کیمیا علیزاده نماینده وزن ۵۷ کیلوگرم تکواندوی ایران، اولین مدال ورزش زنان ایران در تاریخ المپیک‌ها را کسب کرد.
کیمیای ۱۸ ساله در برابر نیکیتا گلاسنوویچ از سوئد با نتیجه پنج بر صفر پیروز شد تا آمار مدال‌های کاروان ورزش ایران در ریودوژانیرو به دو نشان طلا و سه مدال برنز برسد.
از بعد اهمیت تاریخی و تحولی که انتظار می‌رود روی ورزش زنان ایران بجا بگذارد، این عنوان سوم را می‌توان طلایی‌ترین نشان برنز در تاریخ ورزش ایران دانست.
راحله آسمانی دیگر تکواندوکار ایرانی در این وزن بود که با اخذ تابعیت بلژیک، برای این کشور مسابقه می‌دهد. او نیز مثل علیزاده به دیدار رده بندی رسید اما موفق به کسب مدال نشد.
علیزاده در جدال برای تصاحب نشان برنر، با هوگو و کلاه آبی به مصاف رقیب سوئدی رفت. در راند اول هیچ یک از تکواندکاران به امتیاز نرسیدند. مهرو کمرانی مربی تیم ملی او را مهیای مبارزه در راند بعدی کرد.
در راند دوم علیزاده اولین امتیاز را گرفت و در ادامه نیز امتیاز دوم را به خود اختصاص داد. در وقت استراحت، صدای مربیان تیم ملی تکواندوی مردان و دستورات فنی آنها نیز از روی سکوها به گوش می‌رسید.
راند سوم هم با کسب امتیاز توسط علیزاده ادامه پیدا کرد و نماینده ایران پنج بر صفر پیش افتاد.
از این لحظه به بعد، رزمی‌کار سوئدی سعی کرد با حمله‌های مداوم به امتیاز برسد اما موفق نشد و مسابقه با همان پنج امتیاز به پایان رسید.
علیزاده در دیدار اول، در برابر آنا زانینوویچ قهرمان سابق جهان از کرواسی به برتری ۸-۷ رسید.
او در دیدار دوم و در مرحله یک چهارم پایانی مقابل اوا کالوا گومز نفر دوم رنکینگ جهانی از اسپانیا نتیجه را واگذار کرد. در حالی که کم تجربگی‌اش مانع از صعود به فینال شده بود، با ناراحتی اشک می‌ریخت.
با راهیابی گومز به فینال، علیزاده به مسابقه شانس مجدد راه یافت و در دیدار اول و رقابتی پر افت و خیز، مقابل مبارز تایلندی ۱۴ بر ۱۰ پیروز شد.
هدایا ملک از مصر هم با غلبه بر راحله آسمانی مدال برنز دیگر این وزن را از آن خود کرد.
نمایندگان بریتانیا و اسپانیا در این وزن راهی فینال شدند. جید جونز که در المپیک لندن هم طلایی شده بود، بار دیگر روی سکوی نخست المپیک ایستاد. این در حالی است که کیمیا علیزاده سابقه غلبه بر جونز را دارد.
ملی‌پوش مدال آور ایران به خبرنگاران گفت: «بعد از یک ماه و نیم، برای اولین بار روی پایم پریدم زیرا آسیب دیدگی شدیدی داشتم. کادر پزشکی و استادم تلاش زیادی کردند که به این مسابقه‌ها برسم و خدا را شکر این اتفاق افتاد و توانستم تاریخ‌ساز باشم.»
علیزاده یادآور شد: «خوشحالم برای دختران ایرانی. چون راهی باز شد تا بانوان ایران بتوانند در المپیک‌های بعدی مدال‌آور باشند. امیدوارم شاهد مدال‌های خوشرنگ‌تر باشیم.»
نفر سوم المپیک ریو درباره عدم راهیابی‌اش به فینال گفت: اگر ضربه‌ای که به صورت گومز زده بودم حساب شده بود، الان در فینال بودم. شرمنده زحماتی شدم که پدر و مادرم و فدراسیون برایم کشیدند.
خبرنگاران پرسیدند که حس کنونی‌ات چیست. علیزاده در پاسخ گفت: در مسابقه‌های جهانی، المپیک نوجوانان و جهانی نوجوانان تاریخ‌سازی کردم و این پنجمین بار بود که تاریخ‌ساز می‌شدم.
