هفته گذشته با انتشار کتاب «علی شايگان»، منبعی معتبر و با ارزش درباره تاريخ معاصر ايران در دسترس پژوهشگران قرار گرفت.
کتاب در متن زندگينامه سياسی، نوشته ها، سخنرانی ها و يادداشت های دکتر شايگان، زندگی او و فصلی مهم از تاريخ سياسی ايران را تصوير می کند.
مورخان از دکتر علی شايگان چون درخشان ترين چهره جبهه ملی، پس از دکتر محمد مصدق، ياد می کنند.
علی شايگان پس از اتمام تحصيلات آکادميک خود در اروپا به ايران بازگشت و در دهه سی در کسوت استادی دانشگاه تهران چون روشنفکر و سياستمداری هواخواه دموکراسی، اعتبار و شهرت بسيار کسب کرد.
دکتر شايگان از بنيانگذاران و رهبران پر نفوذ جبهه ملی و از وزيران برجسته کابينه دکتر مصدق بود. او از نادر رهبران جبهه ملی بود که تا آخر در کنار مصدق ماند و پس از ۲۸ مرداد با او به زندان افتاد.
وی پس از آزادی از زندان به آمريکا مهاجرت و تا انقلاب اسلامی در سازماندهی مبارزه ضد استبدادی نقشی مهم ايفاء کرد.
دکتر شايگان پس از انقلاب به ايران بازگشت و قصد داشت تا به عنوان نامزد جبهه دموکراتيک ملی و ديگر نيروهای لاييک و آزاديخواه در نخستين انتخابات رياست جمهوری شرکت کند، اما پس از رد صلاحيت عرصه را مناسب حضور خود نديد و به آمريکا بازگشت و در غربت چشم از جهان فرو بست.
کتاب علی شايگان را فرزند او احمد شايگان، از رهبران کنفدراسيون دانشجويی به دوران پهلوی دوم و از چهره های برجسته چپ نو، تدوين، تنظيم و ويراستاری کرده است.
عماد در حافظه ملی ثبت شد
بر ما گذشت خوب و بد اما تو روزگار
فکری به حال خويش کن کين روزگار نيست
«ديوان عماد خراسانی»، که در هفته گذشته منتشر شد، سروده های يکی از درخشان ترين نئوکلاسيک های معاصر ايران را در بر دارد.
مقاله خواندنی مهدی اخوان ثالث، م. اميد، با عنوان «قصه و غصه عماد» نيز در آغاز کتاب آمده است.
عمادالدين حسن برقعی در ۱۳۰۰ در مشهد چشم به جهان گشود و سال گذشته، در ۸۲ سالگی، رخت از اين سرای برکشيد.
عماد شاعری چيره دست بود. زبانی ساده و روان و تخييلی سرشار داشت و بر اغلب قوالب شعر کلاسيک به ويژه غزل، قطعه و مثنوی مسلط بود.
او از نادر شاعرانی بود که برخی شعرهايشان، به زمان حياتشان، در جامه تک بيت و ضرب المثل به ميان مردم عادی راه می يابد. بيت هايی چون:
عهد کردم که دگر می نخورم در همه عمر
به جز از امشب و فردا شب و شب های دگر
يا
دوستت دارم و دانم که تويی دشمن جانم
از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم
و ده ها بيت عماد مرز مخاطبان خاص شعر را شکست و در حافظه ملی ثبت شد.
تاريخ ايران به روايت پيرنيا، اقبال و بابايی
«تاريخ ايران» به قلم مشيرالدوله پپرنيا، عباس اقبال آشتيانی و پرويز بابائی، که هفته گذشته منتشر شد، چشم اندازی است فشرده و جذاب از ايران باستان تا انقلاب اسلامی.
فصل اول کتاب در باب ايران پيش از اسلام را مشيرالدوله پيرنيا، از نخستين پيشگامان تاريخ نويسی علمی در ايران، نوشته است و فصل دوم، ايران تا عصر پهلوی را عباس اقبال آشتيانی از استادان به نام تاريخ و ادب کلاسيک. اين دو فصل پيش از اين بارها منتشر شده اند.
فصل سوم کتاب، که برای اولين بار به چاپ می رسد، تحليلی است مستند از عصر پهلوی به قلم مترجم و محقق برجسته ايرانی پرويز بابايی.
از موزه های برهوت تا باد تاريک
پانزدهمين دفتر شعر غلامحسين نصيری پور با عنوان «تو را تاريک تر از بادم» در هفته گذشته منتشر شد.
کارنامه شاعری غلامحسين نصيری پور در دهه چهل با انتشار مجموعه شعر «موزه های برهوت» آغاز شد. بدان روزگار نصيری پور به نحله هايی چون موح نو و شعر حجم گرايش داشت.
اين نحله ها بر آن بودند تا با تجربه چشم اندازهای تازه زبان و ساختاری نو و متفاوت خلق کنند.
نصيری پور از همان روزگار، که نخستين شعرهای خود را در جزوه شعر منتشر کرد تا امروز شاعری بوده است تجربه گرا و مشتاق نوآوری و بدعت در فرم و ساختار و زبان.
