مرتضی مرادپور ، ۲۹ ساله است که به علت شرکت در «همایش پیاده روی ائل گؤلی تبریز» در خرداد ماه ۸۸ تحت تعقیب قرار گرفته و سه روز بعد در خوابگاه دانشجوئی، توسط مامورین اطلاعات بازداشت شده است، هم اکنون ۴۴ روز است که دست به اعتصاب غذا زده است.
همایش یاد شده با مجوز رسمی دولت بوده و جنبه تفریحی و ورزشی داشته، اما در این همایش برخی فعالین ملی شعارهایی در حمایت از حق تحصیل به زبان مادری، همچنین خشک شدن دریاچه ارومیه سر داده بودند که منجر به بازداشت چندین تن، از جمله مرادپور شده بود.
وی در دادگاه انقلاب تبریز محاکمه و از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی، به یک سال حبس و از بابت اتهام اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت کشور به دو سال حبس محکوم شده است.
مرادپور بخشی از حبس خود را شش ماه بعد از بازداشت تحمل کرد و به قید وثیقه آزاد شد، اما از ۱۳ ماه پیش دوباره در حبس است.
فردین مرادپور برادر مرتضی که چند روز پیش موفق به ملاقات کابینی برادرش شده است در گفتگو با رادیو فردا می گوید که وی به شدت کاهش وزن پیدا کرده و در بند انفرادی نگهداری می شود. «بند مذکور فاقد امکانات گرمایشی بوده و با این وصف مسئولین ندامتگاه کرج، حتی از تحویل لباسهای زمستانی برادرش هم خودداری می کنند. همچنین اجازه ی استحمام و نظافت را نیز از وی دریغ کرده اند.از سوی دیگر و با توجه به اعتصاب غذای تر فقط روزی سه لیوان آب به وی می دهند».
نقی محمودی حقوقدان و فعال حقوق بشر مقیم آلمان که پیشتر وکیل دهها فعال سیاسی آذربایجان بوده و در مرحله ی اجرای احکام، وکیل مرتضی مرادپور بوده است، طی گفتگو با رادیو فردا می گوید «اقدامات اعمال شده از طرف مسئولین قضائی و مسئولین زندان تبریز نسبت به مرتضی مرادپور ، از مصادیق شکنجه روحی و روانی است که حتی می تواند زمینه ساز بیماریهای مختلف جبران ناپذیر و مآلا شکنجه جسمی هم تلقی شود».
مرتضی مرادپور ، از روز چهارم آبان ماه سال جاری و در اعتراض به عدم اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی و رد درخواست‌اش در این خصوص،در زندان تبریز، اعتصاب غذا کرده است.
محمودی می گوید که بر اساس این ماده «متهم در صورتی که مرتکب چند جرم متعدد شده باشد به جای محکومیت به چند مجازات مختلف، تنها به مجازاتی که از تمام مجازات‌ها سنگین تر است محکوم می شود».
به گفته وی، مرادپور در هشتمین روز اعتصاب غذای خود و در اعتراض به آزار و اذیت زندانیان دیگر توسط مسئولین بند زندان ، به شدت مورد ضرب و جرح قرار گرفته به طوری که در نتیجه ی این ضرب و جرح، بیهوش شده است.
محمودی می گوید که «دو روز بعد از این ماجرا ، به همراه رسول رضوی فعال سیاسی دیگر آذربایجان، به ندامتگاه کرج انتقال یافته است. درخواست مکرر وی برای معرفی به پزشکی قانونی ، معاینه و تعیین نوع و میزان جراحات وارده، نتیجه‌ای در بر نداشته است.همچنین مسئولین ندامتگاه کرج، مشارالیه را در بند انفرادی بدون امکانات گرمایشی نگهداری کرده و لباسهای گرم را تحویل خودش نمی دهند.او را از استحمام به مدت چندین هفته محروم کرده اند».
علی رغم ضعف شدید جسمی و روحی ، مرتضی مرادپور «در ملاقات اخیر خود به برادرش گفته است که تحت هیچ شرایطی اعتصاب غذای خود را نخواهم شکست و باید ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی اعمال شود».
