ترجمهٔ آلمانی جلد نخست کتاب «شکنجهٔ سفید» تألیف نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در ایران، هفته گذشته با عنوان «زن زندگی آزادی؛ چطور صدایمان را بلند کنیم» منتشر شده است. دیگر موضوع گزارش هفتگی مرور رسانه‌های آلمان نیز درباره زنانی در تهران است که در گفت‌وگو با خبرگزاری آلمان از پیشه یا ورزش «مردانهٔ» خود گفته‌اند.
انتشار کتابی از نرگس محمدی به زبان آلمانی
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر، به‌دلیل فعالیت‌های مدنی خود ازجمله انتقاد از سرکوب اعتراضات مردم، حمایت از زندانیان سیاسی، افشای شکنجه و فشار روحی در زندان‌های جمهوری اسلامی، مخالفت با مجازات اعدام و دفاع از حقوق شهروندان، طی سال‌های اخیر بارها روانهٔ زندان شده و هم‌اکنون نیز در زندان است.
در پی حکم جدیدی که خانم محمدی مرداد امسال دریافت کرد، مجموع دورهٔ زندان او به ۱۰ سال و ۹ ماه همراه با ۱۵۴ ضربه شلاق افزایش یافته، اما در همین حال هفته‌نامهٔ آلمانی اشپیگل در گزارشی از انتشار کتابی با عنوان اصلی «زن زندگی آزادی» و زیرعنوان «چطور صدایمان را بلند کنیم» تألیف او خبر داده که از فارسی به زبان آلمانی منتشر شده است.
این کتاب در واقع ترجمه‌ای است از جلد نخست کتاب «شکنجهٔ سفید» تألیف خانم محمدی که دو سال و اندی پیش در نشر باران در سوئد به فارسی منتشر شد. نرگس محمدی در این کتاب گفت‌وگوهای مخفیانه‌ای را که در دوران زندان‌های خود با شماری از زندانیان سیاسی عقیدتی زن انجام داده، گردآوری کرده است.
این کنشگر مدنی در این کتاب شرایط غیر قابل تحمل زندان، شجاعت و همبستگی زندانیان سیاسی را بازتاب داده است. به‌نوشتهٔ رسانه‌های آلمان، ترجمهٔ آلمانی کتاب «زن زندگی آزادی» مانند اصل فارسی آن سندی است از نقض مداوم حقوق بشر در ایران.
ترجمهٔ این کتاب به زبان آلمانی با پیشگفتاری از شیرین عبادی، حقوقدان و برندهٔ جایزهٔ صلح نوبل، و ناتالی امیری، روزنامه‌نگار سرشناس ایرانی آلمانی، آغاز می‌شود. در این کتاب، دیدگاه زنان زندانی دربارهٔ وضعیت سلول‌های انفرادی در زندان‌های جمهوری اسلامی بازتاب یافته است. جلد اول کتاب «شکنجهٔ سفید» به فارسی با سه خاطره از نرگس محمدی در زندان‌های ایران آغاز می‌شود و سپس خواننده با افکار و اندیشه ۱۲ زندانی سیاسی ازجمله آتنا دائمی، نازنین زاغری، هنگامه شهیدی، ریحانه طباطبایی و هشت زندانی دیگر آشنا می‌شود. این ۱۲ زن زندانی از طیف‌های گوناگون فکری و عقیدتی، متشکل از فعالان حقوق مدنی، بهائیان، دراویش، نوکیشان مسیحی و کنشگران حقوق بشر هستند.
نرگس محمدی در جلد دوم کتاب «شکنجهٔ سفید» که آن هم قرار است به زبان آلمانی منتشر شود، با ۱۵ فعال زن و مرد سیاسی که تجربهٔ زندان انفرادی را پشت سر گذاشته‌اند، گفت‌وگو کرده است.
عبدالفتاح سلطانی، مصطفی نیلی، شهناز اکملی، اکرم نقابی، عبدالله مؤمنی و ۱۰ تن دیگر زندانیانی هستند که خانم محمدی با آن‌ها به گفت‌وگو نشسته است. شکنجهٔ سفید که نام این کتاب دوجلدی است، با شکنجهٔ فیزیکی تفاوت دارد و نوعی شکنجه است که آثار مخرب و ویرانگر آن از زمان شروع تا سال‌های پس از رهایی از سلول انفرادی، بر ذهن و رفتار و سبک زندگی زندانی باقی می‌ماند.
نرگس محمدی، زندانی سیاسی در اوین، چند سال پیش فیلم مستندی نیز دربارهٔ همین زندان‌های انفرادی در جمهوری اسلامی با نام «شکنجهٔ سفید» تهیه کرده بود که اواخر هفتهٔ گذشته ابتدا در سینمای دلفی لوکس شهر برلین به نمایش گذاشته شد.
خانم محمدی در این مستند با ۱۶ زندانی سیاسی که دوران حبس خود را در این‌گونه زندان‌ها سپری کرده‌اند، گفت‌وگو کرده است. این فیلم چندی پیش در پارلمان اروپا هم به تماشا گذاشته شد و قرار است در شماری از جشنواره‌ها و خانه‌های فرهنگی اروپا هم به نمایش درآید.
نرگس محمدی، ۵۱ ساله، سخنگوی پیشین کانون مدافعان حقوق بشر، از سال‌ها پیش در زندان است و هر بار پس از آزادی، به اتهامات دیگر محاکمه و به حبس‌های درازمدت محکوم شده است.
تک‌چهرهٔ پنج زن ایرانی
در آستانه اولین سالگرد اعتراضات «زن زندگی آزادی»، خبرگزاری آلمان با پنج زن در تهران که شغل مردانه را برای خود برگزیده‌‌اند، گفت‌وگو کرده است.
مریم طلایی، قهرمان موتورسواری ایران، یکی از این زنان است که بیش از ۲۰ سال در کانادا زندگی کرده و اولین موتورسیکلت خود را هم ۱۵ سال پیش در آن‌جا خریده است. خانم طلایی پیش از بازگشت به ایران در هفت سال پیش، با موتور خود هزاران کیلومتر در آفریقا به سیر و سفر پرداخته بود.
این زن ۴۳ ساله در گفت‌وگو با خبرگزاری آلمان گفته است موتورسواری در سال‌های اخیر در میان زنان ایران رواج یافته، ولی هنوز به آن‌ها گواهی‌نامهٔ رانندگی موتورسیکلت داده نمی‌شود. این زن قهرمان در کنار ورزش موتورسواری از حامیان سرسخت حیوانات در ایران نیز به شمار می‌رود و در حال حاضر ۱۱ سگ در خانه دارد. مریم طلایی افزون بر این، ۱۵۰ سگ خیابانی را هم جمع‌آوری کرده و در پناهگاهی در خارج از تهران با امکانات شخصی خود از آن‌ها نگهداری می‌کند.
خانم طلایی در پاسخ به این پرسش که این همه انرژی را از کجا به دست آورد، می‌گوید زنان ایرانی دیگر تمایلی به پنهان کردن خود ندارند و برای رسیدن به اهداف‌شان مبارزه می‌کنند.
سحر بیگلری دیگر زنی است که به شغل مردانه روی آورده و در غرب تهران یک کارگاه نجاری راه‌اندازی کرده است. او به خبرگزاری آلمان گفته است اندکی پیش از همه‌گیری کرونا شغل معلمی را رها کرد و حرفهٔ نجاری را برگزید.
دلیل اصلی این تغییر شغل را خانم بیگلری در میزی خلاصه کرده که قصد خرید آن را داشته ولی هرچه گشته بوده، پیدایش نکرده بوده است. بنابراین خود دست به کار می‌شود و میز مورد نظرش را می‌سازد و به این ترتیب وارد حرفه نجاری می‌شود.
سحر بیگلری که در حال حاضر ۴۱ سال دارد می‌گوید، در آغاز کار با مشکلاتی روبه‌رو شد و اکثر واکنش‌ها هم چندان خوشایند نبود، به‌ویژه زمانی که عازم خرید چوب می‌شد. ولی به‌تدریج صفحهٔ اینستاگرامش به او کمک کرد و به موفقیت‌هایی دست یافت.
با مسدود شدن شبکه‌های اجتماعی در سال گذشته در ایران، شغل او هم مانند هزاران پیشهٔ دیگر با ناکامی روبه‌رو شد. با این حال، این مسئله تاکنون باعث نشده است که سحر بیگلری این حرفه را رها کند.
کیانا یاراحمدی و نیلوفر فرهمند هر دو ۳۲ ساله و مکانیک انواع و اقسام خودرو هستند. این دو زن نیز در آغاز کار، به‌گفتهٔ خودشان، با نگاه مشکوک مشتریان‌شان روبه‌رو بودند، ولی کم‌کم این وضعیت تغییر کرده است.
تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی اما مشکلات فراوانی برای این دو مکانیک زن هم ایجاد کرده است. به‌گفتهٔ کیانا یارمحمدی و نیلوفر فرهمند، لوازم یدکی خودروها اغلب گران شده و به‌سختی به‌دست می‌آید و همین مسئله آن دو را ناامید کرده و حتی به فکر مهاجرت به آلمان افتاده‌‌اند.
سارا مصطفی‌نژاد، بدن‌ساز سرشناس ایرانی، پنجمین و آخرین زنی است که خبرگزاری آلمان با او گفت‌وگو کرده است. این زن عضلانی که در اوایل ۴۰ سالگی است، ۱۰ سال پیش فعالیت حرفه‌ای خود را در این ورزش مردانه در ایران آغاز کرده و در حال حاضر در تهران زندگی می‌کند و دارای یک سالن بدن‌سازی است.
سارا مصطفی‌نژاد دربارهٔ دلیل اصلی خود در گرایش به این ورزش گفته است چون در یک خانوادهٔ اهل ورزش بزرگ شده، به ورزش بدن‌سازی روی آورده و گهگاهی هم با مسئولان این ورزش دچار مشکل می‌شود.
