شهبانو فرح پهلوی در جریان بازدید از نمایشگاه پشتیبانی از آثار هنرمندان در پاریس به رادیوفردا گفت: «مملکتم برای من از همه چیز مهمتر است».
او با اشاره به این که امید به «بازگشت آزادی به ایران» را هیچگاه از دست نمیدهد، از «فداکاری مردان و زنان ایران» در مسیر مبارزه یاد کرد و افزود: با ایران زنده هستم و تمام وجودم به ایران وابسته است.
شهبانو فرح پهلوی همچنین با تاکید بر این که یکپارچگی ایران برای او بسیار مهم است، گفت که هرگاه از او عکاسی میشود، به «دماوند» فکر میکند تا روحیه و چهرهای خوب داشته باشد.
او در بخشی دیگر از گفتوگو با رادیوفردا فشارهای عوامل حکومتی به زنان در مورد پوشش اجباری را نیز بار دیگر مورد نقد قرار داد.
شهبانو فرح پهلوی با تمجید از روحیات مردم در دوران پیش از انقلاب، از تغییراتی که توسط حکومت در ذهنیت «مأموران حکومتی» ایجاد شده و به برخورد خشن با زنان آزادیخواه میانجامد، اظهار تعجب و ناخشنودی کرد.
مجموعه بینالمللی فیاپ ژان مونه پاریس، یکم خرداد ماه میزبان شهبانو فرح پهلوی شد که برای بازدید از آثار هنرمندان و انجام دیدار و گفتوگو، به این مکان رفته بود.
از بیستم فروردین ۱۴۰۳ نمایشگاهی برای پشتیبانی از هنرمندان توسط بنیاد شهبانو فرح پهلوی، در مجموعه فیاپ ژان مونه پاریس برپا شده و بیش از ۱۰۰ اثر از ٨٢ هنرمند ایرانی و خارجی در آن بهنمایش درآمده است. شهبانو فرح پهلوی روز سهشنبه یکم خرداد از این مجموعه بازدید کرد.
در دو سالن بزرگ از این مجموعه، آثار نقاشی و عکاسی دیده میشود و بازدیدکنندگان همچنین میتوانند شماری از مجسمههای برگزیده را از طریق نمایش دیجیتالی تماشا کنند.
در این نمایشگاهها علاوه بر نمایش آفریدههای هنرمندهای جوان، آثاری از هنرمندان پرآوازه ازجمله ایران درودی، بهمن محصص، کامبیز درمبخش، سهراب سپهری و وانشا رودبارکی که مسئول برگزاری نمایشگاه نیز هست، بهچشم میخورد.
بهگفته وانشا رودبارکی، آفرینندگان شماری از این آثار در ایران زندگی میکنند.
فرح پهلوی همسر محمدرضا شاه پهلوی که دانشآموختهٔ رشته معماری است، پیشتر نیز در پیدایش نهادها و موزهها و برگزاری جشنوارهها و رویدادهای فرهنگی، هنری، ورزشی و اجتماعی بسیاری در ایران، نقش داشت.
همچنین شماری از ایرانیان توانستند با بهرهگیری از «بورس تحصیلی شهبانو فرح پهلوی» در خارج از کشور «هنر و علوم نوین را فراگیرند».
در دعوتنامهٔ نمایشگاه پاریس نوشته شده است «تا زمانی که هنر وجود دارد، امید برای گرد هم آوردن انسانها نیز وجود دارد».