گروگان سابق سفارت آمریکا در ایران ابراز امیدواری کرد روند دموکراتیک در ایران شکل بگیرد: سالگرد قرارداد الجزایر

بروس لینگن کاردار سابق سفارت آمریکا در تهران که 444 روز همراه با 52 دیپلمات آمریکایی به عنوان گروگان دانشجویان پیروخط امام در ایران اسیر بود، در مصاحبه با رادیو فردا می گوید روز آزادی گروگانها را کاملا به یاد دارد. آقای لینگن می افزاید: امیدوارم که یک روند دموکراتیک در ایران شکل بگیرد. وی می گوید: آمریکا به طور غیرمستقیم در مذاکرات هسته ای شرکت دارد، در حالیکه به نظر من باید آمریکا به طور مستقیم همراه با سه کشور اروپایی در مذاکرات شرکت کند. روز 19 ماه ژانویه سال 1981 به موجب موافقتنامه ای که میان حکومت اسلامی ایران و دولت آمریکا به امضا رسید مقدمه آزادی 52 دیپلمات آمریکائی که به مدت 444 روز توسط دانشجویان طرفدار حکومت اسلامی به گروگان گرفته شده بودند فراهم شد و آنها روز بعد و همزمان با مراسم ادای سوگند رونالد ریگان به عنوان رئیس جمهوری در کاخ سفید واشنگتن آزاد شدند و راهی کشورشان شدند. رادیو فردا از بروس لینگن دیپلمات به گروگان گرفته شده درآن سال می پرسد آیا جزئیات آن روز آزادی را در یاد دارد؟ بروس لینگن (کاردار سابق سفارت آمریکا در دوران گروگانگیری): البته که من و همکارانم به خوبی به یاد داریم که در آن روز خاص کجا بودیم. پایان آن ماجرای بزرگ و آن هواپیمایی که نهایتا ما را به واشنگتن برد پروازی بود که آن را پرواز به سوی آزادی نام گذاشتیم. بیست و هفتم همین ماه در واقع بیست و پنجمین سالگرد خوشامدگویی پرزیدنت ریگان که تازه یک هفته از ریاست جمهوریش می گذشت و از ما در محوطه و بخش جنوبی کاخ سفید استقبال کرد، خواهد بود. آزادی پس از آن مدت طولانی که بدون آن به سر بردیم بسیار سرمست کننده است. نادر وکیلی (رادیو فردا): از آقای لینگن می پرسم آیا می دانستید در طول این مدت در کجا نگهداری می شدید؟ بروس لینگن: دو نفر از همکارانم و من ظاهرا می دانیم در کجا نگاه داشته شده بودیم. در واقع ما را برای بیشتر این مدت در محل وزارت امور خارجه نگاه داشته بودند تا این که برای چند هفته ای ما را به محلی که کمیته شماره دو نام داشت منتقل کردند. تا این که ما را در سلولهای انفرادی گذاشتند و ما در آنجا بودیم تا چند روز مانده به چنین روزی در بیست و پنح سال پیش. ما را به محلی که شبیه یک باشگاه یا کلوپی بود منتقل کردند. ما نمی دانیم در واقع چه بود؟ اما در چنین شبی به ما گفتند که پزشک الجزایری می خواهد از ما معاینه پزشکی به عمل آورد و البته این خود نشان بسیار روشنی بود که پس از معاینات پزشکی پایان ماجرا نزدیک بود و البته صبح روز بعد همین طور هم بود. یعنی صبح بیستم ژانویه. ن. و: از آقای لینگن می خواهم اکنون پس از بیست و پنج سال و با نگاه به گذشته تجربه خود را در اختیار شنوندگان رادیو فردا بگذارد. بروس لینگن: البته ماجرایی پر از احساسات بود. ماجرایی سرشار از احساساتی که ما را برای 444 روز گرفتار کرده بود. از ترس و خشم گرفته تا بهت و حیرت، از صبر و شکیبایی گرفته تا صبر و شکیبایی بیشتر، چه آن که باید به عنوان گروگان وقت کشی می کردیم. و امیدوار بودیم که کسی، شخصیتی، به نحوی در پی آزادی ماست. آنچه که باید بگویم این که شهرت و اعتبار ایران با این ماجرا لکه دار شد. این مساله را باید پشت سر بگذاریم و خود را درگیری گفتگو کنیم. ن. و: نظر بروس لینگن را در مورد دولت محمود احمدی نژاد که خاطرات اوایل انقلاب اسلامی را مجددا زنده کرده است، جویا می شوم. بروس لینگن: من همچنان امیدوارم که یک روند دموکراتیک در ایران شکل بگیرد. با کمال تاسف اظهاراتی از رئیس جمهوری احمدی نژاد می شنویم که چیزی را نمی توان با آن به دست آورد. اکنون ایالات متحده آمریکا به طور غیرمستقیم در مذاکرات هسته ای شرکت دارد. به نظر من باید آمریکا به طور مستقیم همراه با سه کشور اروپایی در مذاکرات شرکت کند. من از طرف دولت آمریکا حرف نمی زنم، اما بر اساس کارنامه ایران در چند سال گذشته، این کشور در زمینه های مشخصی قابل اعتماد نبوده است. هیچکس به سلاح هسته ای احتیاجی ندارد و ایران نیز مسلما به آن نیازی ندارد.