در حالی که چشم بسیاری از جهانیان به جنگ در غزه دوخته شده است، گزارش‌ها از افزایش خصومت تاریخی فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها در اراضی اشغالی حکایت دارد؛ منطقه‌ای در شرق اسرائیل و غرب رود اردن با نام «کرانۀ باختری رود اردن» که به «کرانۀ باختری» و یا «کرانۀ غربی» مشهور است.
نشانه‌های افزایش خشونت در کرانۀ باختری
اول: ادعای مقام‌ها و گروه‌های حقوق بشری فلسطینی
از زمان حملۀ هفتم اکتبر گروه افراطی حماس (گروهی که آمریکا و اتحادیۀ اروپا آن را تروریستی می‌دانند) به اسرائیل تا اواسط نوامبر، به‌گفته وزارت بهداشت حکومت خودگردان فلسطینی، در کرانۀ باختری بیش از ۲۶۰ فلسطینی کشته و سه هزار ۲۰۰ نفر زخمی شده‌اند. گروه‌های حقوق بشری فلسطینی از بازداشت حدود هشت هزار فلسطینی توسط نیروهای اسرائیلی در دو ماه گذشته خبر داده‌اند.
دوم: گزارش‌های وب‌سایت‌ها و گروه‌های اسرائیلی طرفدار صلح
وب‌سایت‌هایی مثل «بتسیلم» و «پیس ناو» از گروه‌های اسرائیلی‌ای هستند که به‌طور ویژه بر موضوع شهرک‌‌سازی‌های اسرائیل در کرانۀ باختری رود اردن تمرکز دارند. این گروه‌ها به‌طور روزانه حملات و خشونت‌های شهرک‌نشینان افراطی اسرائیلی را با جزئیات منتشر می‌کنند؛ همینطور ویدئوها و عکس‌هایی که شهروندان فلسطینی از خشونت‌های این دسته از شهرک‌نشینان برایشان می‌فرستند.
مژگان نوی، رئیس هیئت مدیره وب‌سایت بتسیلم، در این باره به رادیوفردا چنین می‌گوید:
«خشونت‌ها علیه فلسطینی‌ها در کرانۀ باختری از دو طرف صورت می‌گیرد. یکی از سوی سربازان اسرائیلی و یکی هم از طرف شهرک‌نشینان. این دو با هم به‌طور کامل همکاری می‌کنند تا فلسطینی‌ها را از منطقۀ "سی" که بزرگ‌ترین منطقه کرانۀ باختری و تحت کنترل اسرائیل است فراری بدهند.»
طبق پیمان اسلو ۲ که در سال ۱۹۹۵ در فرایند صلح اسرائیل و فلسطینی‌ها امضا شد، کرانۀ باختری به سه منطقه «اِی»، «بی» و «سی» تقسیم شد. منطقه «اِی» تحت کنترل حکومت خودگردان فلسطینی، منطقۀ «بی» در کنترل مدنی فلسطینی‌ها با نظارت امنیتی مشترک دو طرف و منطقۀ «سی» که ۶۰ درصد از کرانۀ باختری را در‌برمی‌گیرد، در کنترل کامل اسرائیل قرار گرفت.
سوم: هشدارهای اخیر سازمان ملل و مقام‌های آمریکا
از زمان حمله هفتم اکتبر گروه افراطی حماس به اسرائیل و آغاز حمله اسرائیل به نوار غزه، سازمان ملل متحد بارها در مورد افزایش خشونت‌ها در کرانۀ باختری رود اردن هشدار داده است. به گفته مقام‌های این سازمان تنها در هفته اول شروع جنگ در غزه، ۷۵ فلسطینی در کرانۀ باختری توسط شهرک‌نشینان اسرائیلی کشته شدند.
جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا در هفته‌های اخیر چندین بار در مورد حملات شهرک‌نشین‌های افراطی علیه فلسطینی‌ها در کرانۀ باختری ابراز نگرانی کرده و این حملات را «ریختن بنزین روی آتش» توصیف کرده است.
وزارت خارجه آمریکا هم چندی پیش اعلام کرد که برای شهرک‌نشینان اسرائیلی‌ای که صلح، امنیت و ثبات در کرانۀ باختری را به خطر می‌اندازند، محدودیت صدور ویزا در نظر می‌گیرد.
نمونه‌هایی از خشونت‌های شهرک‌نشینان افراطی علیه فلسطینی‌ها
ایتامار بن گویر، وزیر امنیت ملی اسرائیل، سیاستمداری راست افراطی و به‌شدت مخالف فلسطینی‌هاست. او یک هفته پس از حمله گروه حماس به اسرائیل دستور داد تا هزاران اسلحه جنگی میان شهرک‌نشینان داوطلب توزیع شود. به اعتقاد برخی فعالان حقوق بشری این اقدام بن گویر خود عامل مضاعفی برای تشویق شهرک‌نشینان به خشونت علیه فلسطینی‌ها شد.
این‌ها برخی از خشونت‌های رایج شهرک‌نشین‌های افراطی علیه فلسطینی‌ها است:
حمله به افراد (خشونت فیزیکی- فحاشی، تهدید و زورگویی...)، حمله به خانه‌ها و ویران کردن لوازم منزل و شخصی، حمله به خودروها، بستن جاده‌ها و عدم اجازۀ تردد، حمله به مزارع و باغ‌ها و آسیب زدن و یا کشتن حیوانات در مزارع
نمونه‌هایی از روایت‌های فلسطینی‌ها
روایت اول: روستای الساویه
بلال محمد صالح شهروند ۴۰ ساله فلسطینی ساکن روستای الساویه در کرانۀ باختری روز ۲۸ اکتبر به همراه خانواده‌اش مشغول برداشت محصول زیتون بود که شهرک‌نشینان به آنها حمله می کنند.
سامی عثمان، دوست بلال که شاهد این حمله بوده، به رادیوفردا چنین می‌گوید:
«من در خیابان روی بلندی بودم. داد زدم شهرک‌نشینان دارند می‌آیند. سه خانواده آنجا بودند. قبل از این‌‌که فیلمبرداری را شروع کنم، یکی از شهرک‌نشین‌ها اولین گلوله را شلیک کرد. بعد دوتا گلوله به سمت جایی شلیک کرد که بلال ایستاده بود. بلال گلوله خورد. برادر‌زاده‌های بلال و افرادی که نزدیکش بودند، با فریاد از من خواستند به اورژانس زنگ بزنم. یک گلوله به سینه‌اش خورده بود، ریه‌اش را سوراخ کرده بود و توی قلبش رفته بود. گلوله دوم به دست چپش خورده بود و از طرف دیگر بیرون آمده بود.»
سامی عثمان همچنین می‌گوید بعد از خاکسپاری، برادر بلال برای نشان دادن محل حمله به خبرنگار یک روزنامه آمریکایی به آنجا می‌رود و نیروهای ارتش اسرائیل او را هم دستگیر می‌کنند.
روایت دوم: روستای قُصره
عابد وادی شهروند اسرائیلی ساکن روستای قُصره در شمال کرانۀ باختری به خبرگزاری رویترز می‌گوید دوازدهم اکتبر یعنی پنج روز پس از حمله حماس به اسرائیل، در حال آماده شدن برای شرکت در مراسم تشییع جنازه چهار نفر از هم‌روستایی‌هایش بود که دوستش کاغذی به دستش داد.
روی آن عکسی بود از گروهی از مردان نقاب‌پوش که تبر و قوطی بنزین و اره برقی به دست داشتند. به گفته عابد زیر عکس نوشته شده بود: «به همه موش‌های فاضلاب‌های روستای قُصره: ما منتظرتان هستیم و دل‌مان برایتان نمی‌سوزد. روز انتقام نزدیک است.»
یک روز قبل از آن سه نفر از اهالی این روستا در پی حمله عده‌ای از شهرک‌نشینان اسرائیلی به خانه‌شان کشته شده بودند. یک نفر دیگر از اهالی روستا هم در درگیری‌های بعد از این حمله توسط نیروهای اسرائیلی کشته شد. برادر و پسر برادر عابد وادی هم روز بعد در درگیری با شهرک‌نشینان اسرائیلی متعصبی کشته شدند که قصد برهم زدن مراسم تشییع را داشتند.
رابرت گیست پینفولد، استاد مطالعات صلح و امنیت در دانشگاه دورهام بریتانیا که به تازگی کتابی با تمرکز بر تصرفات اسرائیل پس از جنگ شش روزه و مسئله اشغالگری اسرائیل نوشته است، در مورد خشونت‌های برخی شهرک‌نشینان در کرانۀ باختری چنین می‌گوید:
«حمله ۷ اکتبر (گروه حماس) این آزادی را به دولت و احزاب طرفدار شهرک‌نشینی در دولت داده تا شبه‌نظامیان بیشتری را مسلح کرده و آموزش بدهند. شبه‌نظامیانی که هدفشان ظاهراً محافظت از شهرک‌ها است، اما در ویدئوهایی که از گروه‌هایی مثل بتسیلم منتشر شده می‌بینیم که این شبه‌نظامیان شهرک‌نشین قانون را به دست خود می‌گیرند و در اخراج فلسطینی‌ها نقشی فعال ایفا می‌کنند.»
شهرک‌نشین‌ها دربارۀ خشونت‌ها چه می‌گویند؟
شهرداری «یشا» سازمانی مرکزی در کرانۀ باختری رود اردن است که یهودیان این منطقه و دره اردن را تحت حمایت خود دارد. ۲۴ شهردار منتخب این شهرداری حدود نیم میلیون یهودی در این منطقه را نمایندگی می‌کنند. جاشوا هیستن، سخنگوی بین‌المللی این شهرداری، در مورد ادعاهای مطرح‌شده مبنی بر افزایش خشونت شهرک‌نشینان علیه فلسطینی‌ها در کرانۀ باختری به رادیوفردا چنین می‌گوید:
«بر اساس اطلاعات پلیس اسرائیل خشونت‌ها از طرف شهرک نشینان در فاصله ماه‌های اکتبر تا نوامبر نسبت به مدت مشابه در سال گذشته ۵۰ درصد کاهش پیدا کرده. این حمله‌ها بسیار ناچیز هستند. چیزی کمتر از صد حمله. بسیاری از رسانه‌های بین‌المللی با پرداختن به این گزارش‌ها قصد دارند توجه جامعه جهانی به اقدام هفتم اکتبر حماس را منحرف کنند.»
آقای هیستن می گوید ۹۹.۹ درصد جمعیت شهرک‌نشینان صلح‌طلب و آرام هستند و تنها اقلیت ناچیزی اقدام به خشونت علیه فلسطینی‌ها می‌کنند. سخنگوی شهرداری یشا ادعا می‌کند که در بیشتر موارد «عرب‌ها و هرج‌ومرج‌طلب‌ها» از مناطق مختلف اسرائیل و یا جهان به کرانۀ باختری می‌آیند و دست به تحریک و خشونت می‌زنند و دوربین به دست از شهرک‌نشینان فیلمبرداری می‌کنند، به این امید که واکنشی از طرف شهرک‌نشینان انجام شود و آن را ثبت کنند.
سخنگوی شهرداری یشا همچنین ادعایی مخالف بسیاری از گزارش‌های منتشرشده در مورد افزایش خشونت شهرک‌نشینان علیه فلسطینی‌ها در کرانۀ باختری مطرح می‌کند.
آقای هیستن براساس داده‌های منتشرشده توسط یک گروه اسرائیلی به نام «نجات‌دهندگان بدون مرز» ادعا می‌کند که از ژانویه ۲۰۲۳ تا ماه ژوئن یعنی در شش ماه اول سال جاری میلادی بیش از سه هزار ۶۰۰ «حمله تروریستی» توسط فلسطینی‌ها علیه شهرک‌نشینان اسرائیلی صورت گرفته است. این شهروند اسرائیلی پرتاب سنگ و آتش زدن لاستیک خودرو در جاده‌ها را هم جزو اقدامات به‌گفته او تروریستی فلسطینی‌ها می‌داند.
رادیوفردا مستقلاً قادر به تأیید صحت این اطلاعات نیست.
شهرک‌سازی در اراضی اشغالی از کی شروع شد؟
اسرائیل شهرک‌سازی در اراضی اشغالی را بعد از پیروزی بر اعراب در جنگ ۱۹۶۷ موسوم به «جنگ شش روزه» آغاز کرد. «کفار عتصیون» اولین شهرکی بود که توسط دولت اسرائیل تأسیس شد.
یک سال بعد یک خاخام یهودی به نام موشه لوینگر به همراه پیروانش برای برگزاری جشن « پِسَح» از اعیاد مهم یهودیان در هتلی در خیابان اصلی شهر الخلیل اتاق اجاره کردند. آنها پس از برگزاری جشن از ترک هتل خودداری کردند. دولت اسرائیل با موشه لوینگر توافق کرد که او و پیروانش را در یک پایگاه پیشین ارتش در شمال شرق الخلیل اسکان بدهد؛ جایی که این خاخام یهودی و پیروانش شهرک «کریات اربع» را ساختند.
این شهرک را شاید بتوان اولین شهرک ایجادشده توسط شهروندان یهودی برخلاف اراده و خواستۀ دولت اسرائیل دانست؛ شهرک‌هایی «غیرقانونی» که حالا در کنار شهرک‌هایی که از نظر دولت اسرائیل « قانونی» هستند، ساخت‌و‌سازشان شدت بیشتری گرفته است.
چند شهرک در کرانۀ باختری ساخته شده؟
اطلاعات متفاوتی در مورد تعداد شهرک‌های اسرائیلی در کرانۀ باختری منتشر شده است. آخرین آمار را شاید بتوان در گزارش کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد پیدا کرد؛ گزارشی که مارس ۲۰۲۳ به شورای حقوق بشر این سازمان ارائه شد.
در این گزارش گفته شده که اسرائیل در مجموع ۲۷۹ شهرک در کرانۀ باختری ساخته است. ۱۴۷ تا از این شهرک‌ها از نظر اسرائیل شهرک‌های غیرقانونی هستند. در این گزارش گفته شد که ۷۰۰ هزار اسرائیلی در شهرک‌های ایجادشده زندگی می‌کنند.
وب‌سایت اسرائیلی پیس ناو (Peace Now) که خود را قدیمی‌ترین جنبش حامی صلح معرفی می‌کند، گزارش داده که در همین بحبوحه جنگ در غزه روز ۲۹ نوامبر کمیته برنامه‌ریزی شهرداری منطقه بیت‌المقدس طرح ساخت یک شهرک با ۱۷۳۸ خانه و آپارتمان را تأیید کرده است.
موقعیت جغرافیایی شهرک‌های اسرائیلی
کرانۀ باختری تپه‌های بلند زیادی دارد. بیشتر شهرک‌های اسرائیلی بالای تپه‌ها ساخته شده‌اند. بسیاری از خانه‌های داخل شهرک‌ها پیش‌ساخته، کانتینری و قابل‌حمل هستند. با بررسی نقشه‌های مختلف این شهرک‌ها به شکل و الگوی مشخصی نمی‌توان رسید، اما به نظر می‌رسد این شهرک‌ها در مکان‌هایی ساخته شده‌اند که این دو هدف را تامین کنند:
اول: برتری استراتژیک و جغرافیایی نسبت به فلسطینی‌ها
دوم: قطع ارتباط مناطق و روستاهای فلسطینی‌نشین
رابرت گیست پینفولد، استاد مطالعات صلح و امنیت در دانشگاه دورهام بریتانیا، در مورد اهداف شهرک‌سازی اسرائیل در کرانۀ باختری چنین می‌گوید:
«لیکود (حزب بنیامین نتانیاهو) حزب راستگرا‌تری نسبت به حزب کارگر است و مخالفت بیشتری با امتیاز دادن به فلسطینی‌ها دارد. از زمانی که لیکود به قدرت رسید (۱۹۷۳) در برخی موارد تغییر آشکاری در استراتژی شهرک‌سازی ایجاد شد. به این ترتیب که شهرک‌های جدیدی در قلب مناطق پر جمعیت فلسطینی و یا بین مناطق پر جمعیت فلسطینی با یک هدف مشخص ساخته شدند: مشکل کردن و یا غیر ممکن کردن تشکیل کشور فلسطین؛ چون باید برای چنین کاری عده زیادی یهودی را جابه‌جا کرد.»
شهرک‌نشینان از چه طیف‌هایی هستند؟
شهرک‌نشینان اسرائیلی را به‌طور کلی می‌توان به سه دسته تقسیم کرد:
دستۀ اول یهودیان طبقه متوسط و متوسط به بالا هستند که نه صرفاً به خاطر اعتقادات مذهبی بلکه بیشتر به خاطر منافع و مشوق‌های مالی‌ای که دولت اسرائیل به آنها می‌دهد به کرانۀ باختری مهاجرت کرده‌اند؛ جایی که آنها قادرند خانه‌هایی بزرگ‌تر و ارزان‌تر بخرند و زندگی راحت‌تری نسبت به شهرهای بزرگ و گرانی مثل تل‌آویو داشته باشند.
دستۀ دوم یهودیان فوق ارتدوکس یا حریدی‌ها هستند که بنیادگراترین شاخه یهودیان ارتدوکس‌اند.آنها در گذشته از زندگی در شهرک‌ها خودداری می‌کردند اما در سال‌های اخیر تغییر عقیده داده‌اند و حالا در چند شهرک تماما ارتدوکس‌نشین در کرانۀ باختری ساکن شده‌اند. حریدی ها تمایل زیادی به داشتن فرزندان متعدد هستند و بنابر‌این شهرک‌هایشان عمدتاً بزرگ‌تر و پر جمعیت‌تر از سایر شهرک‌ها است.
اما دستۀ سوم که شاید مهم‌ترین‌ترین دسته شهرک‌نشینان یهودی را تشکیل می‌دهند، یهودیانی هستند که نه برای پول و منافع مالی بلکه براساس اعتقادات مذهبی خود کرانۀ باختری را جزو سرزمین تاریخی و اصلی خود می‌دانند و بر گسترش شهرک‌ها و بیرون راندن فلسطینی‌ها از آن تمرکز دارند. رابرت گیست پینفولد معتقد است این گروه از شهرک‌نشین‌ها که در دولت اسرائیل هم نفوذی عمیق دارند، در حال تغییر حقایق در کرانۀ باختری و ایجاد مشکلات سیاسی و امنیتی برای اسرائیل و فلسطینی‌ها هستند.
دولت اسرائیل چگونه از شهرک‌نشینان حمایت می‌کند؟
با قدرت گرفتن احزاب راست افراطی در اسرائیل حمایت از شهرک‌نشینان بیشتر شده است. دولت کنونی اسرائیل متشکل از وزرایی است که تمایل و علاقه زیادی به شهرک‌نشینی و توسعه شهرک‌ها دارند. برای مثال اسموتریچ، رهبر حزب صهیونیست مذهبی و وزیر دارایی اسرائیل، بارها از دولت این کشور خواسته شهرک‌های بیشتری بسازد. او اواخر ماه نوامبر تأیید کرد که بودجه‌ای معادل یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون دلار برای توسعه شهرک‌ها و همینطور سیستم آموزشی مسیحیان فوق ارتدوکس اختصاص یافته است.
دولت اسرائیل حدود سه‌چهارم شهرک‌ها را جزو «مناطق دارای اولویت ملی» برمی‌شمارد. این مناطق به همراه مناطق مرزی غزه و لبنان به‌خاطر شرایط امنیتی‌شان برای اسرائیل اهمیت ویژه‌ای دارند.
دولت به ساکنان این مناطق برای خرید و ساخت زمین و خانه تخفیف می‌دهد و شرایط وام راحت‌تری در نظر می‌گیرد. به گزارش دفتر هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد برخی از شهرک‌نشینان به واسطه شغلی که دارند، از امتیازات ویژه‌ای برخوردارند. برای مثال معلمی که در شهرک زندگی و تدریس می‌کند، حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد حقوق بیشتری دریافت می‌کند. بخش زیادی از اجاره خانه و هزینه‌های رفت‌و‌آمد او را دولت می‌پردازد.
در پی اعتراض برخی از شهروندان داخل اسرائیل، پرداخت‌های نقدی مستقیم به شهرک‌نشینان چند سالی است که متوقف شده است، اما با این حال دولت اسرائیل همچنان به روش‌های مختلف از شهرک‌نشینان حمایت مالی می‌کند.
آیا شهرک‌نشین‌ها و فلسطینی‌ها با هم تعامل دارند؟
در کرانۀ باختری رود اردن شهرک‌ها به گونه‌ای ساخته شده‌اند که دسترسی فلسطینی‌ها به آنها کاملاً محدود شده است.
شهرک‌ها ورودی‌های کنترل‌شده دارند و نگهبان‌ها از آنها محافظت می‌کنند. تنها عده معدودی از فلسطینی‌های تأییدشده به‌عنوان کارگران ساختمانی، نظافتچی و باغبان به این شهرک‌ها رفت‌و‌آمد می‌کنند. فلسطینی‌ها حتی برای تردد به مزارع خود نیاز به مجوز و تمدید مکرر و زودهنگام آن دارند.
آیا شهرک‌نشین‌ها تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرند؟
شهرک‌نشینان از پیگرد قضایی در برخورد با فلسطینی‌ها کاملاً مصون هستند. مژگان نوی، روزنامه‌نگار ایرانی- اسرائیلی ساکن بیت‌المقدس که رئیس هیئت مدیره وب‌سایت بتسیلم هم هست، در این باره می‌گوید «کمتر از یک درصد شکایت‌های فلسطینی‌ها بررسی می‌شود و از محکومیت سربازان و دیگر شهروندان اسرائیلی خبری نیست».
براساس قانون «آتش باز» یا «شلیک آزاد» اسرائیل، هرگاه یک نیروی امنیتی و یا شهروند اسرائیلی خود را از سوی فلسطینی‌ها در خطر جانی ببیند، می‌تواند به فرد تهدید‌کننده شلیک کند؛ قانونی که از آن تفاسیر مختلفی می‌شود و همین باعث افزایش کشتار فلسطینی‌ها در کرانۀ باختری شده است.
آیا حکومت خودگردان توانایی حمایت از شهروندانش را دارد؟
با توجه به تقسیم‌بندی‌های انجام‌شده بر اساس پیمان اسلو ۲، بخش زیادی از کرانۀ باختری رود اردن تحت کنترل اسرائیل است و مقام‌های فلسطینی تنها در مناطق محدودی اختیار عمل دارند.
مژگان نوی در این باره می‌گوید: «دست‌های حکومت فلسطینی کاملاً بسته است و کاری از آن بر نمی‌آید. این معنای واقعی تقسیم‌بندی مناطق کرانۀ باختری است.»
فلسطینی‌های کرانۀ باختری در مورد حماس چه نظری دارند؟
پاسخ به این سؤال نیاز به بررسی و نظرسنجی‌های دقیق و بیشتر دارد. البته مژگان نوی، روزنامه‌نگار اسرائیلی ساکن بیت‌المقدس که از نزدیک و به‌طور روزانه با فلسطینی‌ها در ارتباط است، می‌گوید فکر نمی‌کند که هیچ نظرسنجی‌ای بتواند نظرات واقعی فلسطینی‌ها را در مورد گروه حماس به دست بیاورد، چون به اعتقاد خانم نوی، به‌خاطر تهدیدات امنیتی چه از طرف اسرائیل و چه از طرف گروه حماس، ابراز عقیدۀ واقعی برای فلسطینی‌ها مشکل است.
رابرت گیست پینفولد، استاد مطالعات صلح و امنیت در دانشگاه دورهام بریتانیا، در پاسخ به این سؤال چنین می‌گوید:
«فلسطینی‌ها در کرانۀ باختری احساس می‌کنند که مقام‌های فلسطینی ناتوان و فاسدند و با اسرائیلی‌ها کار می‌کنند. از طرف دیگر می‌بینند که حماس عده‌ای از زندانیان فلسطینی را (در تبادل با گروگان‌های اسرائیلی) از زندان‌های اسرائیل بیرون آورده است. نتیجه نهایی می‌تواند بُر خوردن مجدد ورق در سیاست باشد. این در واقع می‌تواند موجودیت حکومت فلسطینی را به خطر بیندازد، همانطور که موجودیت حماس به خطر افتاده است.»
وضعیت کرانۀ باختری به کدام سو می‌رود؟
رابرت گیست پینفولد معتقد است آن‌چه ممکن است پس از این جنگ شاهد باشیم، پایان حکومت مقام‌های فلسطینی باشد، البته اگر اسرائیل برای کاهش آسیب‌های واردشده به آن کاری انجام ندهد. آقای پینفولد چنین می‌افزاید:
«محمود عباس، رئیس حکومت فلسطینی، مسن‌تر و ضعیف‌تر شده است و هیچ برنامه‌ای برای جانشینی خودش ندارد. زمانی که او در نهایت فوت کند، حکومت خودگردان فلسطینی خود را در بحران رهبری خواهد دید. اگر این امر در بحبوحه جنگ و یا در پایان جنگ اتفاق بیفتد، اسرائیل خود را در درگیری‌ای گسترده‌تر از عملیات نظامی کنونی خود در غزه خواهد دید.»
جاشوا هیستن، سخنگوی بین‌المللی شهرداری یشا که یهودیان ساکن کرانۀ باختری را نمایندگی می‌کند، می‌گوید در حال حاضر راه‌حل زودهنگامی برای آن‌چه خصومت اعراب و اسرائیلی‌ها نامیده می‌شود، وجود ندارد.
آقای هیستن اضافه می‌کند: «مقام‌های فلسطینی شهروندان خود را به خشونت علیه شهرک‌نشین‌ها تشویق می‌کنند. راه‌حل دو کشور- دو ملت راه‌حل مناسبی نیست. کشور باید نیروی نظامی و مرز داشته باشد. اگر به عرب‌ها کشوری در این منطقه داده شود، امنیت اسرائیل به خطر می‌افتد.»
مژگان نوی، روزنامه‌نگار ساکن بیت‌المقدس، می‌گوید تصور پیامدهای افزایش خشونت در کرانۀ باختری برایش ترسناک است.او می‌گوید بعد از سال‌ها کار کردن در این منطقه می‌داند که اسرائیل در برخورد با فلسطینی‌ها هیچ خط قرمزی ندارد.
خانم نوی البته بر نقش جامعۀ بین‌اللملی و آمریکا در حل بحران کرانۀ باختری این‌گونه تأکید می‌کند: «اگر دنیا و به خصوص آمریکا این خط قرمز را برای اسرائیل به‌طور واضح نکشند، اقدامات اسرائیل ممکن است به پاکسازی قومی کامل فلسطینی‌ها منجر شود.»
اسرائیل البته ادعاها در مورد تلاشش برای پاکسازی قومی در اراضی اشغالی فلسطینی و نوار غزه را رد می‌کند و همواره بر حق دفاع از شهروندانش تأکید دارد.
