«سازمان حقوق بشر ایران»، نهادی در نروژ که معمولا اخبار اعدامها در ایران را پوشش میدهد، در برآوردی از اعتراضات آبانماه در ایران اعلام کرد دستکم ۳۲۴ نفر در سرکوب این اعتراضات کشته شدند که حداقل ۱۴ تن از آنان کودکان زیر ۱۸ سال بودند.
بنابر گزارش این نهاد حقوق بشری که روز جمعه ۲۹ آذر منتشر شد، بیشتر قربانیان با «شلیک مستقیم گلوله نیروهای امنیتی» کشته شدهاند و این آمار «با توجه به عدم شفافیت مقامهای جمهوری اسلامی و فشار بر روی خانواده جانباختگان» احتمالا در آینده تغییر میکند.
مقامهای جمهوری اسلامی تا کنون از اعلام شمار کشتهشدگان و آسیبدیدگان سرکوب اعتراضات سر باز زدهاند.
سازمان عفو بینالملل تاکنون چهار برآورد از میزان سرکوب اعتراضات ارائه کرده و در آخرین گزارش خود شمار کشتهشدگان را ۳۰۴ نفر اعلام کرد.
منابع دیگر نیز آمار متفاوتی از شمار کشتهها ارائه کردهاند و وبسایت کلمه، نزدیک به میرحسین موسوی، از دستکم ۳۶۶ کشته در جریان سرکوب این اعتراضات خبر داده است.
مقامهای جمهوری اسلامی تا کنون به خواسته سازمانهای فرادولتی، از جمله سازمان ملل و سازمان عفو بینالملل، برای انجام تحقیقات مستقل و شفاف پاسخی ندادهاند.
«خطر اعدام برای برخی بازداشتشدگان»
«سازمان حقوق بشر ایران» در گزارش جدید خود گفته است در جریان اعتراضهای آبان و در روزهای پس از آن تاکنون حدود ۱۰هزار نفر بازداشت شدهاند.
این سازمان با اشاره به اینکه بازداشتشدگان در شرایطی نامناسب نگهداری میشوند ابراز نگرانی کرده است که «برخی از آنها زیر فشار برای اعتراف اجباری قرار دارند و احتمال صدور حکم اعدام برای برخی از معترضان وجود دارد».
این گزارش افزوده که بسیاری از بازداشتشدگان وکیلی ندارند و از دسترسی به دادرسی عادلانه محرومند.
«سازمان حقوق بشر ایران» در گزارش خود گفته است که این آمار و اطلاعات را بر اساس «گزارشهای معتبری» که در هفتههای اخیر به دست این سازمان رسیده تهیه کرده است.
این سازمان، خشونت اعمالشده از سوی جمهوری اسلامی در سرکوب اعتراضهای آبانماه را «بیسابقه» در ۳۰ سال اخیر توصیف کرده و خواستار باز شدن پرونده برای مسئولان و عاملان این سرکوبها و رسیدگی به جرائم آنان در دادگاهی مستقل شده است.
علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی، معترضان را «اشرار» خوانده است. شمار زیادی از مقامهای مختلف انتظامی و امنیتی نیز اظهارات وی را تکرار کردهاند.
حسن روحانی، رئیسجمهوری ایران، و شماری از مقامهای دولت وی نیز در اظهاراتی متناقض، هم از سرکوبها حمایت کردهاند و هم اذعان کردهاند که همه معترضان و کشتهشدگان «آشوبگر» نبودند.