این اولین بار نیست که هلسینکی در مناسبات بین ایالات متحده و روسیه تاریخ‌ساز می‌شود. این شهر در جنوبی‌ترین نقطه فنلاند با بیش از یک میلیون و دویست هزار تن، پرجمعیت‌ترین شهر فنلاند است.
در سال ۱۹۷۵ رهبران دو کشور که البته آن موقع به جای فدراسیون روسیه، اتحاد جماهیر شوروی بود، به همراه ۳۳ کشور دیگر توافق هلسینکی در زمینه کاهش تنش دوران جنگ سرد را امضا کردند.
دومین بار، حدود ۱۵ سال بعد، جورج بوش پدر در پایتحت فنلاند با میخاییل گورباچف، آخرین رهبر اتحاد شوروی سابق، دیدار داشت و درباره حمله عراق به کویت گفتوگو کرد. پس از آن بود که آمریکا به عراق حمله کرد.
هفت سال بعد در سال ۱۹۹۷، بیل کلینتون دیداری با بوریس یلتسین در هلسینکی انجام داد و درباره توسعه ناتو به کشورهای حوزه بالتیک گفتوگو کرد.
در همین دیدار، بیل کلینتون از روسیه دعوت کرد که به گروه هفت بپیوندد؛ گروهی که برای چندین سال به گروه هشت تبدیل شد و پس از الحاق کریمه از سوی روسیه، این گروه رابطه خود را با مسکو قطع کرد. با این حال، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور کنونی ایالات متحده، در نشست اخیر این گروه، سخنانی را درباره تمایلش به پیوستن دوباره روسیه به این گروه مطرح کرد.
فنلاند صد و یک سال پیش استقلال خود از روسیه را اعلام کرد و در دهه‌های اخیر عموما تلاش داشته است تا رویکردی بی‌طرفانه در مناسبات غرب و روسیه داشته باشد. اگر چه این کشور که از یک سو با روسیه و از سمت غرب با سوئد هم مرز است، عضو اتحادیه اروپاست اما به پیمان آتلانتیک شمالی، ناتو، نپیوسته است.
