زر امیرابراهیمی، بازیگر، نویسنده و کارگردان ایرانی مقیم فرانسه از چهره‌های خبرساز دنیای سینما در سال ۱۴۰۱ بود. او در این سال جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره کن، یکی از معتبرترین جشنواره‌های سینمایی دنیا را بخاطر بازی در فیلم «عنکبوت مقدس» گرفت و پس از آن با این فیلم در چندین جشنواره مهم دیگر دنیا از جمله جشنواره فیلم تورنتو شرکت کرد.
همزمان با نمایش‌های جهانی «عنکبوت مقدس»، به طور مشترک با یک کارگردان اسرائیلی به نام گای ناتیو نخستین فیلم بلندش را در گرجستان با نام «جودوی بی‌عنوان» با موضوع ممنوعیت حکومتی رقابت ورزشکاران ایرانی با رقیبان اسرائیلی، کارگردانی و در آن هم بازی کرد. در جشنواره فیلم گوتبورگ رئیس هیئت داوری بود و در روزهای اخیر هم با دو فیلم به جشنواره فیلم برلین معروف به برلیناله آمده است.
در برلیناله در یکی از غریب‌ترین تجربه‌های مستندسازی فارسی، بازجو و شکنجه‌گر بودن را آزموده (در مستند «بزرگ‌ترین دشمن من» به کارگردانی مهران تمدن) و هم صدای ریحانه جباری شده در جان دادن به نامه‌های این دختر اعدام شده از زندان (در مستند «هفت زمستان در تهران» به کارگردانی اشتفی نترزدل).
زر امیر ابراهیمی از زمان آغاز جنبش «زن، زندگی، آزادی» تلاش کرده در برنامه‌های مختلف همواره بازتابی از صدای معترضان ایرانی علیه حکومت جمهوری اسلامی باشد. از جمله در جشنواره فیلم برلین دو بار با پلاکارد و پارچه نوشته، روی فرش قرمز رفت و در سمینار «نقش سینما و هنرها در انقلاب ایران» از لزوم رسیدن به راهکار عملی برای حمایت از سینماگران مستقل و مخالف صحبت کرد.
در حاشیه جشنواره فیلم برلین با زر امیرابراهیمی گفت‌وگو کردیم. او در این گفت‌وگو به پرسش‌های مختلفی از جمله درباره فیلم‌ها و فعالیت‌هایش، نگاهش به سیاست و نسبتش با هنر و هنرمند، وضعیت سینمای ایران، بازیگران زنی که حجاب برداشتند و برنداشتند و نگاه‌های منتقدانه به اقداماتش صحبت کرد.
او با تاکید بر لزوم «تحریم جمهوری اسلامی» خواستار تخصیص بودجه‌هایی از سوی نهادهای بین‌المللی برای حمایت از سینماگران ایرانی زیر فشار و در تبعید برای ساخت فیلم شد.
زر امیرابراهیمی به رادیو فردا گفت آرزو داشت همه بازیگران زن ایرانی که به حجاب اعتقاد ندارند، حجاب از سر بر می‌داشتند.
