فریدم هاوس، خانه آزادی، می‌گوید جمهوری اسلامی ایران یکی از ۱۰ حکومت جهان است که بیشترین سرکوب مخالفان را در بیرون از مرزها داشته است.
این سازمان آمریکایی در تحقیقات تازه‌ای که روز پنجشنبه ۱۷ فروردین منتشر شد، اعلام کرد که از سال ۲۰۱۴ تاکنون ۸۵۴ مورد «سرکوب برون‌مرزی» را شناسایی کرده که از سوی ۳۸ حکومت جهان انجام شده است.
۱۰ حکومتی که به ترتیب بیشترین موارد ثبت شده سرکوب‌های برون مرزی در این بازه زمانی را دارند، عبارتند از: چین (۲۵۳ مورد)، ترکیه (۱۳۲ مورد)، تاجیکستان (۶۴ مورد)، روسیه (۴۶ مورد)، مصر (۴۵ مورد)، ازبکستان (۳۶ مورد)، ترکمنستان (۳۶ مورد)، بلاروس (۳۰ مورد)، ایران (۲۳ مورد) و رواندا (۱۸ مورد).
فریدم هاوس گزارش خود در مورد ایران را با طرح ترور مسیح علینژاد، فعال سیاسی در آمریکا، آغاز کرده که از مخالفان در تبعید جمهوری اسلامی به شمار می‌رود.
روزنامه «نیویورک‌پست» ۹ مرداد پارسال به نقل از منابع آگاه اعلام کرد که یک مرد مسلح به کلاشنیکف به نام خالد مهدی‌اف در محوطه بیرونی خانه مسیح علینژاد، بازداشت شده است.
اواخر تیر ۱۴۰۰ نیز سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا گزارش‌هایی از تلاش‌های یک «گروه چهار نفره وابسته به وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی» برای ربودن علینژاد در ایالات متحده و بازگرداندن او به ایران منتشر کرده بودند.
در آن زمان، مرکز حقوق بشر عبدالرحمن برومند اعلام کرد که حکومت جمهوری اسلامی «ید طولایی» در این زمینه دارد و این بنیاد «در تحقیقات مستمر خود، بیش از ۵۴۰ ایرانی را که قتل یا آدم‌ربایی موفقیت‌آمیز آن‌ها به جمهوری اسلامی ایران نسبت داده می‌شود را شناسایی کرده است».
همچنین چند ماه پیش، روزنامه نیویورک تایمز با اشاره به مورد علینژاد در گزارشی نوشت حکومت‌های اقتدارگرایی چون ایران و چین با استفاده از کارآگاه‌های خصوصی در ایالات متحده تلاش می‌کنند تا مخالفان خود را که به‌طور قانونی در آمریکا زندگی می‌کنند، زیر نظر بگیرند، تهدیدشان کنند و حتی آن‌ها را به کشور خود برگردانند.
گزارش سازمان خانه آزادی مربوط به بازه چند سال اخیر است، اما جمهوری اسلامی ایران از همان روز تاسیس خود در بیش از چهار دهه گذشته، اقدام به سرکوب گسترده مخالفان خود در داخل و خارج کرده است.
طی بیش از ۴۰ سال گذشته، همه اقدامات و عملیات جمهوری اسلامی دقیقاً فاش نشده و جزئیات کامل آن‌ها هنوز در هاله‌ای از ابهام است اما بر اساس برخی اسناد و گزارش‌ها، تلاش جمهوری اسلامی برای مرعوب کردن مخالفان خود به گونه‌ای بوده که در همان سال‌های نخست استقرار این حکومت، عوامل آن در خاک آمریکا دست به ترور زدند.
ترور علی‌اکبر طباطبایی، وابسته مطبوعاتی و سخنگوی سفارت ایران در واشینگتن در دوران پهلوی، پس از ترور شهریار شفیق، خواهرزاده محمدرضاشاه پهلوی که در پاریس به قتل رسید، دومین ترور سیاسی مطرح در خارج از کشور در دوران جمهوری اسلامی است.
همچنین بر اساس آمارها و گزارش‌های موجود، دوره هشت ساله وزارت اطلاعات علی فلاحیان در دهه هفتاد خورشیدی، اوج قتل‌های سیاسی و حملات تروریستی جمهوری اسلامی به ویژه در خارج از کشور است که اغلب آن‌ها با «چاقو» انجام شده است.
در پرونده ترور میکونوس که ابعاد و بازتاب گسترده‌تری داشت، دادگاه آلمان نام‌های علی خامنه‌ای، اکبر هاشمی رفسنجانی، علی اکبر ولایتی [وزیر وقت خارجه] و علی فلاحیان را به عنوان اعضای کمیته نهایی تصویب ترورهای مخالفان حکومت در خارج معرفی کرد و یک قاضی آلمانی نیز حکم جلب بین‌المللی علی فلاحیان را در این پرونده صادر کرد.
به دنبال رأی دادگاه آلمان، کشورهای اروپایی در فروردین سال ۷۶ سفیران خود را از ایران فراخواندند و بحرانی دیپلماتیک در روابط اتحادیه اروپا و جمهوری اسلامی پدید آمد.
حکومت جمهوری اسلامی همچنین در سال‌های اخیر برخی از مخالفان خود را در خارج از کشور ربوده و به اعدام محکوم کرده که در مواردی این احکام را اجرا کرده است.
حبیب اسیود و جمشید شارمهد دو شهروند دوتابعیتی که در خارج از کشور ربوده شده و به ایران منتقل شده‌اند، به تازگی به اتهام‌های سیاسی به اعدام محکوم شدند.
پیشتر روح‌الله زم، مدیر کانال تلگرامی افشاگر «آمدنیوز»، از سوی نهادهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی هنگام سفر به عراق ربوده و سپس در ایران اعدام شد.
فعالان حقوق بشری، وکلای دادگستری و سازمان‌های بین‌المللی بارها روند برگزاری دادگاه‌های زندانیان سیاسی در ایران را زیر سؤال برده و خواستار توقف صدور و اجرای حکم اعدام در ایران شده‌اند.
