- ايران امکان دسترسی آژانس به پيشينه فعاليتهای اتمی اش را فراهم نمی کند.
- ايران از گفت و گو درباره نظارت از راه دور تأسيسات نطنز سر باز می زند.
- ايران به مفاد نامه مورخ ۱۶ اکتبر ۲۰۰۶ آژانس برای راستی آزمائی مسائلی که مدتها است لاينحل مانده، توجه نکرده است.
- مذاکرات آژانس بين المللی انرژی اتمی با دولت ايران در مورد منشاء آلودگی های راديو اکتيو، پيشرفتی نداشته است. آژانس اصراردارد بداند ذرات اورانيوم بسيار غنی شده چگونه در تجهيزات دانشگاه فنی تهران باقی مانده است.
- ايران به پرسش های آژانس درباره سانتريفوژهای P-۱ و P۲ پاسخ نمی دهد.
- ايران از دسترسی بازرسان آژانس به يک کپی از سند پانزده صفحه ای در مورد ريخته گری فلز اورانيوم و تبديل آن به نيمکره جلوگيری می کند.
- ايران به درخواست های بلندمدت حل نشده آژانس برای نمونه برداری از تجهيزات مرکز تحقيقات فيزيکی پاسخ نمی دهد و نمی گذارد که بازرسان آژانس با رييس پيشين اين موسسه ملاقات و مصاحبه کنند.
- ايران از گفت و گو درباره پروژه «نمک سبز» سرباز می زند. اين پروژه می تواند برای آزمايش های انفجاری مورد استفاده قرار گيرد.
- ايران امکان دسترسی آژانس به سوابق عملياتی مرکز غنی سازی نطنز را فراهم نمی آورد.
(متن کامل این گزارش در روز سه شنبه، بیست و چهارم آبان ماه سال جاری، در میان اعضای شورای حکام آژانس بین المللی انرژی هسته ای پحش شد و بعد از پایان نشست، متن کامل آن در اختیار رسانه های قرار گرفت.)
