مجمع عمومی سازمان ملل متحد در دسامبر سال ۱۹۹۳ ٬ روز سوم ماه مه (برابر با ۱۳ اردیبهشت‌ماه) را «روز جهانی آزادی مطبوعات» نامید تا بزرگداشت این روز به ارتقای آزادی رسانه‌ها در همه کشورهای جهان منجر شود٬ اما امروز با گذشت حدود ۲۸ سال از این نام‌گذاری٬ یکی از اعضای سازمان ملل متحد در قعر جدول آزادی رسانه‌ها قرار دارد و روزنامه‌نگارانش با بازداشت٬ سرکوب و سانسور مواجه‌اند٬ جمهوری اسلامی ایران.
در مستندی که می‌شنوید به مناسبت «روز جهانی آزادی مطبوعات» نگاهی نزدیک‌تر خواهیم داشت به داستان سانسور مطبوعات در ایران؛ حدیث نفس روزنامه‌نگارانی که متحمل سرکوب٬ حبس و فشارهای امنیتی شده‌اند.
حدیث نفس روزنامه‌نگارانی که تعهد‌شان به قلم بود و نگاه‌شان به کاغذ خالی تا با حقیقت پر شود٬ اما هیچ‌کدام فکر نمی‌کردند رسالتی که در ذهن دارند هزینه‌ای چنین گزاف داشته باشد٬ هزینه‌ای گزاف که برای یکی تهدید قتل فرزند است برای یکی دیگر حبس و حصر٬ برای یکی عاقبت نوشتن می‌شود کف سلول سرد٬ و برای دیگری می‌شود گذر از مرز با مشقت و بی‌خداحافظی.
اگر هم بماند مجبور است به رعایت خط قرمزها و تن‌دادن به سانسوری که سیستماتیک است.
این سرنوشت محتوم روزنامه‌نگاران در ایران است٬ کشوری که به عنوان یکی از بزرگ‌ترین زندان‌های جهان برای فعالان رسانه‌ای شناخته می‌شود.
