هایپرلوپِ ویرجین اولین آزمایش انسانی خود را با موفقیت پشت سر گذاشت. این آزمایش راه را برای رسیدن به سرعتی بیش از هزار کیلومتر در ساعت در سفرهای زمینی هموار می‌کند و تحولی بزرگ در صنعت حمل‌ونقل جهان خواهد بود.
صدها آزمایش بدون حضور انسان انجام شد تا بالاخره هایپرلوپِ ویرجین با مسافرانی انسانی تست شود.
در اولین آزمایش انسانی، دو سرنشین توانستند به سرعت ۱۶۰ کیلومتر در ساعت دست پیدا کنند که سرعت چشمگیری نیست، اما احتمالاً مانند پرواز کوتاه برادران رایت، فصل جدیدی را در حمل‌ونقل جهان به وجود خواهد آورد.
هدف نهایی این است که سرعت این وسیله به هزار و ۳۰۰ کیلومتر در ساعت برسد. این سرعت ۴۰۰ کیلومتر بیشتر از سرعت هواپیماهای مسافربری کنونی است.
شبکه تونل‌های این وسیله حمل‌ونقل اگر در سراسرار قاره‌ها گسترش پیدا کند، می‌تواند طی دهه‌های آینده تغییر وسیعی را در نوع سفر کردن انسان‌ها پدید آورد. همین رؤیاست که سرمایه‌گذران این طرح را به سمت آینده هدایت می‌کند.
در اولین آزمایش انسانی، کپسول هایپرلوپ سفید و قرمز که پگاسوس نامیده شده است، در داخل تونلی که هوای آن تخلیه شده بود، حرکت کرد.
مسیر آزمایش دو لوپ ۵۰۰ متری بود و قطر تونل بیش از سه متر اعلام شده که در نزدیک شهر لاس‌وگاس در میان صحرا واقع شده است.
کپسول پگاسوس نمونه کوچک‌شده هدف نهایی است و قرار است هر کپسول در نهایت بتواند ۲۳ نفر را حمل کند. کپسول پگاسوس حدود ۲.۵ تن وزن و حدود پنج متر طول دارد. داخل این کپسول به‌صورت لوکس و سفید طراحی شده است. یکی از مشکلات سفر با چنین وسیله‌ای در مدت زمان طولانی، محصور بودن در مخزنی در دل تاریکی است.
شتاب حرکت این وسیله با شتاب اولیه پرواز هواپیما شبیه ارزیابی شده است. این کپسول به روش شناور بودن مغناطیسی حرکت می‌کند.
پیش‌بینی می‌شود با فناوری کنونی، اگر مسیر طولانی باشد، کپسول پگاسوس بتواند به سرعتی در حدود هزار و ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد که بیش از دو برابرِ پرسرعت‌ترین قطارهای امروزی است. با توسعه نسخه بعدی این فناوری، هدف رسیدن به سرعت هزار و۳۰۰ کیلومتر در ساعت است.
ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا، پیش‌بینی کرده است که کپسول‌های این‌چنینی در آینده در تونل‌هایی که بر فراز زمین یا در عمق آن قرار دارد، بتواند به سرعت هزار و ۲۰۰ کیلومتر در ساعت برسد.
ایلان ماسک این روش حمل‌ونقل را شیوه پنجم حمل‌ونقل نامیده که آینده تجارت و کار را در کره زمین متحول خواهد کرد.
در این طرح، حتی خودروها می‌توانند توسط این کپسول‌ها از کشوری به کشوری دیگر با سرعتی بیش از هواپیما منتقل شوند.
البته این طرح منتقدانی هم دارد. برخی منتقدان معتقدند این طرح از نظر عملی امکان‌پذیر است اما هزینه بسیار بالایی دارد که ممکن است درباره به‌صرفه بودنش تردیدهایی را ایجاد کند.
یکی دیگر از نقدها و تردیدها در زمینه ایمنی این طرح مطرح شده است. تصادف با سرعت بالای هزار کیلومتر در ساعت مرگبار است. حتی تردیدهایی مطرح شده که در صورت زمین‌لرزه، اگر به تونل‌های خالی از هوا ضربه وارد شود، چه روی خواهد داد؟
هزینه ساخت هر مایل از مسیر این روش حمل‌ونقل حدود ۱۰۰ میلیون دلار است. این هزینهٔ گزاف، توسعه این روش جدید حمل و نقل را پرچالش خواهد کرد.
