اصل ۱۱۰ قانون اساسی

۱ ) وظايف‏ و اختيارات‏ رهبر: ۱ - تعيين‏ سياستهای کلی‏ نظام‏ جمهوری‏ اسلامی‏ ايران‏ پس‏ از مشورت‏ با مجمع تشخيص‏ مصلحت‏ نظام‏. ۲ - نظارت‏ بر حسن‏ اجرای‏ سياستهای‏ کلی‏ نظام‏. ۳ - فرمان‏ همه‏ پرسی‏. ۴ - فرماندهی‏ کل‏ نيروهای‏ مسلح‏. ۵ - اعلان جنگ‏ و صلح‏ و بسيج‏ نيروها‏. ۶ - نصب‏ و عزل‏ و قبول‏ استعفاء‏ : الف‏ - فقه‏ های‏ شورای‏ نگهبان‏. ب‏ - عاليترين‏ مقام‏ قوه‏ قضاييه‏. ج‏ - رييس‏ سازمان‏ صدا و سيمای‏ جمهوری‏ اسلامی‏ ايران‏. د - رييس‏ ستاد مشترک‏. ه‏ - فرمانده‏ کل‏ سپاه‏ پاسداران‏ انقلاب‏ اسلامی‏. و - فرماندهان‏ عالی‏ نيروهای‏ نظامی‏ و انتظامی‏. ۷ - حل‏ اختلاف‏ و تنظيم‏ روابط قوای‏ سه‏ گانه‏. ۸ - حل‏ معضلات‏ نظام‏ که‏ از طرق‏ عادی‏ قابل‏ حل‏ نيست‏، از طريق‏ مجمع تشخيص‏ مصلحت‏ نظام‏. ۹ - امضا حکم‏ رياست‏ جمهوری‏ پس‏ از انتخاب‏ مردم‏ صلاحيت‏ داوطلبان‏ رياست‏ جمهوری‏ از جهت‏ دارا بودن‏ شرايطی‏ که‏ در اين‏ قانون‏ می‏ آيد، بايد قبل‏ از انتخابات‏ به‏ تاييد شورای‏ نگهبان‏ و در دوره‏ اول‏ به‏ تاييد رهبری‏ برسد. ۱۰ - عزل‏ رييس‏ جمهور با در نظر گرفتن‏ مصالح‏ کشور پس‏ از حکم‏ ديوان‏ عالی‏ کشور به‏ تخلف‏ وی‏ از وظايف‏ قانونی‏، يا رای‏ مجلس‏ شورای‏ اسلامی‏ به‏ عدم‏ کفايت‏ وی‏ بر اساس‏ اصل‏ هشتاد و نهم‏. ۱۱ - عفو يا تخفيف‏ مجازات‏ محکومين‏ در حدود موازين‏ اسلامی‏ پس‏ از پيشنهاد رييس‏ قوه‏ قضاييه‏. رهبر می‏ تواند بعضی‏ از وظايف‏ و اختيارات‏ خود را به‏ شخص‏ ديگری‏ تفويض‏ کند.