محمد جواد ظریف از یک سو با این ادعا که اعدام نوید افکاری ربطی به اعتراضات نداشت میگوید قوه قضاییه جمهوری اسلامی مستقل است؛ اما همزمان در اظهاراتی که آن «استقلال» مورد ادعا را به چالش میکشد از آمادگی برای تبادل دوتابعیتیهای زندانی در ایران با ایرانیان زندانی در آمریکا میگوید.
وزیر خارجه جمهوری اسلامی در ابراز آمادگی خود با بیان این جمله که «من پیشنهاد یک مبادله جهانی را داده بودم» تردیدی باقی نمیگذارد که نقشش صرفا پیامرسان قوه قضاییه نیست و بر خلاف آنچه چند ثانیه قبل ادعا کرده بود، استقلال قوا در جمهوری اسلامی میتواند در جاهایی که لازم باشد، خالی از معنا شود.
پیش از این هم ظریف ادعاهای پرحاشیهای را درباره حقوق بشر در ایران مطرح کرده بود؛ ازجمله اینکه بهایی بودن جرم نیست، همجنسگرایان در چاردیواری خود آزادند و اینکه کسی در ایران بهخاطر عقیدهاش در زندان نیست؛ اظهاراتی که همگی در مصاحبه با افراد و رسانههای خارجی یا در نشستهای برونمرزی مطرح شده است.
منتقدان وزیر خارجه جمهوری اسلامی میگویند او از جایگاه دیپلماتیک خود و ظاهر میانهرو و تکنوکراتی که سعی در ترسیمش دارد، برای سفیدکاری وضعیت حقوق بشری و سیاسی ایران در صحنه پر انتقاد جهانی بهرهجویی میکند.
اما این سخنان چقدر خریدار دارد و چه دامنهای از تاثیرگذاری؟
اساسا مخاطب ظریف کیست؟ افکار عمومی جهان؟ همتایان برونمرزی؟ مردم ایران؟ یا راس هرم حکومت؟
نقش او را در کارزار «ضد خبر» جمهوری اسلامی - در مقایسه با سایر مقامات - چگونه باید برآورد کرد؟ در این برنامه با حضور دو میهمان به این پرسشها میپردازیم.
مهدیه گلرو فعال مدنی مقیم سوئد که پیش از این و در جریان انتخابات ریاست جمهوری از نامزدی حسن روحانی حمایت کرده بود در این برنامه حضور دارد. خانم گلرو اکنون معتقد است که جمهوری اسلامی کارزار گستردهای را در انتشار ضد خبر رهبری میکند. مریم معمارصادقی فعال سیاسی مخالف جمهوری اسلامی دیگر میهمان این برنامه است. خانم معمارصادقی که مقیم آمریکاست، پیش از این مدیر پروژه «ایران دیساینفو» بود که بودجهاش از سوی وزارت خارجه آمریکا تامین میشد و هدف آن مبارزه با پروپاگاندای حکومتی ایران بود. این پروژه بعدتر به دلیل انتشار توئیتهایی که مغایر با اساسنامه آن تشخیص داده شد، به حال تعلیق درآمد. خانم معمارصادقی معتقد است محمد جواد ظریف سلاح علی خامنهای رهبر جمهوری اسلامی در کارزار ضد خبر است.