حوالی ساعت ۹ صبح شنبه ها اگر از حوالی کاخ سفید بگذرید صدای مارش نظامی به گوشتان خواهد خورد که یک نواخت بودن آن بیشتر جلب توجه می کند. اگر کنجکاو شنیدن منبع صدا باشید چند قدمی آنطرفتر حدود ۴۰ زن را می بینید که مدام با نظمی شگفت انگیز به طبل هایشان می‌کوبند و در وسط میدان فراگوت جلب توجه می کنند.
هر کس از آن حوالی می گذرد بی اختیار می ایستد و به تماشا می پردازد؛ دوچرخه سوارهایی که برای ورزش صبگاهی در حال عبورند،افراد مسن، همچنین والدینی که کالسکه فرزندانشان را همراه دارند و برای پیاده روی صبحگاهی در حال عبور از محوطه پارک هستند.
نام این گروه که تمامی نوازندگان آن زن هستند، باتالا واشینگتن Batala Washington است و حدود پنج سال است که هر هفته در این مکان به اجرا برنامه های خود می‌پردازند.
باتالا یک گروه بین‌المللی است که اعضای آن را عمدتا طبل زنان برزیلی سامبا تشکیل می دهند و ریشه آن به موسیقی سنتی آفریقا باز می‌گردد.
آلیس رادن، مدیر آموزش موسیقی باتالا واشینگتن می گوید: «باتالا در تمام دنیا شناخته شده است و این اولین شاخه این گروه در آمریکای شمالی است که ابتدا کار خود را با دو عضو آغاز کرد و اکنون ۶۵ نفر عضو دارد.»
وی می‌افزاید که هدف از تشکیل این گروه عبارت است از آشنا کردن مردم در سراسر دنیا با فرهنگ برزیلی به ویژه فرهنگ بکارگیری موسیقی به عنوان رقص و همچنین کمک به زنان برای باور کردن خود.
آلیس می گوید: «از بیست گروه موجود در دنیا دو گروه باتالا مخصوص زنان است که ما یکی از آن دو هستیم. بقیه گروه‌ها شامل مردان و زنان هستند.»
در گروه باتالا واشنگتن، زنان از طبل سنتی مردانه استفاده می‌کنند و چگونگی ضربه زدن بر این طبل را می‌آموزند.
آلیس با اشاره به این‌که طبل‌زنی به ابراز زنانگی این نوازندگان کمک می‌کند، می‌گوید: «اعضای این گروه مانند اعضای یک خانواده هستند. زنان در این گروه بر خجالت خود غلبه می کنند و می توانند احساسات خود را ابراز کنند.»
به گفته مدیر آموزش موسیقی باتالا واشینگتن، تمام افراد بالای ۲۱ سال، تا زمانی که طبلی در دسترس باشد، می‌توانند به عضویت گروه در بیایند و این گروه از ورود اعضای جدید استقبال می‌کند.
او می‌افزاید که گروه باتالا واشینگتن از چهار نوع طبل در برنامه‌های خود استفاده می‌کند و افراد با عضویت در گروه باتالا نحوه ضربه زدن ابتدایی بر روی این طبل‌ها و همچنین شناخت انواع طبل را می‌آموزند.
کارن، دختر جوانی که اهل ایالت میشیگان است می گوید که حدود یکسال است به این گروه ملحق شده و معتقد است طبل زنی با گروهی از زنان از کشورهای مختلف با نژاد‌های گوناگون و تجربه و سنین متفاوت بسیار لذتبخش است.
شارل دیگر عضو این گروه که یک روانشناس است، می‌گوید:«این نوع طبل زنی بسیار عالی است؛ چیزی متفاوت از وظیفه‌ام به عنون همسر و مادر و یا حتی روانشناس. این یک چیز کاملا شخصی برای من است... ما با طبل زدن نیرو میگیریم؛ وقتی شنونده ها به ما پاسخ می دهند و ما جوابشان را می دهیم، از این رد و بدل انرژی هیجان‌زده می‌شویم و قدرت میگیریم.»
شارل همچنین در باره نحوه اداره گروه می گوید: «ما یک هیئت مدیره، یک رهبر ارکستر و همچنین یک موسس گروه داریم که این اعضا تصمیمات مهم و بزرگ را برای گروه اتخاذ می کنند، اما در عین حال نوعی دمکراسی بر این گروه حاکم است چرا که برخی تصمیمات به رأی گذاشته می‌شود. همچنین به دلیل این‌که برای عضویت پولی پرداخت نمی‌کنیم و داوطلبانه عضو این گروه می‌شویم، هر عضوی باید وظیفه‌ای را در این گروه بر عهده بگیرد.»
جولیا عضو دیگر این گروه که بیش از پنجاه سال سن دارد، در مورد نحوه عضویتش در این گروه توضیح می‌دهد. وی می‌گوید که نخستین بار، علیرغم میل باطنی خود به اصرار پسرش به دیدن این گروه می‌آید و می‌افزاید: «در فاصله دو بلوکی از صدای طبل‌ها بی‌اختیار از ماشین پسرم پیاده شدم و به سمت صدا به راه افتادم و پسرم دیگر مرا ندید. اکنون یک سال و نیم از آن زمان می‌گذرد و من هر هفته در این محل به طبل زدن می‌پردازم.»
در کشوری که بر برابری حقوق زن و مرد تأکید می‌کند، این زنان با کوبیدن بر طبل‌هایی که بطور سنتی به مردان تعلق داشته، در پی تثبیت هرچه بیشتر این برابری هستند و با کوبیدن مداوم چوب‌های خود بر پیکر طبل‌هایی که همواره توسط مردان نواخته شده‌اند، تاریخ مردانه این طبل‌ها را به چالش می‌کشند.
هر کس از آن حوالی می گذرد بی اختیار می ایستد و به تماشا می پردازد؛ دوچرخه سوارهایی که برای ورزش صبگاهی در حال عبورند،افراد مسن، همچنین والدینی که کالسکه فرزندانشان را همراه دارند و برای پیاده روی صبحگاهی در حال عبور از محوطه پارک هستند.
نام این گروه که تمامی نوازندگان آن زن هستند، باتالا واشینگتن Batala Washington است و حدود پنج سال است که هر هفته در این مکان به اجرا برنامه های خود می‌پردازند.
باتالا یک گروه بین‌المللی است که اعضای آن را عمدتا طبل زنان برزیلی سامبا تشکیل می دهند و ریشه آن به موسیقی سنتی آفریقا باز می‌گردد.
آلیس رادن، مدیر آموزش موسیقی باتالا واشینگتن می گوید: «باتالا در تمام دنیا شناخته شده است و این اولین شاخه این گروه در آمریکای شمالی است که ابتدا کار خود را با دو عضو آغاز کرد و اکنون ۶۵ نفر عضو دارد.»
وی می‌افزاید که هدف از تشکیل این گروه عبارت است از آشنا کردن مردم در سراسر دنیا با فرهنگ برزیلی به ویژه فرهنگ بکارگیری موسیقی به عنوان رقص و همچنین کمک به زنان برای باور کردن خود.
آلیس می گوید: «از بیست گروه موجود در دنیا دو گروه باتالا مخصوص زنان است که ما یکی از آن دو هستیم. بقیه گروه‌ها شامل مردان و زنان هستند.»
در گروه باتالا واشنگتن، زنان از طبل سنتی مردانه استفاده می‌کنند و چگونگی ضربه زدن بر این طبل را می‌آموزند.
آلیس با اشاره به این‌که طبل‌زنی به ابراز زنانگی این نوازندگان کمک می‌کند، می‌گوید: «اعضای این گروه مانند اعضای یک خانواده هستند. زنان در این گروه بر خجالت خود غلبه می کنند و می توانند احساسات خود را ابراز کنند.»
به گفته مدیر آموزش موسیقی باتالا واشینگتن، تمام افراد بالای ۲۱ سال، تا زمانی که طبلی در دسترس باشد، می‌توانند به عضویت گروه در بیایند و این گروه از ورود اعضای جدید استقبال می‌کند.
او می‌افزاید که گروه باتالا واشینگتن از چهار نوع طبل در برنامه‌های خود استفاده می‌کند و افراد با عضویت در گروه باتالا نحوه ضربه زدن ابتدایی بر روی این طبل‌ها و همچنین شناخت انواع طبل را می‌آموزند.
کارن، دختر جوانی که اهل ایالت میشیگان است می گوید که حدود یکسال است به این گروه ملحق شده و معتقد است طبل زنی با گروهی از زنان از کشورهای مختلف با نژاد‌های گوناگون و تجربه و سنین متفاوت بسیار لذتبخش است.
شارل دیگر عضو این گروه که یک روانشناس است، می‌گوید:«این نوع طبل زنی بسیار عالی است؛ چیزی متفاوت از وظیفه‌ام به عنون همسر و مادر و یا حتی روانشناس. این یک چیز کاملا شخصی برای من است... ما با طبل زدن نیرو میگیریم؛ وقتی شنونده ها به ما پاسخ می دهند و ما جوابشان را می دهیم، از این رد و بدل انرژی هیجان‌زده می‌شویم و قدرت میگیریم.»
شارل همچنین در باره نحوه اداره گروه می گوید: «ما یک هیئت مدیره، یک رهبر ارکستر و همچنین یک موسس گروه داریم که این اعضا تصمیمات مهم و بزرگ را برای گروه اتخاذ می کنند، اما در عین حال نوعی دمکراسی بر این گروه حاکم است چرا که برخی تصمیمات به رأی گذاشته می‌شود. همچنین به دلیل این‌که برای عضویت پولی پرداخت نمی‌کنیم و داوطلبانه عضو این گروه می‌شویم، هر عضوی باید وظیفه‌ای را در این گروه بر عهده بگیرد.»
جولیا عضو دیگر این گروه که بیش از پنجاه سال سن دارد، در مورد نحوه عضویتش در این گروه توضیح می‌دهد. وی می‌گوید که نخستین بار، علیرغم میل باطنی خود به اصرار پسرش به دیدن این گروه می‌آید و می‌افزاید: «در فاصله دو بلوکی از صدای طبل‌ها بی‌اختیار از ماشین پسرم پیاده شدم و به سمت صدا به راه افتادم و پسرم دیگر مرا ندید. اکنون یک سال و نیم از آن زمان می‌گذرد و من هر هفته در این محل به طبل زدن می‌پردازم.»
در کشوری که بر برابری حقوق زن و مرد تأکید می‌کند، این زنان با کوبیدن بر طبل‌هایی که بطور سنتی به مردان تعلق داشته، در پی تثبیت هرچه بیشتر این برابری هستند و با کوبیدن مداوم چوب‌های خود بر پیکر طبل‌هایی که همواره توسط مردان نواخته شده‌اند، تاریخ مردانه این طبل‌ها را به چالش می‌کشند.
