مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی در ایران، با انتشار نامه‌ای در واکنش به بازدید سفرای خارجی از زندان اوین نسبت به «عدم رعایت حداقل حقوق انسانی» محبوسان این زندان و دیگر زندان‌های تهران شهادت داد.
نامه خانم اکبری منفرد روز چهارشنبه ۱۸ مرداد در وبسایت کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران بازتاب یافته که در آن با اشاره به تصاویری که روزنامه‌ها از بازدید ماه گذشته سفرای خارجی از زندان اوین چاپ کرده بودند، عنوان شده که این سفرا تنها «صورت بزک‌کرده زندان‌های حاکمیت اسلامی» را دیده‌اند.
در این نامه آمده است: «زمانی که تصویر نشست شما را در روزنامه‌ها دیدم در لحظه آرزو کردم، ای کاش آن درختان بلند و سرسبز که شما‌ها در پناه سایه‌هایشان ساعاتی را به گپ و گفت‌وگو گذراندید توان سخن گفتن داشتند و می‌گفتند از لحظه‌ای که تنها یک نهال بودند تا به امروز شاهد چه صحنه‌هایی بودند، شاهد به زمین ریخته شدن خون چه تعداد انسان بی‌گناه بوده‌اند.»
مریم اکبری‌منفرد خواهر و برادر خویش را در جریان اعدام‌های دسته‌جمعی و بدون محاکمه زندانیان سیاسی ایران در سال ۱۳۶۷ از دست داده است. خود او در تظاهرات روز عاشورای سال ۱۳۸۸ بازداشت و به اتهام محاربه به ۱۵ سال حبس محکوم شد. او نوشته که در این مدت «شاهد لحظه‌ها و شرایطی» در زندان بوده که «قلم را توان نگارش [آن] نیست».
تصاویری که ماه گذشته رسانه‌های ایران از بازدید ۴۵ سفیر خارجی از زندان اوین منتشر کردند با اظهارات برخی سفرا نظیر سفیر کره‌جنوبی، اندونزی و پرتغال همراه بوده که شرایط این زندان را بسیار خوب و تاثیربرانگیز توصیف کرده‌اند.
سفرا از کارگاه خیاطی و بخش بهداری و زورخانه اوین هم بازدید کردند که هدف از همه این‌ها آن‌گونه که کاظم غریب‌آبادی، معاون امور بین‌الملل ستاد حقوق بشر قوه قضائیه، گفته است بی‌اعتبار کردن «ادعاهای بی‌اساس و واهی برخی کشور‌ها پیرامون مسائل حقوق بشری علیه ایران» بوده.
اما مریم اکبری‌منفرد در نامه خود به انتقاد از سخنان آقای غریب‌آبادی پرداخته و نوشته: «سخن من این است که با وجود شرایط بسیار عالی در زندا‌‌ن‌هایتان چرا گزارشگر ویژه حقوق بشر آقای احمد شهید و اکنون خانم عاصمه جهانگیری هیچ زمانی حتی اجازه ورود به ایران را نداشته‌اند چه رسد به بازدید از زندان‌ها.»
او همچنین با اشاره به سخنان آقای غریب‌آبادی درباره «خدمات ارزنده بهداشت و سلامت» در این زندان به مرگ برخی زندانیان سیاسی مانند محسن دکمه‌چی و هدی صابر اشاره کرده که «عدم امکانات پزشکی در زندان اوین» از دلایل آن بوده.
او سپس عنوان کرده به عنوان کسی که در آستانه هشتمین سال زندانش است «هر روز شاهد بد‌تر شدن سلامت جسمی هم بندیان خود بوده است»، اشخاصی مانند «مهوش شهریاری که در آستانه دهمین سال حبس‌اش است» و «کبری بناٰزاده، ناهید ملک محمدی و مطهره بهرامی» که در حال حاضر آزاد شده‌اند اما در داخل زندان دچار بیماری‌های متعددی شده‌اند.
او سپس اضافه کرده که در زندان‌های شهر ری، گوهر دشت و اوین «شاهد باتوم‌های گارد ویژه زندان بر تن رنجور زنان و دخترکان» و «دعوا‌ها برای غذا و نان» به دلیل اندک بودن جیره غذایی روزانه بوده است.
پیش از این نیز برخی فعالان سیاسی و حقوق بشر بازدید سفرای خارجی از زندان اوین را «مهندسی‌شده» خوانده بودند و از جمله شیرین عبادی برنده صلح نوبل گفته بود که در روز بازدید از زندان اوین «دستکم بیست زندانی سیاسی و مالی از زندان اوین به بهانه اعزام به دادسرا و دادگاه به بند دو الف سپاه پاسداران در اوین منتقل شده‌اند» تا با سفرا «دیداری» نداشته باشند.
