شماری از شخصيت های ادبی، فرهنگی و هنری ايرانی، روز يکشنبه، ۲۶ نوامبر، در يک گردهمايی فرهنگی در نزديکی پاريس ياد عبدالحسين نوشين، بنيانگذار تئاتر نوين ايران را گرامی داشتند.
دراين گردهمايی، دو تن از شاگردان قديمی نوشين، در مورد زندگی تئاتری و سياسی وی و تلاش هايش در پيشرفت تئاتر ايران سخنرانی کردند.
صادق شباويز در مورد او گفت نوشين، در يک مرحله تاريخی، قدم بزرگی برای رشد تئاتر ايران برداشت.
وی در اين مورد که آيا می توان گفت نوشين سبکی در تئاتر ايران به وجود آورد، گفت سبک نوشين يک سبک علمی نبود، بلکه بيشتر جنبه عملی و تجربی داشت.
عزيزالله بهادری، يکی ديگر از شاگردان عبدالحسیِن نوشين نی گفت نوشين در زمينه ارتباط با تماشاچی نظير نداشته و ندارد.
وی نقطه اوج کار نوشين را، انتخاب نمايشنامه برای اجرا دانست.
به گفته عزيزالله بهادری، نوشين در زبان تئاتری نيز اثر بسزايی داشت. در تئاترهای پيشين، هنرپيشگان يا زيادی خودمانی صحبت می کردند، يا تکلّم کتابی داشتند، اما نوشين، آميزه ای از اين دو نوع تکلم را در تئاتر به وجود آورد.
يکی ديگر از اقدامات نوشين، اين بود که نقش سوفلور را در صحنه حذف کرد و به بازيگران هنر حفظ کردن متن را آموخت.
