رامش، خواننده سرشناس ایرانی که پس از انقلاب بهمن ۵۷ در ایران مجبور شد که از کشور خارج شود و از خوانندگی هم کناره گرفته بود، شنبه شب در سن ۷۴ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت.
یکی از نزدیکان رامش عصر روز دوشنبه دهم آذر به رادیو فردا گفت که او ساعت ۱۰ شب‌شنبه بر اثر ایست قلبی درگذشته است.
رامش که نام شناسنامه‌ای‌اش آذر محبی تهرانی بود، ۲۲ آبان ۱۳۲۵ در تهران متولد شد و علی‌رغم علاقه‌اش به تحصیل در رشته پزشکی، به‌خاطر جنس خاص صدایش که طرفداران بسیار پیدا کرد، به خوانندگی روی آورد.
رامش در کنار ویگن، منوچهر سخایی، گیتی پاشایی، عارف و گوگوش از سرشناس‌ترین خوانندگان پاپ ایرانی بود که در شوهای تلویزیونی چشمک، میخک نقره‌ای و رنگارنگ برنامه‌های بسیاری اجرا کرد.
او طی بیست سال خوانندگی، حدود یکصد ترانه اجرا کرد اما پس از انقلاب ۵۷ مجبور شد به آمریکا مهاجرت کند و از خوانندگی هم کناره گرفت تا سال‌ها بعد که آلبوم مشترکی را با داریوش و فرامرز اصلانی به نام «معشوق همین‌جاست» به بازار عرضه کرد.
رامش در مصاحبه‌ای گفته بود کناره‌گیری‌اش از خوانندگی ابتدا در اعتراض به قدغن بودن صدای زنان در ایران بود اما به‌تدریج به نخواندن عادت کرد و ترجیح داد که در آرامش و انزوا روزگار را با خانواده‌اش سپری کند.
با این حال او گفته بود «اگر روزی دوباره به ایران بازگشتم، از ته دل برای همه مردم می‌خوانم».
رامش سابقه بازیگری هم داشت، اما فقط در یک فیلم. در سال ۱۳۵۲ منوچهر نوذری از او برای بازی در فیلم «خیالاتی» دعوت کرد و رامش پذیرفت و بازی کرد، اما پس از آن در هیچ فیلمی حاضر نشد.
رامش چند ترانه نیز به‌صورت دوصدایی با فریدون فرخزاد اجرا کرد که مشهورترین آن‌ها با عنوان «موندنم از بودنت» در تاریخچه موسیقی پاپ ایرانی ماندگار شد.
یکی از مشهورترین ترانه‌های رامش «رودخونه‌ها» نام دارد که شعر آن را محمدعلی بهمنی با الهام از داستان «ماهی سیاه کوچولو» اثر صمد بهرنگی سرود و صادق نوجوکی آهنگ آن را ساخت و منوچهر چشم‌آذر آن را تنظیم کرد.
