خدمت مرحوم حضرت امام بودم. عرض کردم از آن دنیا خبر آمده که این روزها فقط دو درصد از مردم می‌توانند سوار هواپیما بشوند و این برای نظام اسلامی خوب نیست. فرمودند خب بگویید آن دو درصد را هم دستگیر کنند که نتوانند سوار شوند تا عدالت برقرار شود. تدبیر داهیانه‌ای بود که گفتیم به مقامات آن دنیا ابلاغ شود.
حضرت امام در ادامه فرمودند همه مردم باید به جعفر طیار اقتدا کنند و برای پرواز بهشتی آماده شوند و این طیاره‌های دنیوی از پشم و پیل دنبلان بز اخفش هم بی ارزش‌تر است.
خبر آمد آقای موگابه رهبر پیشین زیمباوه مرحوم و وارد برزخ شده است.
حضرت امام فکر می‌کردند زیمباوه همان نیوزلند است و می‌خواستند مرگ ایشان را محکوم کنند اما برایشان توضیح دادیم که ایشان در نوع خود فردی انقلابی بود و موفق شد مثل خود معظم‌له بعد از پیروزی در انقلاب تمام مخالفانش را سرویس کند. امام طبق معمول زیر بار نرفتند اما قلبا خشنود شدند و قرار شد بازهم مرحوم احمد آقا دستخط و امضاء پدر بزرگوارش را تقلید کند و در پیامی مکتوب ورود آقای موگابه را تبریک بگوییم.
مرحوم آقای واعظ طبسی ملاقات داشت. ایشان که چند وقت بود از بیکاری در برزخ خیلی می‌نالید خوشبختانه اخیرا مشغول شده و طرح ساماندهی عبور و مرور امامزادههای سیار در اتوبانهای برزخ را پیگیری می‌کند. طرح‌های ابتکاری جالبی هم داشت مثل احداث و راه اندازی خط تولید امامزادههای سخنگو(ظاهرا توانایی نصیحت مومنین و واسطه شدن بین زن و شوهرها در هنگام اختلاف را دارد)، امامزادههای لمسی(که فقط در برابر لمس حاجت می‌دهد) و امامزادههای بارور(مخصوص درمان ناباروری و ناتوانی) که گفتیم حتما توسط متخصصین توانمند، متعهد و جوان ساکن برزخ پیگیری و اجرا شود.
مرحومه شهلا حبیبی تماس گرفت. ایشان را به علت اینکه فارغ‌التحصیل زیست‌شناسی بود در زمان ریاست جمهوری‌مان در آن دنیا به عنوان مشاور امور زنان رئیس‌جمهور انتخاب کردیم که در نوع خودش حرکتی انقلابی به حساب می‌آمد. در رابطه با این ماجرای کودک همسری نظراتی داشت.
برایشان حکایتی ذکر کردیم از ازدواج مرحوم حضرت امام با مرحومه خدیجه خانم در پانزده سالگی. خدیجه خانم پنج بار به خواستگاری حضرت امام -که آن موقع طلبه‌ای بیش نبودند- جوابِ نه داده بود و بعد ظاهرا با وساطت ائمه اطهار که به خواب ایشان رفته بودند و قول داده بودند که حضرت امام آخرش یک چیزی می‌شود بله را می‌گویند که بحمد‌الله حضرت امام هم با تلاش و ممارست بسیار آخرش رهبر کبیر انقلاب شدند و خدیجه خانم هم چند سالی بانوی اول ایران بود.