به نام خدا
فراخوان صلح خواهی ملت ايران
ضرب الاجل شورای امنيت سازمان ملل در مورد قطعنامه ی ۱۷۳۷ پايان يافته است و اعضای دائمی اين نهاد بين المللی به علاوه آلمان در حال شور و رايزنی هستند تا دامنه ی تحريم های مستقيم و غيرمستقيم ايران را تشديد کنند. اين در شرايطی است که دولت آمريکا با وجود مخالفت های فزاينده ی داخلی به موازات تلاش های خود در سازمان ملل، با مشارکت اسرائيل دامنه ی حضور نظامی خود را در منطقه افزايش می دهد تا به صورت برنامه ريزی شده تنش موجود در روابط ايران و جامعه بين المللی را وارد مرحله ی جديدی کند.
ناديده گرفته شدن قطعنامه ١٧٣٧ شورای امنيت و عدم ارائه ی پيشنهاد سازنده توسط حکومت ايران خود زمينه ساز مجازات های نظامی و مالی و تحريم‌های اقتصادی گسترده‌تر شورای امنيت خواهد بود و چشم انداز فقر و جنگ را در برابر مردم صلح دوست ايران قرار خواهد داد.
اگر روند تصويب قطعنامه های زنجيره ای توسط شورای امنيت سازمان ملل ادامه يابد و خدای نکرده دامنه ی آن به جنگ و حمله نظامی گسترش پيدا کند، پيامدهای شوم و ويرانگر آن مستقيما متوجه ملت ايران و به ويژه نسل جوان کشور خواهد بود که هيچ مداخله ای در برنامه ريزی ها و تصميم گيری های هسته ای ندارد و همواره مخالفت خود را با تشديد تنش و به خطر افتادن صلح و امنيت اعلام داشته است.
ما شهروندان صلح‌طلب ايران در اين شرايط بحرانی حق و وظيفه ی قانونی خويش می‌دانيم که صدای صلح خواهانه ی خود را به گوش ملت و دولتمردان کشور و مجامع بين المللی برسانيم و از صلح طلبان جهان درخواست کنيم که سکوت پيشه نکنند و برای پيشگيری از بروز فشار اقتصادی گسترده به مردم ايران و وقوع مجدد جنگ و خونريزی در منطقه دست ياری به ملت ما دهند.
ما اگرچه برخورداری از دانش و فن آوری هسته‌ای را، صرفنظر از کاربرد تسليحاتی آن، حق مسلم مردم ايران می دانيم، اما بر اين نکته تاکيد داريم که ملت ايران حقوق اساسی تر و مهمتری چون برخورداری از حق "مردمسالاری و حقوق بشر"، "امنيت و آزادی" و " عدالت و رفاه" نيز دارد و کسب اين حق نبايد ديگر حقوق ملت را نفی و يا کمرنگ کند و خدای ناکرده سايه ی شوم جنگ و ويرانی را بر سر آنان بگسترداند. به باور ما در اين شرايط پيشنهاد مدير آژانس بين المللی انرژی اتمی، جناب آقای محمد البرادعی مبتنی بر "تعليق در برابر تعليق" اقدامی آجل و دورانديشانه برای پيشگيری از تحريم و جنگ است و می تواند سياست "برد- برد" را شکل دهد و سازماندهی کند و بهانه را از دست آتش افروزان و جنگ طلبان بگيرد. همانگونه که در بطن اين پيشنهاد نهفته است خط مشی "تعليق در برابر تعليق" از يک سو حکومت ايران را وادار می کند که تعليق موقت را بپذيرد و داوطلبانه برنامه غنی سازی را تا مدت مورد توافق متوقف کند و از سوی ديگر فشارها و مجازات‌های اقتصادی عليه ايران را تا زمان مورد توافق طرفين به حالت تعليق درآورد. راهکار ديگر می تواند پذيرش پيشنهاد گروه ۵+۱ با اصلاحاتی توسط جمهوری اسلامی ايران همراه با تعليق و پيگيری مذاکرات باشد.
با توجه به اين نکات، امضا کنندگان اين بيانيه مصرانه بر سياست اعتمادسازی در عرصه ی جهانی تاکيد دارند و آن را از طريق تعامل با نمايندگان گروه موسوم به ۵+۱ و دبيرکل سازمان ملل امکانپذير می دانند. به باور اين جمع، تداوم سياست‌های تنش‌زا و سخنان و اقدام های تحريک‌آميز نمايندگان حاکميت در داخل و مجامع بين المللی، تنها ديوار بی اعتمادی گسترده ميان ايران و جامعه جهانی را ضخيم تر خواهد ساخت و به نفع برنامه های کاخ سفيد برای ايجاد يک اجماع بين المللی عليه تماميت ارضی و منافع ملت عزيز ايران خواهد بود.
ما همچنين ضمن پرهيز دادن دولت بوش از هرگونه اقدام ماجراجويانه با هدف جنگ افروزی در منطقه و حمله به خاک ايران، نگرانی عميق خود را نسبت به پيامدهای ويرانگر سياست های جنگ طلبانه که با هدف تحت الشعاع قرار دادن شکست های داخلی و بين المللی و کمرنگ ساختن مشکلات فزاينده سياسی و اقتصادی صورت می گيرد، بيان می کنيم. به نظر ما آغاز گفت و گوی دو جانبه ی رسمی، علنی و شفاف بين تهران و واشنگتن و نشستن پشت ميز مذاکره بر مبنای يک برنامه از پيش اعلام شده، يکی از بهترين راه حل ها برای جلوگيری از بروز جنگ و خونريزی و گسترش ناامنی و اغتشاش در منطقه است.
جهانيان در اين شرايط خطير و بحرانی بايد به اين نکته واقف باشند که تشديد تحريم‌های اقتصادی و حمله نظامی به خاک ايران برای همه طرف‌ها به ويژه برای ملت عزيز ايران، چيزی جز جنگ و ويرانی، مرگ و فقر و فلاکت و عقب‌ماند‌گی در پی نخواهد داشت و منطقه را به جهنمی سوزان تبديل خواهد کرد.
عاليترين مقام های مسئول ايران بايد بدانند که نبايد با تبديل مساله ی غنی سازی به يک موضوع حيثيتی، ملی و امنيتی، در عمل شهروندان و گروه های سياسی ايران را از حق هرگونه ابراز نظر و بحث آزاد پيرامون اين مساله ملی بازدارند و مطبوعات ، روزنامه نگاران و نويسندگان کشور را با تشديد جو سانسور و خودسانسوری از پرداختن به اين مسئله ی ملی حياتی که به آينده ی يکايک ملت ايران مربوط است محروم سازند. آگاهی حق مسلم ملت ايران است و مردم ايران بايد به صورت شفاف و روشن بدانند که خطر جنگ روز به روز نزديک‌تر می‌شود و برخی از مسئولان عاليرتبه نظام، با خط مشی متخذه و بهانه دادن به دست جنگ افروزان کاخ سفيد، جامعه را در سراشيبی فقر و ويرانی قرار می دهند.
ما امضا کنندگان اين بيانيه با توجه به وظيفه ملی و تاريخی خويش، بار ديگر مخالفت قاطع و روشن خود را با چنين سياست هايی که چشم انداز آن چيزی جز تحريم اقتصادی و جنگ نيست، اعلام می کنيم و به مسئولان عاليرتبه کشور هشدار می دهيم که تا دير نشده است به خود آيند و سياست "تعليق در برابر تعليق" و يا هر راهکار مفيد ديگری را بپذيرند، چون فردا خيلی دير است. از همگان نيز می خواهيم که بيش از اين سکوت را جايز ندانند و نقطه نظرهای صلح جويانه و مخالفت خود را با جنگ به روش های مناسب ابراز دارند.
۲۳/۱۲/۱۳۸۵
محمد آزادی، هاشم آقاجری، سامر آقايی، ناصر آملی، غلام حيدرابراهيم بای‌سلامی، عباس ابوذری، هادی احتظاظی، حميد احراری، طاهر احمدزاده، حسن احمدی، محسن احمدی، نعمت احمدی، محمود احمديان، محمدرضا احمدی نيا، مصطفی اخلاقی، ساجد اردبيلی، کريم ارغنده پور، حسن اسدی زيدآبادی، مرتضی اشفاق، حميد آصفی، جلال اقتداری، علی رضا اکبرزادگان، علی اکرمی، مهدی امينی زاده، حجت انصاری، حسين انصاری راد، مصطفی ايزدی، مجتبی بديعی، کمال الدين بازرگانی، پروين بختيار نژاد، اکبر بديع زادگان، ابوالفضل بازرگان، عبدالعلی بازرگان، فرشته بازرگان، محمد نويد بازرگان، مختار باطولی، روح‌اله باقرآبادی، ايمان براتيان، محمد بذرپور، محمد بسته نگار، مهدی بسته نگار، محمد حسين بنی اسدی، عماد بهاور، محمد بهزادی، راضيه بوستانکار، مرضيه بوستانکار، جلال بهرامی، صفا بيطرف، مسعود پدرام، عباس پوراظهری، سعيد پورعزيزی، رضا پويان، محمود پيش بين، حبيب الله پيمان، مجيد پيمان، سيدمصطفی تاج زاده، حميد تاجرنيا، عبدالرضا تاجيک، رضا تهرانی، غلامعباس توسلی، محمد توسلی، مجيد جابری، حميدرضا جلائی پور، جلال جلالی زاده، علی جمالی، مجتبی جهانی،حبيب حاج حيدری، رضا حاجی، مجيد حاجی بابائی، علی حاجی قاسمی، بهمن حافظی، سعيد حجاريان، حميد حديثی، علی حديثی، حسين حريری، حميد حسامی، بهزاد حق پناه، جمشيد حقگو، فاطمه حقيقت جو، وحيد حقيقی، علی حکمت، ابوالفضل حکيمی، عبدالکريم حکيمی، مجيد حکيمی، محمد رضا حمسی، فخرالدين حيدريان، جعفر خائف، هادی خانيکی، نبی الله خانزاده مرخالی، ابراهيم خدادادی، امير خرم، حسين خطيبی، محمد خطيبی، مجتبی خندان، ابراهيم خوش سيرت سليمی، اسماعيل خوش محمدی، محمدعلی دادخواه، محمد دادفر، رسول دادمهر، مهدی داديزاده، فريبا داودی مهاجر، محمود درد کشان، سعيد درودی، محمود دل آسايی، عباس دهقان نژاد، مصيب دوانی، خشاريار ديهيمی، ابراهيم دينوی، فاطمه راکعی، امير رزاقی، محمد صادق ربانی، تقی رحمانی، محمدجواد رجائيان، عليرضا رجايی، امير رزاقی، محمد صادق رسولی، احد رضائی، اصغر رضائی، بيوک رضائی، عبدالعلی رضائی، بهمن رضا خانی، سعيد رضوی فقيه، حسين رفيعی، رضا رئيس طوسی، نفيسه زارع کهن، فياض زاهد، جمال زره ساز، اکبر زمانی، محمد ابراهيم زمانی، پرويز زندی نيا، احمد زيدآبادی، محمد رضا زهدی، سيد مجتبی سادات، عليرضا ساريخانی، جليل سازگارنژاد، نسرين ستوده، عزت الله سحابی، فريدون سحابی، هاله سحابی، عيسی سحر خيز، محمد سرچمی، بيوک سعيدی، عبدالفتاح سلطانی، محمد جواد سليمانی، علی سياسی راد، محمدعلی سيدنژاد، سيد محمد علی سيف‌زاده، محمود شاددل بصير، ابراهيم شاکری، تقی شامخی، علی شاملو محمودی، محمد شانه چی، حسين شاه حسينی، مريم شبانی، سعيد شريعتی، حجت شريفی، کاظم شکری، مازيار شکوری گيلچالان، الله وردی شمبوری، ماشاءالله شمس الواعظين، احمد شيرزاد، سعيد شيرکوند، هدی صابر، علی صالح آبادی، هاشم صباغيان، احمد صدر حاج سيدجوادی، رضا صدر، احمد صدری، سميرا صدری، محمود صدری، جليل ضرابی، علی اشرف ضرغامی، فريدون ضرغامی، خسرو طالب زاده، اعظم طالقانی، حسام طالقانی، طاهره طالقانی، اکبر طاهری، رئوف طاهری، محمد طاهری، امير طيرانی، کيوان ظهرابی، محمد عطريانفر، روئين عطوفت، سيد عظيم عظيمی فر، جواد علائی، علی علوی، عليرضا علوی تبار، محمدباقر علوی، رضا عليجانی، طاهر عليزاده، علی عليزاده نائينی، محمد جعفر عمادی، محمود عمرانی، علی اصغر غروی، عليرضا غروی، ماجد غروی، مسيح غروی، سعيد غفارزاده، مسعود غفاری، علی غفرانی، مهدی غنی، محمدتقی فاضل ميبدی، باقر فتحعلی بيگی، پويان فخرآيی، غفار فرزدی، شهين فرزين پژوه، فاطمه فرهنگ خواه، حسن فريد اعلم، بهرام فياضی، احمد قابل، هادی قابل، حسين قاضيان، خسرو قشقايی، ماهرو قشقايی، رحمانقلی قلی زاده، نظام الدين قهاری، مصطفی قهرمانی، رحمان کارگشا، اميرحسين کاظمی، مرتضی کاظميان، هادی کحال‌زاده، محسن کديور، منوچهر کديور، جميله کديور، علی کرمی، علی رضا کفشکنان، پروين کهزادی، الهه کولائی، يعقوب کوثری، محمد کيانوش‌راد، بهناز کيانی، بيژن گل افرا، فاطمه گوارايی، مسعود لدنی، حسين لقمانيان، احسان مالکی پور، محمد تقی متقی، رجبعلی مزروعی، حسين مجاهد، محسن محققی، نرگس محمدی، نوشين محمدی، محمد محمدی اردهالی، سيد علی محمودی، حسين مدنی، سعيد مدنی، احمد مدادی، ماشاءالله مديحی، مرضيه مرتاضی لنگرودی، فريد مرجائی، مصطفی مسکين، رضا مسموعی، ليلا مصطفوی، عباس مصلحی، محمد جواد مظفر، مهدی معتمدی مهر، احمد معصومی، ضياء مصباح، علی مقيمی، کاظم ملکی، مصطفی ملکيان، علی مليحی، احمد منتظری، سعيد منتظری، خسرو منصوريان، کيوان مهرگان، سيدرضا موسوی سعادتلو، سيد علی اکبر موسوی خوئينی، عبدالله مومنی، علی مومنی، محمود مومنی، امير ميرخانی، سراج الدين ميردامادی، وحيد ميرزاده، محمود نعيم پور، جعفر نقمی، محمود نکوروح، محمد تقی نکوفر، سيد حميد نوحی، فخرالسادات نوربخش، منوچهر نوربخش، صالح نيکبخت، احمد هادوی، هادی هادی زاده يزدی، ناصر هاشمی، سيدهاشم هدايتی، عليرضا هندی، رسول ورپايی، منصور وفا، باقر ولی بيک، علی فريد يحيايی، ابراهيم يزدی، حسن يوسفی اشکوری، رضا يوسفيان، حسن يوسفيان آرانی.
