یکی از نمایندگان مجلس ایران از افزایش جمعیت زیر خط فقر در کشور «به مرز ۲۸ میلیون نفر» خبر داد و گفت که ادامه سقوط پرشتاب مردم به زیر خط فقر، «زنگ خطر آسیبهای اجتماعی» را به صدا در آورده است.
محسن پیرهادی، نایب رئیس کمیسیون تلفیق برنامه هفتم توسعه، روز دوشنبه ۲ مرداد ماه عنوان کرد که «سقوط اقتصادی برخی اقشار جامعه در یک دهه اخیر» به «رشد حاشیهنشینی، افزایش آمار اعتیاد، فساد، افزایش مهاجرت به شهرهای بزرگ و زنانه شدن چهره آسیبهای اجتماعی» و پیامدهای دیگر منجر شده است.
آقای پیرهادی با هشدار نسبت به پیامدهای گسترش جمعیت زیر خط فقر گفت: «در صورتی که نسبت به ساماندهی و مقابله با این وضعیت در برنامه هفتم توسعه جدی نباشیم، بهزودی در حوزه سلامت اجتماعی جامعه با بحران جدی روبرو میشویم.»
وی با اشاره به اینکه از دهه هشتاد خورشیدی تاکنون مهمترین بستر برای سیاستگذاری و برنامهریزی به منظور کنترل و کاهش آسیبهای اجتماعی، قوانین برنامههای توسعه بوده است، از «تنزل توجه به آسیبهای اجتماعی در لایحه برنامه هفتم» انتقاد کرد.
پیرهادی افزود که احکام مرتبط با آسیبهای اجتماعی در لایحه برنامه هفتم توسعه در مقایسه با قانون برنامه ششم توسعه، نه تنها کاملتر نشده است بلکه از کیفیت پایینتری نیز برخوردارند تا آنجا که میتوان گفت در برنامه هفتم، مواد مرتبط با آسیبهای اجتماعی در پرداخت و پیگیری «دچار تنزل» شدهاند.
پیش از این نیز مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی در خرداد ماه سال جاری اعلام کرده بود که در فاصله سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰، حدود ۱۱ میلیون نفر به جمعیت فقیر ایران اضافه شده است.
در گزارش مرکز پژوهشهای مجلس تاکیده شده بود که نرخ فقر از سال ۱۳۸۵ در ایران روند فزایندهای داشته و از سال ۱۳۹۷ به بعد به بالای ۳۰ درصد رسیده است که به معنای قرار گرفتن نزدیک به یک سوم جمعیت کشور در زیر خط فقر است.
«خط فقر» سطحی از درآمد است که حداقل نیازهای ضروری زندگی یک خانوار را تامین کند و درآمد پایینتر از خط فقر نیز «فقر مطلق» خوانده میشود که خانوارها و افراد از حداقل درآمد برای تامین نیازهای ضروری از جمله کالری مورد نیاز روزانه نیز محروم هستند.
محمد باقری بنایی، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی، روز دوشنبه ۲۲ خرداد سال جاری با تایید افزایش خط فقر و گسترش جمعیت زیر خط فقر در کشور، گفت که با توجه به تورمی که در یکی دو سال اخیر شکل گرفته در حال حاضر «خط فقر در تهران به ۳۰ میلیون تومان» رسیده است.
وی همچنین گفت که به دلیل گرانی قیمت و اجاره بهای مسکن، و افزایش هزینه معیشت و رشد نرخ تورم، «قشر متوسط جامعه عملا به سمت حاشیهنشینی در تهران» و یا شهرهای همجوار سوق پیدا کرده است..
این عضو کمیسیون اقتصادی مجلس سپس هشدار داد که افزایش خط فقر و گسترش جمعیت زیر خط فقر در ایران «ممکن است در آینده نه چندان دور» به «مسائل اجتماعی و سیاسی» منجر شود.
ابراهیم رئیسی در اواخر سال ۱۴۰۰ وعده ریشه کن کردن فقر مطلق در ایران را داده بود. با این حال سقوط ارزش پول ملی در کنار رشد فزاینده نرخ تورم و مجموعه سیاستهای اقتصادی حکومت به بالا رفتن شدید و پرشتاب خط فقر و افزوده شدن روز افزون جمعیت زیر خط فقر در کشور منجر شده است.
ابعاد گسترش جمعیت زیر خطر فقر و فقر مطلق در ایران چنان گسترده است که علی آقامحمدی، رئیس گروه اقتصادی دفتر رهبر جمهوری اسلامی و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، نیز روز ۲۸ اردیبهشت ماه گفت: «دستکم ۱۹ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر از جمعیت ایران از امکانات اولیه زندگی مانند مسکن، اشتغال، تحصیلات تا ۱۲ سال، سلامت، خوراک و پوشاک محروم هستند.»
