گزارش «ارزیابی تهدیدات» نهادهای اطلاعاتی ایالات متحده می‌گوید که جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر به فعالیت‌هایی که برای ساخت بمب اتمی «کلیدی هستند» مشغول نیست.
این گزارش مفصل سالانه که متن آن روز سه‌شنبه، ۲۴ فروردین، منتشر شد می‌نویسد: «ارزیابی ما همچنان این است که ایران در حال حاضر فعالیت‌های کلیدی تولید سلاح هسته‌ای را انجام نمی‌دهد، فعالیت‌هایی که از دیدگاه ما برای تولید یک دستگاه هسته‌ای ضروری هستند.»
متن این گزارش البته ادامه می‌دهد که «اگر از فشار تحریم‌ها علیه تهران کاسته نشود... مقام‌های ایرانی احتمالاً گزینه‌هایی، از غنی‌سازی تا ۶۰ درصد گرفته تا طراحی و ساخت راکتور هسته‌ای جدید» را مورد بررسی قرار می‌دهند که می‌تواند، در درازمدت، مواد قابل استفاده در ساخت بمب اتمی را تولید کند و این کار «سال‌ها طول می‌کشد.»
روزنامه نیویورک تایمز روز چهارشنبه با درج بخش‌هایی از این گزارش سالانه نوشت که به نظر می‌رسد این ارزیابی به جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، در صورت وارد شدن به مذاکره بازگشت به برجام در وین اتریش، «فضایی برای مانور بدهد».
نیویورک تایمز در عین حال می‌نویسد: «اما هنوز خطراتی وجود دارد: ایران رابطه‌ای طولانی‌مدت با کره شمالی دارد و پیش از این بین آنها فناوری موشکی هم رد و بدل شده است و مقامات سال‌ها این نگرانی را داشته‌اند که مبادا ایران به دنبال خرید فناوری آزموده‌شده ساخت سلاح هسته‌ای از کره شمالی باشد.»
گزارش سالانه نهادهای اطلاعاتی آمریکا در همان روزی منتشر شد که مقام‌های ایرانی اعلام کردند به غنی‌سازی ۶۰ درصدی اورانیوم در کشور روی آورده‌اند.
اعلام این سطح از غنی‌سازی توسط تهران دو روز بعد از انفجار در شبکه برق کارخانه غنی‌سازی نطنز انجام شد و حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، نیز روز چهارشنبه گفت که آغاز این میزان از غنی‌سازی «پاسخی» به خرابکاری در تأسیسات نطنز است.
ایران و برخی رسانه‌های غربی و اسرائیلی می‌گویند اسرائیل پشت این خرابکاری بوده است.
جدای از مسئله هسته‌ای، گزارش تازه «ارزیابی تهدیدات» نهادهای اطلاعاتی ایالات متحده در بخشی دیگر از متن خود در مورد جمهوری اسلامی نوشته است که «ایران علی‌رغم اقتصاد رو به ضعف خود از طریق راهبردهای نظامی متعارف و غیرمتعارف، از جمله شبکه‌ای از گروه‌های نیابتی‌‌اش، تهدیدی علیه ایالات متحده به شمار می‌آید.»
این گزارش در ادامه نیز از روسیه، چین، ایران و کره شمالی به عنوان کشورهایی یاد می‌کند که «بیشترین نگرانی را در زمینهٔ امنیت سایبری» ایجاد می‌کنند.
بر اساس این سند، چین توانایی انجام عملیاتی سایبری را دارد که حداقل می‌تواند باعث ایجاد اختلالات موقتی و محلی در زیرساخت‌های مهم در ایالات متحده شود، در حالی که روسیه «تقریباً به طور قطع حملات سایبری را گزینه قابل قبولی برای جلوگیری از اقدامات مخالفان، مهار تنش‌ها و آزار افراد در درگیری‌ها می‌داند».
