خبرگزاری ایلنا همزمان با انتشار خبر آغاز «کارزار اعتراضی کارگران پروژه‌ای» نفت و گاز جنوب کشور، از ارسال «پیامک‌های تهدیدآمیز» در حمایت از پیمانکاران به کارگران معترضِ فعال در فضای مجازی خبر داد.
علیرضا میرغفاری، عضو شورای عالی کار و از اعضای هیئت مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری، این موضوع را در گفت‌وگو با این خبرگزاری بیان کرده است.
خبرگزاری ایلنا به نقل از منابع کارگری، از آغاز دور جدیدی از اعتراضات نیروهای پروژه‌ای و پروژه مستمر جنوب ایران در حوزه نفت، گاز و ارکان ثالث آن خبر می‌دهد. تغییر زمان کار و حذف پیمانکاران اصلی‌ترین مطالبه این کارگران معترض است.
ایلنا به نقل از منابع کارگری شمار کارگران پیوسته به این کارزار را سه هزار نیروی پروژه‌ای، قراردادی و ارکان ثالث گزارش کرده است.
کارزار جدید اعتراضی این کارگران با شعار «سفره همه کارگران یکی است» و با نام «۱۴-۱۴» از ۳۱ خرداد ۱۴۰۳ میان کارگران پروژه‌ای در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و دیگر مراکز نفت و گاز و ارکان ثالث شروع شده است. به گزارش ایلنا، این کارگران «با تحویل ابزار خود به خانه رفتند».
خبرگزاری ایلنا اسامی این شرکت‌ها را منتشر کرده که از جمله می‌توان به پایپینگ‌کاران پتروشیمی پارس عسلویه، نیروهای پیمانکاری شرکت جهانپارس، پتروشیمی چابهار شرکت رامپکو، کارگران پروژه ای اندیمشک، جوشکاران فاز ۱۴ عسلویه، جوشکاران و مونتاژکاران شرکت صدرای بندر جاسک، جوشکار اشاره کرد.
اهداف اعلامی کارزار ۱۴-۱۴، حذف پیمانکاران از عرصه‌های نفت و گاز و نیروگاهی، اجرای طرح ۱۴ روز کار و ۱۴ روز مرخصی و افزایش دستمزدها است.
حشمت‌الله سلیمانی، عضو هیئت مدیره انجمن صنفی پالایشگاه‌های پارس جنوبی نیز با اشاره به این کارزار گفته که «نیروهای دارای پیمانکار که کار پروژه‌ای مستمر دارند، بخش عمده معترضان به وضع موجود را تشکیل می‌دهند. این نیروهای مستمر معمولاً هر چند سال یک بار پیمانکارشان تغییر می‌کند و با تغییر پیمانکار به نقطه صفر حقوقی بازمی‌گردند.»
کارگران در ایران سال‌هاست که با مشکلات شدید اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و در حالی که حداقل هزینه زندگی در تهران بیش از ۳۰ میلیون تومان و در شهرهای دیگر حدود ۲۰ میلیون تومان برآورد شده، حداقل دستمزد کارگران برای سال ۱۴۰۳ تنها حدود ۱۱ میلیون تومان تعیین شده است.
بر همین اساس شهرهای مختلف ایران از ابتدای سال جاری شاهد تجمع‌های کارگری بوده که با سرکوب نیروهای امنیتی و بازداشت فعالان کارگری روبه‌رو شده است.
نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی در دهه‌های گذشته بارها با تشکل‌های صنفی و کارگری برخورد کرده و بسیاری از فعالان این عرصه را با تهدید، اخراج و تعلیق از کار، بازداشت و احکام سنگین امنیتی روبه‌رو کرده است.
