روز ۲۸ مهر که مهم‌ترین خبر رسانه‌های جهان درباره اسرائیل، امضای توافق اسرائیل و بحرین و سفر هیئت مشترک اسرائیلی- آمریکایی به منامه و راهی شدن نخستین هیئت اماراتی به اسرائیل بود، محور اخبار داخلی این کشور، کشته شدن دو زن دیگر به دست شریک زندگی‌شان، تنها به فاصله چند ساعت از هم بود.
دقایقی پس از آن‌که توجه پلیس به ماسک نزدن مردی در کوچه‌ای در یک شهرک اطراف حیفا جلب شد، معلوم شد که شریک زندگی‌اش، نجاح منصور، زنی ۳۵ ساله و مادر چهار فرزند را با ضربات چاقو کشته و شتاب‌زده از خانه خارج شده است.
ساعاتی بعد نیز جسد ایرنا گریباناف، یک زن ۶۷ ساله که ظاهراً توسط همسرش کشته شده بود در شهر جنوبی بئرشبع کشف شد. همسر سالخورده او نیز خودکشی کرده و جسدش در بام خانه پیدا شده است.
یک روز پیش از آن، جسد یک زن اوکراینی که توسط همسرش کشته شده بود، در تابوتی به کشورش فرستاده شد. در تمام روزهای بستری بودن او در بیمارستان و در حالی که جراحات شدیدی داشت، هیچ‌کس به سراغ او نرفته بود و نامش هم در فهرست زنان اسرائیلی کشته‌شده قرار نگرفت زیرا تابعیت اسرائیلی نداشت و با نام جعلی بستری شده بود.
به نوشته وای.نت، شمار زنان کشته‌شده در طول سال جاری در اسرائیل به ۱۹ تن رسیده است. هنوز سال به پایان نرسیده و این شمار ممکن است افزایش یابد. در سال ۲۰۱۹، سیزده زن و در سال ۲۰۱۸، ۲۵ زن، اکثراً به دست همسر یا شریک زندگی‌شان کشته شدند. این‌ها موارد شناخته و ثبت‌شده‌اند.
با وجود سهولت حمل اسلحه در دست مردم طبق قانون، قریب به اتفاق قتل‌ها با ضربات چاقو صورت گرفته است.
اسرائیل در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی شاهد نخست‌وزیری زنی قوی چون گلدا مئیر بود؛ زنان و دختران اگر خود را افرادی مذهبی معرفی نکنند موظف به خدمت سربازی دو ساله هستند؛ زنان وزیر و نماینده مجلس و رهبران احزاب یا ژنرال و خلبان جنگی زن کم نیستند، اما خشونت خانگی علیه زنان، حتی در مورد زنانی که در بیرون از خانه دارای مقام و مناصب مدیریتی هستند، یکی از موضوع‌های دائمی بحث رسانه‌های این کشور است.
اقداماتی مانند آخرین تصمیم لازم‌الاجرای دولت در این هفته در مورد اختصاص ۵۰ درصد از پست‌های مدیریت به زنان، اثری در کاهش خشونت در قبال زنان ندارد.
یک زن در مقامی مهم روز ۳۰ مهر در مصاحبه با تلویزوین «کان» توضیح داد که چگونه روح و روانش در خانه توسط همسرش «لحظه به لحظه ترور می‌شد» تا این‌که شهامت آشکار کردن آن را یافت.
او گفته است: بازپرسان پلیس، قضات و رسانه‌ها از این‌که زنی مانند او در خانه هدف خشونت است، شگفت‌زده می‌شدند و برایش بسیار سخت بود که بگوید چگونه در طول سال‌ها خشونت را تحمل کرده تا به حرمت اجتماعی خود لطمه نزند.
با وجود این، در نشست کمیته داخلی در مجلس اسرائیل در روز ۲۹ مهر، طرحی که برای «مقابله با خشونت اقتصادی علیه زنان» پیشنهاد شد، با مخالفت برخی از نمایندگان مرد و زن عضو حزب حاکم لیکود روبرو گردید که آن را دخالت زیاده از حد در امور خانوادگی مردم خوانده و رد کردند.
قتل‌ها تنها مختص خانواده‌های مهاجر از اتیوپی و کشورهای استقلال یافته از شوروی پیشین یا اعراب فلسطینی نیست، نگاهی به زندگی و نام مقتولان نشان می‌دهد که ترکیب ناهمگون یک جامعه مهاجر و اقلیت‌هایی که خود را تحت ستم مضاعف می‌دانند، در خشونت خانگی بی‌تأثیر نیست.
تابستان امسال در اوج بحران کرونا، هزاران زن و مرد در تل‌آویو و نقاط دیگر علیه گسترش خشونت خانگی و افزایش شمار زنان کشته‌شده، تظاهرات کردند و سیاستمداران بسیاری به این تظاهرات پیوستند.
تظاهرات تابستان پس از آن به راه افتاد که ماجرای سلاخی شدن مایا ویشنیاک، یک دختر ۲۱ ساله به دست عیدو رئوون، دوست‌پسرش، در منطقه رمت‌گان در تل‌آویو، جامعه اسرائیل را تکان داد.
این دختر شاد و پراستعداد نمادی از انسانی با آینده‌ای درخشان بود، اما دوست‌پسرش او را در خانه مشترک‌شان کشت.
اکثر زنانی که کشته شده‌اند، پیشتر به پلیس مراجعه کرده و از وجود تهدید جدی علیه جان خود و فرزندان‌شان سخن گفته‌اند. در بسیاری از موارد، مردان پس از بازجویی در پلیس، به خانه بازگشته و خشونت را تشدید کرده‌اند.
خانم خاگیت په‌ئر، رئیس سازمان «نعمات» در دفاع از زنان، این هفته گفت که «زنان در خانه در وحشت زندگی می‌کنند». به‌گفته او، حدود ۲۰۰ هزار زن در این کشور تحت خشونت خانگی هستند و این‌ها تنها موارد شناخته‌شده است.
خانم په‌ئر گفته است که بحران کرونا نیز خانه را به «زندان زنان» تبدیل کرده و فشارهای اقتصادی و روانی، احتمال قتل‌ها را تشدید کرده است.
بسیاری از نمایندگان مجلس و وزیران زن و مرد با فعالان دفاع از زنان موافق هستند که برنامه جامع مبارزه با خشونت که در سال ۲۰۱۷ تصویب شد، می‌تواند نویدبخش وضعیتی تازه باشد. اما کل بودجه این نهادها امسال ققط ۲۵۰ میلیون شکل، معادل ۷۱ میلیون دلار، است.
در حالی که یکی از دلایل عدم حمایت کافی از جان زنان در خشونت‌های خانگی، بودجه ناکافی نهادهای مرتبط عنوان شده، از دولتمردان انتقاد می‌شود که چسبیدن به صندلی قدرت آن‌ها را چنان مشغول کرده است که حفظ جان زنان را از خاطر برده‌اند.
دولت، گاه با سعه صدر زیاد، تمامی انتقادهای سخت را تحمل کرده و خود بر لزوم کوشش بیشتر در این زمینه تأکید دارد، اما خانم په‌ئر بر نبودِ اراده و عدم جدیت دولت در مقابله با خشونت خانگی اصرار میورزد.
