لوئيجی کومنچينی، يکی ازبنيان گذاران جنبش سينمايی مشهور به«نئورئاليسم ايتاليا» در سن ۹۱ سالگی درگذشت.
لوئيجی کومنچينی، ۹۱ سال پيش در شهر سالو در شمال ايتاليا در خانواده ای مرفه چشم به جهان گشود، و پس از اتمام تحصيلات متوسطه اش در فرانسه، در سال های آخر جنگ جهانی دوم به کشورش بازگشت و در ميلان در رشته معماری فارغ التحصيل شد.
قبل از روی آوردن به سينما، لوئيجی کومنچينی مدتی در روزنامه آوانتی ، ارگان سوسياليست های ایتالیا، به عنوان خبرنگار مشغول به کار بود.
اولين اثر سينمائی او مستندی با عنوان «کودکان در شهر» است که در سال ۱۹۴۷ ميلادی تهيه شد.
اولين فيلم داستانی او که در سال ۱۸۴۸ ميلادی با عنوان «دزديدن ممنوع» اکران شد، يکی از نمونه های شاخص نئورئاليسم و سينمای پس از جنگ ايتالياست، که در ناپلی ويران و فقير، بدون استفاده از هنرپيشگان حرفه ای، و با هنرنمایی کودکان يتيمی که در خيابان ها زندگی می کنند، و امروز کارتن خواب ناميده می شوند، تهيه شده است.
جهان با فيلم هایی چون «نان، عشق و فانتزی» يا «نان و عشق و حسادت»و با شرکت هنرپيشگانی چون جينا لولوبريجيدا و ويتوريو دسيکا با نام لوئيجی کومنچينی آشنائی پيداکرد.
گرايش های سوسياليستی کومنچينی به وضوح در برخی ديگر از کارهايش چون « نامزد بوبه» ، با شرکت کلائوديا کارديناله، و «همه به خانه باز می گردند» با هنرنمائی آلبرتو سوردی، ديده می شوند.
کومنچينی توجه و علاقه ويژه ای به کودکان و نوجوانان داشت.
از اولين اثرش تا آخرين آن که «مارچلينو، نان و شراب» نام دارد، کودکان و نوجوانان همواره از تم های اصلی فيلم های کومنچينی بودند.
کومنچينی در باره تم کودک و نوجوان فيلمهايش گفته بود که«همه به کودکی مديونيم، زيرا همه کودک بوده ايم و هرگز نبايد کودکی را از ياد برد»
کريستينا و فرانچسکا، دو فرزند دختر لوئيجی کومنچينی نيز کارگردانان موفقی در سينمای ايتاليا محسوب می شوند.
