گزارشگران بدون مرز در اين باره اعلام می کند : "هر روز تعداد بيشتری از زنان روزنامه نگار، مدافع حقوق زنان، وبلاگ نويس و حتا کاربران ساده اينترت برای دفاع از حقوق خود، از سوی دولت های سرکوب گر و گروه های مذهبی، تهديد و سرکوب می شوند. از هر روشی برای سد کردن تلاش زنان در طرح حقوق خود استفاده می کنند : تعقيب قضايی، زندانی کردن، خشونت، تهديد به مرگ.
امروز وظيفه ماست که از زنان و مردانی که خواهان آزادی بيان برای دفاع از حقوق زنان هستند، دفاع کنيم. اين موضع نبايد به يک امر ممنوعه بدل شود. نبايد پذيرفت که در سال ٢٠٠٨ برای دفاع علنی و آزادنه از حقوق زنان، انسان ها زندانی شده و يا به مرگ تهديد شوند. "
در ايران وب نگاران فمينيست، تلاشگران آزادی بيان هستند، از اينترنت برای ابراز آزادنه ی نظرات خود و فرار از سانسور سود می جويند، آنها هر روز فعالتر و تعدادشان بيشتر می شود. اما آنها نيز در تير رس دولت رييس جمهور محمود احمدی نژاد قرار دارند.
دريک سال گذشته بيش از چهل فعال زن دستگير شدند که ٣٢ تن از آنها روزنامه نگار و وب نگار بودند. آنها در خيابان های تهران برای طرح خواسته هايشان تجمعی مسالمت آميز برگزار کرده بودند و سپس اين جنبش اعتراضی را در وبلاگ ها و نشريات اينترنتی خود پی گرفتند.
تقريبا همه ی اين زنان تحت تعقيب قضايی قرار دارند، در دادگاه ها به زندان و شلاق محکوم شده اند و با سپردن وثيقه آزاد هستند. برخی از آنها چندين هفته زندانی شده اند. وزير اطلاعات در فروردين ماه سال جاری جنبش زنان را به " براندازی" و " وابستگی به خارج" متهم کرد.
ماهنامه زنان
٨ بهمن ماه، پروانه انتشار نشريه وزين زنان به اتهاماتی چون " به خطر انداختن سلامت روحی، فکری و روانی مخاطب و "سياه نمايی وضعيت زنان در جمهوری اسلامی" از سوی هيات نظارت بر مطبوعات لغو شد. ده ها تن از زنان همکار اين روزنامه نيز به صف بيکاران پيوستند. زنان نخستين قربانی توقيف نشريات نيز به شمار می روند.
از سوی ديگر در آخرين اقدام عليه زنان، ماموران امنيتی در تاريخ ١٣ اسفند ماه مانع خروج پروين اردلان وب نگار فمينيست و همکار سايت تغيير برای برابری، يکی از سايت های مدافع حقوق زنان،از کشور شدند. وی برای دريافت جايزه خود به کشور سوئد می رفت.
بنياد اولاف پالمه جايزه حقوق بشر ۲۰۰۷ خود را به اين روزنامه نگار اهدا کرده است. پروين اردلان همجون ديگر همکارانش، بارها از سوی مقامات قضايی و امنيتی احضار و مورد بازجويی و بازداشت قرار گرفته است.
در فروردين سال جاری از سوی شعبه شش دادگاه انقلاب اسلامی تهران به اتهام "تبانی و اجتماع جهت بر هم زدن امنيت کشور" به شش ماه زندان قطعی و دوسال نيم زندان تعليقی، برای شرکت در تظاهرات ٢٢ خرداد ١٣٨٥در تهران، محکوم شده است.
در اين تظاهرات مسالمت آميز که از سوی نيروهای انتظامی به خشونت کشيده شد و ده ها تن بازداشت شدند، بر روی پلاکارد های زنان نوشته شده بود " ما زنيم، انسانيم، اما حقی نداريم و حقوق زنان حقوق بشر است."
در افغانستان يک مرد برای دفاع از حقوق زنان در خطر اعدام قرار دارد. سيد پرويز کامبخش که از تاريخ ٥ عقرب (آبان) ١٣٨٦ در بازداشت بسر می برد، از سوی دادستا ن(سارنوالی) متهم به " در اختيار داشتن و انتشار مقاله ای کفر آميز " شده بود.
روزنامه نگار جهان نو، نوشته ای به نام "آيات زن ستيز در قرآن" را از روی سايت های اينترنتی برگرفته است. اين روزنامه نگار جوان در تاريخ ٢ دلو (بهمن) ١٣٨٦ از سوی شعبه امنيت عامه دادگاه ابتدايی ولايت بلخ، به شکل غير علنی و بدون حضور وکيل مدافع به اتهام " اهانت به دين اسلام و پخش مقاله ای کفرآميز" به اعدام محکوم شد. اين حکم با اعمال فشار از سوی شورای علمای بلخ صادر شده است.
پرويز کامبخش
در اين کشور محافظه کاران می گويند که تعداد زنان در رسانه های تصويری محلی زياد است و در پی آن هستند تا قانونی برای" رعايت ارزشهای و پوشش اسلامی" به تصويب رسانند.
در ماه دلو (بهمن) سال جاری افراد ناشناسی که خود را نماينده طالبان معرفی می کردند، سه روزنامه نگار زن افغان را در شهر مزار شريف، تهديد به مرگ کردند. اين افراد به يکی از اين روزنامه نگاران گفته بودند " اگر به کار در تلويزيون ادامه بدهی ما همه ی خانواده ات را اختطاف( ربوده) می کنيم." عليرغم درخواست و مراجعه اين روزنامه نگاران به مقامات مسئول ولايتی و امنيتی، اما آنها از محافظت پليس برخودار نشدند.
در آخر نزديک به يک سال پس از قتل ذکيه ذکی يکی از چهره های برجسته ی روزنامه نگاری مستقل افغانستان، هنوز پليس نتوانسته است که قاتلان او را دستگير کند. مدير راديو صدای صلح به دفاع از حقوق زنان معروفيت داشت.
زکيه زکی مدير راديو صدای صلح
در هند تسليمه نسرين دوباره و از اواخر نوامبر ٢٠٠٧ تحت حمايت پليس زندگی می کند. وی برای نوشته هايش که نقض حقوق زنان را به نام اسلام، افشا می کند، بازهم مورد تهديد قرار گرفته است.
نيکلا سرکوزی رئيس جمهور فرانسه در پايان ماه ژانويه ٢٠٠٨ و درپی سفر رسمی اش به هند قرار بود، شخصا نشان سمون دوبوار( نشان عالی فرانسه برای شجاعت در دفاع از حقوق زنان) را به وی اهدا کند، اما با اکراه مقامات هند که از سوی گروه های افراطی مسلمان تحت فشار قرار دارند. اين ديدار لغو شد.
تسليمه نسرين
در مصر نوال سعداوی نويسنده معروف و بنيان گذار انجمن عرب برای همبستگی زنان، از سوی دستگاه قضايی تحت تعقيب قضايی قرار گرفت و مجبور به ترک کشور و اقامت در اروپا شده است.
نوال سعداوی
در آرژانتين مورد کلوديا آخونا روشنگر وضعيت مدافعان حقوق زنان است. اين روزنامه نگار که سردبير ی يک آژانس خبری آنلاين به نام واخا (VACA) و روزنامه ای به نام مو (MU)را بر عهده دارد.
پس از انتشار کتابی در باره وضعيت زنان خود فروش در خيابان های بوينس آيرس و روشنگری در باره ی دست داشتن برخی از مقامات کشور در شبکه های فروش اين زنان، از ماه ژوئيه از سوی پليس مورد آزار و اذيت قرار گرفته است. اين روزنامه نگار اعلام کرده است که ماموران پليس همه مراجعان به دفتر کارش را مورد کنترل و شناسايی قرار می دهند
