در سراسر جهان، زنان و مردان برای آزادی های بيشتر شخصی و سياسی و پذيرش نهادهای دموکراتيک درتلاش هستند. آنان به خاطر تأمين آنچه پرزيدنت بوش « نيازهای غير قابل مذاکره در رابطه با حيثيت انسانی می نامد، سخت می کوشند.»
با وجود مخاطرات شخصی و عليرغم دشواری های بزرگ، افراد دلير و گروه های غير دولتی موارد نقض حقوق بشر را فاش می کنند. هدف آنها پاسداری از حقوق اقليت های قومی و مذهبی؛ کارگران، زنان و همچنين متوقف کردن قاچاق انسان است. آنها برای ساختن جوامع پويای مدنی، تضمين انتخابات آزاد و منصفانه و برقراری دموکراسی های مسئول و بنا نهاده بر قانون می کوشند.
اين ميهن دوستان بی تاب، مرزهای آنچه را که پيش از اين در عالم انديشه ممکن می نمود دوباره مشخص می کنند. اين واقعيتی است است که در مدت عمر چند نسل، در سراسردنيای رو به توسعه، آزادی گسترش يافته است، حکومتهای استبدادی کمونيستی سقوط کرده و دموکراسی های جديد به پا خاسته اند. حقوق مندرج در اعلاميه جهانی حقوق بشر، به نحوی کامل تر در شمار بيشتری از کشورها مورد حمايت قرار دارند.
اين کوشش شريف همچنان ادامه دارد – ولی هنوز به کمال نرسيده و با مخالفان سرسختی مواجه است. جای شگفتی نيست که کسانی که از تغييرات دموکراتيک هراس دارند، همان هايی هستند که در برابرمدافعان و کوشندگان راه اصلاحات مقاومت می کنند. در طی سال گذشته، ماشاهد تلاش هايی برای آزار و ارعاب مدافعان حقوق بشر و سازمان های هوادارجامعه مدنی و محدود کردن يا منزوی ساختن فعاليت های آنها بوده ايم. از قوانين غيرعادلانه به عنوان سلاحی بر ضد کسانی که ديدگاه های مستقل دارند استفاده می شود. همچنين کوشش هايی در جريان بوده تا با بهره گيری از روشهای غير قانونی صداهای دگر انديشان را خاموش کنند.
هرزمان که سازمان های غير دولتی و ديگر مدافعان حقوق بشر تحت فشار قرار گيرند، به آزادی و دموکراسی آسيب می رسد. دموکراسی های دنيا بايد از مدافعان خود دفاع کنند. يکی از رسالت های اصلی ديپلماسی ما در اين روزگار همين است و اميدواريم که « گزارش های جامع وزارت امور خارجه در زمينه شيوه های کاربرد حقوق بشر در سال ۲۰۰۶ » ، به پيش بردن اين تلاش مدد رساند. با چنين انديشه هايی است که من اکنون اين گزارش ها را به کنگره ايالات متحده تقديم می کنم.
کانداليزا رايس
وزير امور خارجه
