معضل دفع زباله در جنگل‌هاي شمال ايران، از ديد يک کارشناس

مينا بهارمست (راديوفردا): سالها است که رسانه هاي ايران از تسريع تخريب جنگلهاي شمال خبر مي دهند. روزنامه ايران، چاپ تهران، گفته است که طي دو دهه اخير مساحت جنگلهاي شمال کشور بيش از 17 درصد کاهش يافته است. روزنامه شرق هم امروز از درگيري بر سر قطع درختان صنوبر در جنگلهاي نور خبر داده است. اين روزنامه همينطور به وضعيت دفع غير بهداشتي زباله در اين جنگلها پرداخته است. دکتر اسماعيل کهرم (کارشناس مسائل محيط زيست): در مجموع خواصي که براي جنگل ها ذکر مي شود، يک جاي دنيا دفع و دفن زباله منظور نشده است. اينکه ما ببريم زباله را در دل جنگل مدفون بکنيم، اين نهايت بي سليقگي است و نشان مي دهد که ما قدر اين جنگل ها را نمي دانيم. اگر ما اين جنگل ها را، ارزشش را، براي اين نسل و نسل آينده مي دانستيم، اينطور با دفن زباله هاي خود در دل جنگل ها باعث تخريب نمي شديم. ما زباله هايي که مي بريم آنجا دفن مي کنيم، خدا مي داند از چه ريشه هايي مشتق شده. انوع و اقسام زباله ها، فقط تصور بفرماييد يک کيسه پلاستيکي، فقط 500 سال طول مي کشد. طبيعت نمي داند با اين کيسه پلاستيکي چه بکند. بنابراين دفن کردن زباله در اين شرايط، مگر اينکه يک محفظه اي ايجاد کرده باشيم، به طريق بهداشتي، اينها را دفع بکنيم و بعد روي آن را بپوشانيم. اگر ما بتوانيم زباله هاي خود را در مبداء طبقه بندي بکنيم، مثلا قوطي هاي فلزي يک طرف، شيشه ها يک طرف، کاغذ يک طرف، زباله هاي خطرناک مانند باطري ها، يک طرف، و زباله هاي بيمارستاني يک طرف، اگر اين کار را بکنيم، آن وفت مقدار کمي از زباله خواهد بود. حتي سوزانيدن زباله که در غرب اعمال مي شود، بهتر از اين است که ما برويم جنگل هاي پاک خودمان را آلوده بکنيم. ليلي آرمان (راديوفردا): آقاي کهرم، معاون فني جنگل هاي شمال اخيرا اعلام کردند که در سال 84 به هيچ عنوان اجازه دفن زباله در جنگل داده نمي شود. روش بهتري که بشود در آن منطقه اجراء کرد براي دفع بهداشتي و مناسب با آن شرايط منطقه، چه مي تواند باشد؟ دکتر اسماعيل کهرم: بنده تعجب مي کنم خانم، به خاطر اينکه سال 84 واقعا همين دو قدمي ما است. يعني الان بايد يک روش هايي براي دفع زباله ما پيدا بکنيم، و بعد دفع آنها را در داخل جنگ متوقف بکنيم. شايد در نظر گرفتن برخي از مناطق، و ايجاد يک مخزن هايي در مد نظر باشد، ولي در سراسر دنيا، روش هايي اعمال مي شود که ما مي توانيم از آنها کپي برداري بکنيم. اگر چنين تمهيداتي را ما به آن انديشه بکنيم، حجم زباله ما آنقدر کاهش پيدا خواهد کرد که آن را بتوانيم حتي به طريق سوزاندن هم از بين ببريم. ل.آ.: شما در صحبت هاي قبلي خود اشاره کرديد که زباله هاي بيمارستاني يکي از خطرناکترين انواع زباله هستند. در شهرهاي شمالي ايران فکر مي کنيد که بهترين روش براي دفع زباله هاي بيمارستاني چي هست؟ و الان چه روشي دارد اعمال مي شود براي از بين بردن اين نوع زباله؟ دکتر اسماعيل کهرم: ممکن است که اين زباله ها همراه با زباله هاي عمومي در داخل جنگل ها دفع بشوند. ببينيد روش دفع زباله هاي بيمارستاني در تمام دنيا فرق مي کند. مواد شيميايي و يا زائده هايي که در بيمارستان ها دفع مي شود، تا چه حد مي تواند خطرناک باشد. بنابراين براي دفع اين زباله ها، بايستي يک منطقه به خصوص در نظر گرفته بشود، فقط از مواد شيميايي ضد عفوني کننده استفاده بشود. در قديم، مثلا از آب و آهک استفاده مي شد، که يک لايه اي از آهک را مي ريختند روي زباله، و به اين ترتيب دفع مي کردند. الان مسلما روشهاي علمي تر و پاکيزه تر و بهداشتي تري هست، که با استفاده از مواد شيميايي هم کمک مي کنند به اينکه زودتر بپوسد اين زباله ها، و هم اينکه جلوگيري شود از اشاعه و گسترش آن. طي دو دهه اخير مساحت جنگلهاي شمال کشور بيش از 17 درصد کاهش يافته است. دکتر اسماعيل کهرم، کارشناس مسائل محيط زيست، در مصاحبه با راديوفردا و درباره دفن زباله در جنگل‌ها مي گويد که اگر ما ارزشش جنگل ها را براي اين نسل و نسل آينده مي دانستيم، اينطور با دفن زباله هاي خود، باعث تخريب جنگل ها نمي شديم. وي مي گويد که دفن کردن زباله در جنگل فقط با شرط ايجاد يک محفظه و به طريق بهداشتي ممکن است. دکتر کهرم مي گويد که اگر ما بتوانيم زباله هاي خود را در مبداء طبقه بندي بکنيم، مثلا قوطي هاي فلزي يک طرف، شيشه ها يک طرف، کاغذ يک طرف، زباله هاي خطرناک مانند باطري ها، يک طرف، و زباله هاي بيمارستاني يک طرف، آن وفت مقدار کمي از زباله باقي خواهد ماند که مي توان مانند غرب آن را سوزاند و جنگل هاي پاک را آلوده نکرد.