مادر سیامک مقیمی از بازداشت‌شدگان اعتراضات آبان ۹۸ می‌گوید فرزندش در حالی به پنج سال زندان محکوم شده که پیش از بازداشت در آسایشگاه روانی بستری بوده است. او در گفت‌وگو با رادیو فردا همچنین می‌گوید سیامک مقیمی که بیش از یک سال است در زندان به سر می‌برد، به دلیل بیماری شدید، وضعیت خوبی ندارد.
همزمان احمدرضا حائری، همبندی سابق سیامک مقیمی در زندان تهران بزرگ، در گفت‌وگو با رادیو فردا از اقدام او به خودزنی در زندان خبر داده است.
سیامک مقیمی، ۲۵ ساله و از بازداشت شدگان آبان ۹۸ از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب شهریار به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور به پنج سال زندان محکوم شده است.این حکم در حالی صادر شده که براساس ماده ۱۴۹ قانون مجازات اسلامی کسانی که دچار بیماری روانی هستند، فاقد مسئولیت کیفری هستند.
مادر سیامک مقیمی به رادیو فردا می‌گوید: «سیامک در آسایشگاه بستری بود. یک هفته بود که او را به خانه آورده بودیم. من سر کار می‌روم اجاره خانه باید بدهم. سرکار بودم که سیامک از خانه بیرون می‌رود در شهریار بانک‌ها را آتش می‌زدند، همه می‌رفتند نگاه می‌کردند، سیامک هم رفته بود وسط آنها نگاه کرده بود. همه بودند آنجا شلوغ بوده و خیلی‌ها را گرفته بودند پسر من هم یکی مثل آنها».
او که دقایقی قبل از گفت‌وگو با رادیو فردا با فرزندش تلفنی صحبت کرده بود، توضیح داد: «من همین الان با سیامک صحبت کردم، حالش اصلاً خوب نیست».
خانم مقیمی در مورد شرایط بازداشت فرزندش می‌گوید: «یک هفته بود از آسایشگاه آورده بودیم که او را گرفتند. ما تمام مدارک پزشکی و پرونده‌هایش در بیمارستان روزبه، امین‌آباد، بهزیستی و آسایشگاه را به دادگاه دادیم اما هیچ چیزی را قبول نکردند و پنج سال زندان برای سیامک دادند».
او اضافه می‌کند که «سیامک زیر نظر بهزیستی هم بود و کارت معلولیتش را هم من به دادگاه ارائه دادم؛ از کارت هم عکس گرفتند و حتی مددکار زندان آقای محمدی آمد خانه ما را دید و دیدند که ما در چه وضعیتی هستیم، اما هیچ کاری نکردند. سیامک حتی خوب نمی‌تواند حرف بزند و اصلاً حالت دیگری دارد. من نمی‌دانم قاضی چرا باور نمی‌کند یا قبول نمی‌کند».
خانم مقیمی می‌گوید: «سیامک ۵۰ روز در زندان اوین بود از بس زده‌اند نتوانسته تحمل کند می‌گفت گفتم چرا مرا ول نمی‌کنید گفتند اگر بگویی ول می‌کنیم. دادگاه هم که می‌آمد من با او صحبت می‌کردم به او می‌گفتم تو که کاری نکردی بگو که کاری نکردی اما تا از او می‌پرسیدند از ترس می‌گفت آره کردم. نکرده بود. می‌گفت دوباره کتکم می‌زنند».
به گفته خانم مقیمی «سیامک متولد ۱۳۷۴ است و ۲۵ سال دارد. یک ماه در امین‌آباد بستری بود و ۵ سال در بیمارستان روزبه، ماه به ماه او را می‌خواباندیم. چند بیمارستان بوده اما ماندگاری‌اش برای درمان در روزبه زیاد بوده و اصلاً شما زنگ بزنید بیمارستان روزبه کامل برای شما تعریف می‌کنند. پدرش موج زده (جانباز جنگ ایران و عراق) بود و ناراحتی اعصاب دارد و من باید کار کنم کرایه خانه بدهم. من حتی تا دو ماه پیش شناسنامه‌ام در روزبه گرو بود چون سیامک را خوابانده بودیم، پول نداشتم بدهم. ولی خب سرکار رفتم و بدهی را دادم و شناسنامه‌ام را گرفتم».
قاضی اجرای احکام به خانواده سیامک مقیمی گفته است که سند ارائه دهند تا او را با وثیقه آزاد کند. مادر آقای مقیمی در این باره می‌گوید: «پرونده‌اش در اجرای احکام است و هفته پیش که رفتم اجرای احکام، قاضی اصلاً صحبتی با من نکرد گفت برو ما به خودش اعلام می‌کنیم. هرچه گفتم به من بگویید گفت به خودش اعلام می‌کنیم. بعد گفت برو سند بیاور. گفتم من از کجا سند بیاورم؟ خانه هم ندارم. پسر من یک دوچرخه هم ندارد که بداند بنزین چی است و نیست که بخواهد کاری انجام بدهد و آتش‌بازی بکند یا هرچی».
احمدرضا حائری، فعال سیاسی که در زندان تهران بزرگ همبندی سیامک مقیمی بوده در گفت‌وگو با رادیو فردا از وضعیت متأثرکننده آقای مقیمی و اقدام به خودزنی او گفته است.
آقای حائری می‌گوید: «سیامک در زندان مکرر قرص‌های آرامبخش و انواع و اقسام قرص‌ها مصرف می‌کرد و تا جایی که ما می‌دیدیم هیچ تأثیری هم روی او نمی‌گذاشت و فقط او را می‌خواباند. در مدتی که من بودم سه چهار بار شاهد خودزنی‌اش در زندان بودم و مشکلات روحی روانی مشخص و پرونده‌های مشخص پزشکی دارد».
او اضافه می‌کند: «همه آقایانی که برای بازدید به زندان آمدند از ستاد حقوق بشر قوه قضائیه، رئیس سازمان زندان‌ها، دادیار اجرای احکام و دادیار ناظر بر زندان که نماینده دادستان هم است در جریان وضعیت او هستند. خود مسئولین زندان تهران بزرگ هم مکرر این مورد را گزارش داده‌اند اما سیامک همچنان در زندان است و کسی هم به داد او نمی‌رسد».
هزاران نفر در جریان اعتراضات مردمی در آبان ۹۸ بازداشت شدند. نهادهای قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی تاکنون هیچ آمار دقیق و رسمی از تعداد بازداشت‌شدگان و سرنوشت آنها ارائه نداده‌اند.
