پیشنهاد اختصاص بودجه 75 میلیون دلاری آمریکا برای کمک به مخالفان جمهوری اسلامی و مدافعان حقوق بشر: نظر عبدالکریم لاهیجی

در واکنش به پیشنهاد کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه آمریکا مبنی بر اختصاص یک بودجه 75 میلیون دلاری برای کمک به مخالفان جمهوری اسلامی و گروه های طرفدار دموکراسی و حقوق بشر، شماری از چهره های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی با این پیشنهاد مخالفت کردند، دریافت کمک از کشورهای خارجی را محکوم کردند و به تاثیر منفی آن بر سلامت و امنیت اپوزیسیون و به ویژه گروه های حقوق بشری اشاره کردند. در این میان پیشنهادهایی نیز مطرح شده دایر بر این که آمریکا می تواند به جای کمک مستقیم، کمک ها را از طریق سازمان ملل متحد و بخصوص شورای جدید حقوق بشر و یک بانک جهانی به این قبیل گروه ها برساند. عبدالکریم لاهیجی نایب رئیس فدراسیون جهانی جامعه های حقوق بشر در مصاحبه با رادیو فردا می گوید: سازمان ملل، سازمان دول است و نه سازمان ملل، طرف بانک جهانی هم همیشه دولت ها هستند و کمک های این سازمان های بین المللی همیشه از طریق دولت ها انجام می شود. آقای لاهیجی می گوید من اصولا با پیشنهاد خانم رایس موافق نیستم، زیرا کار حقوق بشر، کاری است مستقل از دولت ها و حکومت ها. در واکنش به پیشنهاد کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه آمریکا مبنی بر اختصاص یک بودجه 75 میلیون دلاری برای کمک به مخالفان جمهوری اسلامی و گروه های طرفدار دموکراسی و حقوق بشر، شماری از چهره های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی با این پیشنهاد مخالفت کردند، دریافت کمک از کشورهای خارجی را محکوم کردند و به تاثیر منفی آن بر سلامت و امنیت اپوزیسیون و به ویژه گروه های حقوق بشری اشاره کردند. در این میان پیشنهادهایی نیز مطرح شده دایر بر این که آمریکا می تواند به جای کمک مستقیم، کمک ها را از طریق سازمان ملل متحد و بخصوص شورای جدید حقوق بشر و یک بانک جهانی به این قبیل گروه ها برساند. اما عبدالکریم لاهیجی نایب رئیس فدراسیون جهانی جامعه های حقوق بشر در پاسخ به این سئوال رادیو فردا که آیا ساختار تشکیلاتی نهادهای جهانی چنین اجازه ای را می دهد می گوید: عبدالکریم لاهیجی: توجه داشته باشید که سازمان ملل، سازمان دول است و نه سازمان ملل. طرف بانک جهانی هم همیشه دولت ها هستند. و همینجا اشاره کنم که شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل در چارچوب کمک های فنی که به کشورهای بخصوص منطقه جنوبی می کند و یکی از نهادهای معروف این شورا که سازمان کمک های فنی است، کمک برای توسعه، اینها در اکثر کشورهای منطقه جنوب دفتر دارند، کمک هم می کنند. در ایران هم دفتر دارد و این که می گویند دفتر سازمان ملل در تهران همان UNDP است که حتی زمانی که گزارشگران سازمان ملل آنجا رفته بودند، خانواده های زندانیان می رفتند آنجا برای ملاقات با گزارشگران. آنها کمک هایی می کنند ولی طرف کمک هایشان دولت ها هستند. چند سازمان هم که در ایران به عنوان سازمان های مبارزه با خشونت یا به قول خودشان ان جی او های حقوق بشری یا دفاعی تشکیل شده که متاسفانه تمامش هم وابسته به جمهوری اسلامی است، کمک های سرشاری طی این سالها از طریق یو ان دی پی گرفتند که تا آنجایی که ما خبر داریم، بیشتر کمک های فنی و لوازم الکترونیکی و اینها بوده و شاید هم پول هم داده شده و آنها را برای کارآموزی هم به کشورهای اروپایی و آمریکا و اینها بردند و می برند. ولی در ورای این متاسفانه امکان دیگری وجود ندارد که از طریق سازمان ملل یا نهادهای سازمان ملل یا شورای آینده حقوق بشر بشود به نهادهای جامعه مدنی و از جمله سازمان های حقوق بشر کمک مالی شود. مریم احمدی (رادیو فردا): آقای لاهیجی این شورا با توجه به این که هنوز آیین دادرسیش و این که چطور کارش را انجام می دهد مشخص نیست، آیا امکان این است که راه های تازه ای باز شود در این زمینه؟ عبدالکریم لاهیجی: نخیر، زیرا شورای حقوق بشر وظیفه اش رسیدگی به وضعیت حقوق بشر در کشورها است، در حوزه فرهنگی و اشاعه فرهنگ حقوق بشر، نقشی ندارد و کمک به نهادهای حقوق بشری هم نقشی ندارد. آیین دادرسی که قرار است از ماه ژوئن به بعد وضع شود، در ارتباط با نخست چگونگی انتخابات است و تقسیم بندی های منطقه ای که باید صورت گیرد و بعد هم چگونگی رسیدگی شورا است و بخصوص نقشی که سازمان های حقوق بشر یعنی سازمان هایی که در کمیسیون گذشته و شورای فعلی می توانند طرف نه شکایت قرار گیرند و حق صحبت دارند. خب در گذشته متاسفانه نقش این نهادها خیلی محدود بود. ما این آرزو را داریم و تلاش خواهیم کرد که در جریان مذاکراتی که از ماه ژوئن آغاز خواهد شد، نقش سازمان های حقوق بشر بیشتر شود. نه از جهت این که سازمان ملل یا کشورهای عضو سازمان ملل به آنها کمک کنند، بلکه از این جهت که در راه بهبود وضعیت حقوق بشر از طریق این که شورای آینده واقعا وضعیت حقوق بشر را در همه کشورها مورد بررسی قرار دهد و قطعنامه های لازم صادر کند، گزارشگران ویژه انتخاب کند، از این نظر است که ما امیدواریم در شورای آینده نهادهای حقوق بشری بتوانند تاثیر بیشتری داشته باشند. م . ا: اصولا موضع خود شما درباره این کمک ها چیست. آیا با پیشنهادی که خانم رایس کرده بودند، از هیچ جنبه ای موافق هستید؟ عبدالکریم لاهیجی: من اصولا موافق نیستم، زیرا کار حقوق بشر، کاری است مستقل از دولت ها، حکومت ها. چه کشوری که فعالیت حقوق بشری در آن صورت می گیرد و چه کشورهای دیگر. در شرایطی که متاسفانه در ایران و بسیاری از کشورهای منطقه جنوب است، کمک های مالی نه فقط به ترویج حقوق بشر کمک نمی کند، که شکنندگی بیشتری به فعالیت های حقوق بشر می دهد و ما اعتقاد داریم کشورهایی که واقعا طرفدار حقوق بشر و اشاعه حقوق بشر هستند و می خواهند از مدافعان حقوق بشر دفاع کنند، این دفاع را دفاع سیاسی کنند. یعنی وقتی که عبدالفتاح سلطانی، اکبر گنجی به زندان می افتد، واقعا از جمهوری اسلامی بخواهند که هرچه زودتر آنها آزاد شوند و فشار بیاورند که زندانی سیاسی اعدام نشود. وقتی که نمایندگان کشورهای خارجی در ایران می بینند که خانواده های زندانیان سیاسی تظاهرات می کنند، جلوی زندان ها می روند، با آنها بروند دلگرمی بدهند، حمایت کنند و به این صورت است که دموکرات ها و مدافعان حقوق بشر در یک جامعه طرف مذاکره علنی و رسمی کشورهای طرفدار دموکراسی و حقوق بشر قرار می گیرند و از این جهت است که آنها مصونیت بیشتری پیدا می کنند به لحاظ این که رسمیت پیدا می کنند.