتقدان برجسته حکومت روسیه نام می‌برد.
به گفته سارا دانیوس، دبیر آکادمی نوبل، خانم آلکسیویچ روح مردم شوروی و دوران پس از شوروی را در آثار خود منعکس کرده است، اگرچه آثار او منحصر به تاریخ نیست، بلکه موضوعاتی ازلی و ابدی را نیز دربرمی‌گیرد.
دانیوس در نهایت آثار سِوتلانا الکسیویچ را «کاملا درخشان» خوانده و از انتخاب او ابراز خوشحالی کرده است.
سِوتلانا آلکسیویچ متولد ۳۱ مه ۱۹۴۸ در شهر کوچکی از اوکراین به نام اویانو فرانکووسک است. پدر او بلاروسی و مادرش اوکراینی است و بعدها همراه خانواده‌اش در بلاروس ساکن می‌شود.
خانم آلکسیویچ اگرچه نویسنده داستان‌های کوتاه است، اما به واسطه گزارش‌ها، مقالات و کتاب‌هایی که در حوزه تاریخ شفاهی طبقه‌بندی می‌شوند شهرت یافته است، از جمله کتاب «صداهایی از چرنوبیل».
جدیدترین کتاب او با عنوان «زمانه دست دوم» نیز در شمار کتاب‌های تاریخ شفاهی محسوب می‌شود و قرار است که به زودی یک ناشر انگلیسی مستقل آن را منتشر کند.
سِوتلانا الکسیویچ چهاردهمین نویسنده زن است که به دریافت جایزه نوبل ادبیات نائل می‌آید.
