سازمان ديده بان حقوق بشر اخيرا شهادت های سه نفر از وبلاگ نويسان را که محاکمه می شوند جمع آوری کرده است .
رفيع زاده به ديده بان حقوق بشر گفت:« من برای ۸۶ روز در يک بازداشتگاه مخفی بسر بردم که سلول های آن انفرادی، نمور، تاريک و به ابعاد يک متر و نيم در دو متر بود. بازپرس پرونده آقای مهدی پور در بازداشتگاه حضور می يافت و مرا با چشم بسته در آنجا مورد تهديد قرار داد که تواگر به آنچه ما می خواهيم اعتراف نکنی در همين جا اعدام خواهی شد. او همچنين به بازجو که به اسم آقای کشاورز شناخته می شد دستور داد که اين در اختيار تو است و تو می توانی پوست از سرش بکنی و هر بلايی خواستی بر سرش بياوری . بازجويی به همراه ضرب و شتم ، فحش و کتک در حالت چشم بسته و دستبند به دست ، تا مدت چهل روز به همين شيوه ادامه يافت.»
يکی ديگر از وبلاگ نويسان بازداشت شده، ميرابراهيمی به ديده بان حقوق بشر گفت:« پس از شصت روز حبس انفرادی و ضرب وشتم، بازجو به من گفت شرط آزادی من امضا و انتشار ندامتنامه تحميلی آنان است. يک روز پس از آزادی از سوی دفتر آقای مرتضوی احضار شدم و او به بنده يادآور شد که دوستانت در زندان منتظر انتشار توبه نامه تو هستند و اگر اين کار را نکنی نه تنها آنها آزاد نخواهند شد بلکه تورا هم به زندان باز می گردانيم. نگارش توبه نامه با خط خودم و با ديکته مرتضوی و انتشار آن در رسانه ها شرط آزادی من بود.»
معماريان به ديده بان حقوق بشر گفت که در طی ملاقات با رئيس قوه قضاييه آيت الله شاهرودی به آنها گفت:« حرف های درون زندان بدون حضور وکيل بدون اعتبار است.»
معماريان همچنين گفت:« در هر جای ديگر دنيا ما می توانستيم از متخلفين شکايت کنيم اما علی رغم گفته خود قوه قضاييه که در مسيرپرونده برای اخذ اعترافات تخلف صورت گرفته و زير فشار بوده، اين ما هستيم که محاکمه می شويم نه متخلفين.»
