تخلیه زندان قزلحصار هم «در دستور کار است»
سه روز پس از اعلام تخلیه کامل زندان بدنام رجایی‌شهر یا گوهردشت، استاندار استان البرز روز سه‌شنبه، ۱۷ مرداد، خبر داد که تخلیه زندان قزلحصار هم «مصوب [شده] و در دستور کار است».
پس از انتشار خبری در رادیوفردا مبنی بر این که تمام زندانیان رجایی‌شهر به قزلحصار منتقل نشده‌اند، مجتبی عبداللهی همچنین تایید کرده است که «تنها بخشی از زندانیان رجایی‌شهر به قزلحصار منتقل شده‌اند.»
روز شنبه هفته جاری خبرگزاری‌های رسمی در ایران از انتقال تمام زندانیان زندان رجایی‌شهر به زندان قزلحصار خبر می‌دادند، در حالی که یک هفته پیشتر برخی منابع نوشته بودند که شماری از زندانیان سیاسی به زندان اوین منتقل شده‌اند.
شعار «مرگ بر خامنه‌ای» در اراک
روز سه‌شنبه ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که در آن شعار «مرگ بر خامنه‌ای» و «زن، زندگی، آزادی» هنگام قطع برق در اراک به گوش می‌رسد:
پیشتر هم ویدئویی دیگر از شعار سر دادن مردم در پونک، تهران، هنگام قطع برق در میانه تابستان منتشر شده بود:
آمریکا باردیگر بر تعهد خود در حفاظت از «امنیت کشتیرانی تجاری در آب‌های آزاد» تاکید کرد
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روز سه‌شنبه ۱۷ مرداد باردیگر بر تعهد ایالات متحده برای «حفاظت از کشتیرانی تجاری و جریان آزاد تجارت جهانی» تاکید کرد.
متیو میلر در نشست خبری خود در واشنیگتن و در پاسخ به پرسشی در خصوص اعزام نیرو آمریکا به منطقه تنگه هرمز گفت:«ایالات متحده، در هماهنگی با شرکا و متحدان خود، متعهد به حفاظت از آزادی کشتیرانی دریایی و جریان آزاد تجارت است.
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا اضافه کرد: «تنگه هرمز یک آبراه حیاتی برای بازارهای جهانی است که سالانه بیش از یک تریلیون دلار تجارت از طریق دریا، از جمله ۲۵ درصد نفت خام جهان، از این منطقه ترانزیت می‌شود.»
چند روز پس از انتشار خبر تصمیم آمریکا برای استقرار تفنگداران دریایی بر عرشه کشتی‌های تجاری در خلیج فارس برای مقابله با توقیف کشتی‌ها توسط ایران، روز دوشنبه اعلام شد که بیش از سه هزار ملوان و تفنگدار دریایی همراه با دو ناو آمریکایی وارد منطقهٔ خاورمیانه شدند.
این اقدام آمریکا حتی در دوران «جنگ نفتکش‌ها» در سال ۱۹۸۸ و اوج جنگ میان ایران و عراق انجام نشده بود.
پیشتر آسوشیتدپرس روز پنج‌شنبه ۱۲ مرداد، با استناد به منابع رسمی، از طرح آمریکا برای استقرار تفنگداران دریایی بر عرشهٔ کشتی‌های تجاری در تنگهٔ هرمز به‌منظور جلوگیری از تعرض نیروهای نظامی ایران به آزادی کشتیرانی در خلیج فارس خبر داده بود.
ایران از سال ۲۰۱۹ چندین کشتی تجاری و نفتکش را در خلیج فارس توقیف کرده و اخیراً نیز دو نفتکش را توقیف و تلاشی نافرجام در توقیف دو کشتی دیگر داشت.
آمریکا می‌گوید ایران در دو سال اخیر نزدیک به ۲۰ کشتی تجاری با پرچم‌های بین‌المللی را مورد آزار و اذیت، حمله یا توقیف قرار داده است.
کانون نویسندگان ایران: ماجرای اتوبوس ارمنستان٬ برگی مهم از تاریخ سانسور و سرکوب در ایران است
کانون نویسندگان ایران به مناسبت «سالگرد توطئه وزارت اطلاعات در به درّه افکندن اتوبوس حامل جمعی از نويسندگان» در سال ۱۳۷۵، این رویداد را «برگی مهم از تاریخ سانسور و سرکوب در ایران معاصر» توصیف کرد.
کانون نویسندگان ایران در بیانیه‌ای که روز سه‌شنبه ۱۷ مرداد در کانال تلگرامی این کانون منتشر شده، «قتل نویسندگان، هنرمندان و دگراندیشان را بالاترین و غیرانسانی‌ترین مرتبه سانسور و فجیع‌ترین شکلی» دانست که «در سانسور اندیشه و بیان نمود» پیدا می‌کند.
در این بیانیه آمده است:«۱۷ مرداد یادآور کوشش ناموفق وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در به قتل رساندن جمعی از نویسندگان و روزنامه‌نگاران ایران است که برخی از آنان عضو کانون نویسندگان ایران بودند.»
کانون نویسندگان ایران نوشته است: «در تابستان سال ۱۳۷۵ و در راستای قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای در دهه ۷۰، وزارت اطلاعات توطئه به درّه افکندن اتوبوس حامل جمعی از نويسندگان را ترتیب داد تا آنان را که به دعوت اتحادیه نویسندگان ارمنستان، عازم این کشور بودند، به قتل برساند.» در این اتوبوس «بیست و یک نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار بی‌خبر از دسيسه‌‌چینیِ نیروهای امنیتی، حضور یافتند. برنامه سفر به گونه‌ای ترتیب داده شد تا سفر به جای هواپیما با اتوبوس انجام پذیرد.»
کانون نویسندگان ایران اضافه کرده است: «در مسیر این سفر مرگبار، راننده که از اجیرشدگان نیروهای امنیتی بود، دو بار اتوبوس را در گردنه حیران تا لبه پرتگاه هدایت کرده و سپس خود را به بیرون پرتاب می‌کند که بار دوم با هوشیاریِ دو تن از نویسندگان، اتوبوس متوقف می‌شود و این سفر نافرجام با نجاتِ مسافران از مرگ به پایان می‌رسد.»
در ادامه این نوشته به قتل‌های زنجیره‌ای اشاره شده و آمده است:« پس از قتل تبهکارانه جمعی از روشنفکران و نویسندگان دگرانديش از جمله احمد میرعلایی، غفار حسینی، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، از اعضای کانون نویسندگان ایران، موسوم به قتل‌های زنجیره‌ای که در دهه ۱۳۷۰ اتفاق افتاد، واقعه سفر به ارمنستان به «اتوبوس قتل نویسندگان» و «اتوبوس ارمنستان» شهرت یافت.»
کانون نویسندگان ایران این واقعه را «برگی مهم از تاریخ سانسور و سرکوب در ایران معاصر» عنوان کرده که «همواره با شکستن قلم‌ها، بستن روزنامه‌ها، ممنوع‌القلم کردن نویسندگان، ممانعت از انتشار کتاب، حذف کلمات، ارعاب، تهدید، بازداشت، زندان، شکنجه، اعدام، قتل و حذف فیزیکیِ نویسندگان مستقل و آزادی‌خواه همراه بوده است.»
کانون نویسندگان ایران، طی بیش از پنجاه سال فعالیت خود فراز و نشیب‌های بسیاری را پشت سر گذاشته که یکی از مهم‌ترین این دوره‌ها، سال ۱۳۷۷ رقم خورد، زمانی که عناصری در وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی با ربودن محمد مختاری و محمد پوینده، دو چهره فعال کانون نویسندگان، آنها را به قتل رساند.
محمود دولت‌‌آبادی: «ارشاد تحقیر» کسانی است که برای انتشار آثارشان باید منتظر مجوز باشند
محمود دولت‌‌آبادی، نویسنده برجسته معاصر، عنوان «وزارت ارشاد را عنوانی نادرست» برای این وزارتخانه جمهوری اسلامی دانست و گفت:«به نظر من وزارت ارشاد عنوان نادرستی است، مکانی که وظیفه ارشاد جامعه را در دوره جدید به عهده گرفته، دانشگاه‌های کشور هستند.»
وی که با روزنامه «آرمان» و به مناسبت هشتاد و سه‌سالگی‌اش گفت‌وگو می‌کرد، در ادامه افزود:«این است که اصطلاح ارشاد سرجمع به نیت تحقیر استادان همین دانشگاه‌ها است که آثارشان فی‌المثل باید از همین وزارتخانه مجوز نشر بگیرد!»
نویسنده رمان «کلیدر» با بیان اینکه «جای بسیار غبن و تأسف است که می‌شنویم اساتید و متخصصان کشور ما دم به ساعت می‌گذارند از کشور می‌روند و نظام محافظه‌کار ککش هم نمی‌گزد»، گفت:«دانشجویان نخبه و نابغه که دیگر جای خود، چون جهان علم و فناوری پیشاپیش برای ایشان فرش قرمز گسترده دارد!»
محمود دولت‌ابادی در بخشی دیگر از این گفت‌وگو به یادآوری دو نویسنده کشته شده در قتل‌های زنجیره‌ای پرداخته است:«دو نویسنده‌ای که از نزدیک می‌شناختم، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، دو تن از معقول‌ترین و متعادل‌ترین شاعر- نویسندگان بودند که قربانی سیاست سر به‌جای کلاه شدند!»
نویسنده آثاری همچون «جالی خالی سلوچ» و « کارنامه سپنج»، «قصد اصلی نویسندگان» را حل «معضل سانسور» دانسته است، اما بر این باور است که «به‌عمد در مسیر، انحراف ایجاد کردند و نویسندگان را کشانیدند به جاهایی که کار به جنایت علیه نویسنده کشانیده شد، درحالی‌که هیچ نویسنده‌ای شمشیر«!» به کمر نبسته بود!»
پیش از این یادداشت آقای دولت آبادی درباره قاسم سلیمانی، انتقادات شدیدی را علیه وی در پی داشته که بخشی از آن ناظر به سرکوب مخالفان به دست سپاه و بخشی دیگر سکوت این نویسنده درباره رخدادهای آبان ماه ۱۳۹۸ و کشتار معترضان بوده است.
محمود دولت آبادی، در مصاحبه‌ای در دی‌ماه ۱۳۹۸با رادیو فردا از یادداشت خود در «سوگ قاسم سلیمانی»، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران، دفاع کرد و او را «حافظ مرزهای ایران» نامید.
سفیر بریتانیا در تهران: جمهوری اسلامی خبرنگاران بازداشتی را آزاد کند
سایمون شرکلیف، سفیر بریتانیا در تهران، به مناسبت «روز خبرنگار» از حکومت ایران خواسته است روزنامه نگارانی را « که خودسرانه بازداشت شده‌اند را آزاد کند.»
او در توییتی نوشته است: «ایران ۱۷ مرداد را روز خبرنگار نام گذاری کرده است. ادای احترام می‌کنیم به خبرنگارانی که اجازه ندارند کار خود را انجام دهند و امنیت خود را در خطر می‌بینند. از جمهوری اسلامی می‌خواهیم تا آنهایی که خودسرانه بازداشت شده‌اند را آزاد کند».
همزمان با هفدهم مرداد ماه که در ایران «روز خبرنگار» نام‌گذاری شده است، رئیس هیات‌مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران با اشاره به بازداشت بیش از یک صد خبرنگار و روزنامه‌نگار پس از آغاز اعتراضات در ایران، تاکید کرد که «دوران سیاه روزنامه‌نگاری» همچنان ادامه دارد.
اکبر منتجبی، رئیس هیات‌مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران، روز گذشته با تاکید بر اینکه «بررسی‌ها نشان می‌دهد در یک‌سال گذشته بیش از ۱۰۰ خبرنگار بازداشت شده‌اند»، گفت: «با این دستگیری‌ها اما جریان اطلاع رسانی متوقف نمی‌شود و مثل آب مسیرش را پیدا می‌کند.»
رئیس هیات‌مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران با بیان اینکه «در یک‌سال گذشته شرایط برای رسانه‌ها و به‌صورت مشخص خبرنگاران، همچنان سخت است، آن را «دوران سیاه روزنامه نگاری» خواند و افزود: «دوران سیاه روزنامه نگاری، تمام نشده و یک‌دست سازی سیستم بیشترین فشار و تمرکزش روی بازداشت، حذف و طرد و در گزینه جدیدی، تبعید روزنامه نگاران است.»
حقوقدان منتقد: سه نفر بیشترین نقش را در مصوبۀ ننگین حجاب داشتند
محسن برهانی، حقوقدان منتقد که بارها ضمن برشمردن موارد نقض قانون در زمینۀ حجاب اجباری، حکومت و حامیان تندرو آن را به چالش کشیده است، خبر داد در لایحۀ موسوم به «عفاف و حجاب» سه مقام جمهوری اسلامی از جمله محمدباقر قالیباف، «بیشترین نقش را ایفا کردند».
این جرم‌شناس و وکیل دادگستری شامگاه سه‌شنبه در توئیتی با «ننگین» خواندن لایحۀ حجاب اجباری نوشت که در تنظیم متن نهایی این لایحه سه نفر شامل «آقایان قالیباف، (موسی) غضنفرآبادی و جلیل محبی» نقش کلیدی داشتند.
به نوشتۀ آقای برهانی، آنها «لایحه قوه قضائیه را کنار گذاشتند، شخصی در سه روز نوشته‌ای را آماده کرد و دور هم نشستند و تمامش کردند».
او این نحوۀ قانون‌نویسی را «مایۀ ننگ» خوانده و افزوده: «کمیسیون و مجلس شورای اسلامی هم که یک شوخی بی‌مزه‌اند.»
لایحه «عفاف و حجاب»، مدتی پس از بروز اعتراضات سراسری در شهریور ۱۴۰۱، توسط قوه قضائیه در ۹ ماده تهیه شد، دولت ابراهیم رئیسی تعداد مواد آن را به ۱۵ رساند و به مجلس ارسال کرد.
با این حال، کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شمار مواد لایحه را به ۷۰ ماده افزایش داد که حاوی مجازات‌های مالی بی‌سابقه‌ای برای زنان مخالف حجاب اجباری است.
در تازه‌ترین تحول، برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی روز ۱۵ مرداد از احتمال بررسی لایحۀ موسوم به «عفاف و حجاب» ذیل اصل ۸۵ قانون اساسی و خارج از صحن علنی مجلس خبر دادند؛ به این معنا که یک کمیسیون مشترک تشکیل خواهد شد که درباره جزئیات این لایحه و قانون شدن آن برای اجرا در یک دوره آزمایشی، به‌صورت غیرعلنی و بدون طرح در صحن عمومی مجلس تصمیم خواهد گرفت.